သားရဲလေ့ကျင့်သူ (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၁၀၈ မထွက်ရဲကြဘူးလား!

[Zawgyi]
အပိုင္း ၁၀၈ မထြက္ရဲၾကဘူးလား!

ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ျဖဴေကာင္သားရဲကို ေလွာင္အိမ္ထဲမွ ကယ္ထုတ္လိုက္ရေတာ့သည္။ အ႐ိုးခြံေတာင္ပံလင္းႏို႔ျပာသည္ ဆက္ၿပီးအနားယူမေနေတာ့ေသာ္လည္း ေလွာင္အိမ္၏သတၳဳႀကိဳးမ်ားေပၚတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲကာေနၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို သတိအျပည့္ျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။

၎၏နားအ႐ြက္အစုံမွာ လႈပ္ခတ္ေနကာ ရံဖန္ရံခါ သမ္းေဝရင္း ခြၽန္ထက္လွသည့္အစြယ္မ်ားကို လွစ္ဟျပလို႔ေနသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္တိုက္ခိုက္မႈသည္ အသံျမင့္ႀကိမ္ႏႈန္းရွိသည့္ အသံထက္ပင္ျမန္လွေသာ တိုက္ခိုက္မႈမ်ိဳးႏွင့္တူလွသည္။ ျဖဴေကာင္ကို ကယ္ဆယ္ေနစဥ္မွာပဲ ေကာင္းဖန္က ၎ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ၎၏နားႏွင့္မ်က္လုံးမ်ားမွ ေသြးမ်ားစီးက်ေနသည္ကို ေတြ႕သြားသည္။ ေက်ာေပၚရွိ ခြၽန္ထက္ေသာအခြၽန္အတက္အခ်ိဳ႕ကလဲ ကြဲအက္ေနၾကသည္။

အက္ကြဲေနသည့္ ခြၽန္ထက္ေသာဆူးခြၽန္မ်ားသည္ အခ်ိန္မေ႐ြးျပဳတ္က်ေတာ့မလိုပင္ ထင္ရသည္။ ျဖဴေကာင္မွာ ေျမေပၚသို႔ မသက္မသာျဖင့္ ေနာက္ျပန္စိုက္ကာ ပ်က္စီးေနေသာဆူးခြၽန္မ်ားကို ထြက္သြားေစသည္။ ျဖဴေကာင္၏ေက်ာေပၚမွ အနက္ေရာင္ဆူးခြၽန္မ်ားစြာ မရွိေတာ့တာေၾကာင့္ ေျပာင္သလင္းခါေတာ့မလိုျဖစ္လာကာ ဆူးခြၽန္မ်ား၏ေအာက္ဘက္မွ ပန္းႏုေရာင္အသားစမ်ားသည္ပင္ ေပၚထြက္လာေတာ့သည္။

ျဖဴေကာင္သားရဲမွာ ၎၏ဆူးခြၽန္မရွိဘဲ ေျပာင္ေနသည့္ ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ လူအုပ္ႀကီးကိုရင္ဆိုင္ရဲသလိုမ်ိဳး ထြက္သြားေတာ့သည္။

…..

ေကာင္းဖန္ ခဏေလာက္ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ အ႐ိုးခြံေတာင္ပံလင္းႏို႔ျပာ၏ အသံျဖင့္တိုက္ခိုက္မႈက တစ္ခုခုေတာ့တစ္ခုခုပင္။ ျဖဴေကာင္သားရဲသည္ အဆင့္၁၅သာရွိသည္ဆိုလွ်င္ေတာင္မွ ၎၏ေက်ာမွ ဆူးခြၽန္မ်ားသည္ ၎က ေသေစႏိုင္ေသာလက္နက္မ်ားထဲမွတစ္ခုျဖစ္ကာ ေသခ်ာေပါက္ မာေက်ာမႈရွိသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ထိုမွ်မာေက်ာေသာဆူးခြၽန္မ်ားသည္ပင္ အသံလႈိင္းတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ အက္ကြဲသြားၾကရသည္။ ေကာင္းဖန္ကေတာ့ အစင္းေလး၏လက္ရွိခုခံႏိုင္စြမ္းမွာ ျဖဴေကာင္ထက္ပိုသာသည္ဟု မထင္မိေပ။