သားရဲလေ့ကျင့်သူ (ဘာသာပြန်)

အခန္း ၂၃ ေလ်ာ္ေၾကး

[Zawgyi]
အခန္း ၂၃ ေလ်ာ္ေၾကး

ေကာင္းဖန္ မနက္ကတည္းက ဘာမွမစားခဲ့ရေသးတာေၾကာင့္ အေတာ္ေလးဆာေလာင္လို႔ေနေပၿပီ။

ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ဗိုက္သူ ပြတ္ေနမိသည္။ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းကာ စားဖို႔ ေပါင္မုန႔္နည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ သြားဝယ္ခ်င္ေသာ္လည္း သူစတူဒီယိုက ထြက္လိုက္သည့္ အခ်ိန္တြင္မွ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာမည္ကိုလဲ စိုးရိမ္ေနမိသည္။

စတူဒီယိုမွ ထြက္ဖို႔ မထြက္ဖို႔ကို ခက္ခက္ခဲခဲ ႀကိဳးစားဆုံးျဖတ္ေနရင္း အခ်ိန္နာရီဝက္ပင္ ကုန္သြားေပမည့္ ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္မွ ေရာက္မလာခဲ့ေပ။

႐ုတ္တရက္ ေကာင္းဖန္ ေလထုကို ရႉရႈိက္မိလိုက္ကာ ေမႊးပ်ံ႕သည့္ရနံ႔တစ္ခုက သူ၏အနံ႔ခံအာ႐ုံေၾကာမ်ားမွတစ္ဆင့္ ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္လို႔လာခဲ့သည္။

ထိုရနံ႔၏ရင္းျမစ္ကို ရွာေဖြၾကည့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္းအမူအရာျဖစ္ေနသည့္ ဧည့္ႀကိဳမိန္းကေလးကို ေကာင္းဖန္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူမ၏မ်က္လုံးမ်ားမွာ ဂဏာမၿငိမ္ျဖစ္ေနကာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ရွိေနဖို႔ရန္ အေတာ္ေလးႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ေနရသလိုပင္။

ေကာင္းဖန္ သူမရွိရာသို႔ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္ႏွင့္ သူမက သာယာခ်ိဳၿမိန္သည့္ အသံေလးျဖင့္၊ “မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ ေဘာ့စ္။” ေကာင္းဖန္သည္ ရွယ္ယာရွင္တစ္ဦးလဲျဖစ္တာေၾကာင့္ သူသည္လဲ အလိုအေလ်ာက္ပင္ ဝန္ထမ္းမ်ားအတြက္ သူေဌးျဖစ္သြားေပသည္။

ေကာင္းဖန္ သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကို ၫႊန္ျပလိုက္ၿပီး၊ “မင္းမွာ ေပါင္မုန႔္စေတြ ကပ္က်န္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္း စားပြဲေအာက္ထဲထိုးဖြက္ထားတဲ့ ေပါင္မုန႔္ထုပ္ကလဲ အစြန္းထြက္ေနတယ္။”

“အာ! ကြၽန္မ ဒီေန႔ နည္းနည္းေနာက္က်ၿပီးမွ ႏိုးလို႔။ မနက္စာ ျပင္ဖို႔ အခ်ိန္မရလိုက္တာေၾကာင့္ ေပါင္မုန႔္ဝယ္လာမိတာပါ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္မလစာကိုေတာ့ မျဖတ္ပါနဲ႔ေနာ္။” ဧည့္ႀကိဳမိန္းကေလးသည္ အထိတ္တလန႔္ျဖင့္ သူမပါးစပ္ကို သုတ္လိုက္ကာ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ အမူအရာမ်ားထုတ္ျပၿပီး အသနားခံလိုက္သည္။