သားရဲလေ့ကျင့်သူ (ဘာသာပြန်)

အခန္း ၂၆ ခရမ္းေရာင္ေက်ာျပင္ မိုးႀကိဳးကင္းေျခမ်ားအျဖစ္ အဆင့္တက္ျခင္း

[Zawgyi]
အခန္း ၂၆ ခရမ္းေရာင္ေက်ာျပင္ မိုးႀကိဳးကင္းေျခမ်ားအျဖစ္ အဆင့္တက္ျခင္း

ဤတစ္ေခါက္ အဆင့္ျမႇင့္တင္ျခင္းတြင္ ဘာအမွားမွမျပဳလုပ္မိခဲ့ေပ။ ေကာင္းဖန္သည္လဲ အခ်ိန္ျပည့္ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။

ဦးေလးလ်ိဳသည္ေတာ့ ေကာင္းဖန္၏ခြင့္ျပဳခ်က္ကိုပင္ ေတာင္းမေနေတာ့ဘဲ တာ့ဇီကို အေထာက္အကူျပဳပစၥည္းမ်ား ေပးေတာ့သည္။ ေကာင္းဖန္ ထိုအကိစၥႏွင့္ပတ္သတ္၍ စိတ္ရႈပ္ေသာ္လည္း ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ၿပီးေနာက္ ရယ္ရသည္ဟုလဲ သိလိုက္ရေတာ့သည္။

ဒါက မင္းအိမ္မွာ ထမင္းစားေနတုန္း မင္းအတြက္ အျခားတစ္ေယာက္ကေနၿပီး မင္းဘယ္ေလာက္ပဲ ဗိုက္ျပည့္ေနပါၿပီဆိုသည့္ အခ်က္ကို လ်စ္လ်ဴရႈရင္း စားစရာမ်ား ထပ္ခါထပ္ခါ ယူလာပို႔ေပးေနသည္ႏွင့္တူသည္။

ဦးေလးလ်ိဳ၏ရည္႐ြယ္ခ်က္က ေကာင္းတာေၾကာင့္ ေကာင္းဖန္လဲ သိပ္မေတြးေတာ့ေပ။

သူတို႔က ၾကင္နာတတ္သူျဖစ္ေပမည့္ မသိနားမလည္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ကိုယ့္ဘက္က ဘယ္လိုမ်ိဳး သူတို႔ကို အျပစ္တင္ႏိုင္ေတာ့မလဲ။

ဒါေၾကာင့္ပဲ…..

ေကာင္းဖန္ ေခါင္းငုံ႔လိုက္ၿပီး တာ့ဇီ၏ေခါင္းကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး႐ိုက္လိုက္ကာ၊ “စားခ်င္ေနတယ္ေပါ့! မင္းေတြ႕သမွ် အကုန္ေလွ်ာက္စားမေနနဲ႔! နားလည္လား?”

ဘာလို႔အိတ္ကိုယူသြားရတာလဲ?

တာ့ဇီ ထိတ္လန႔္သြားကာ အလြန္အံ့အားသင့္ေနသည့္ အမူအရာျဖင့္ သူ႔ပိုင္ရွင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ပုံက အျပစ္တင္ခ်င္ေနဟန္ေပၚေပသည္။ မင္းကဘယ္လိုေတာင္ တစ္ဖက္သတ္ေတြးတဲ့ပိုင္ရွင္လဲ ဒါငါနဲ႔မဆိုင္ဘူးဆိုတာ မင္းမသိဘူးလား။

သို႔ေပမည့္ တာ့ဇီမွာဆက္လက္အဆင့္တက္ေနစဲျဖစ္သည္။ မၾကာခင္တြင္ပဲ သူလဲ ေမာပန္းလာကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ အားေလ်ာ့စြာ လဲေလ်ာင္းေနေတာ့သည္။

တာ့ဇီ၏အဆင့္တက္မႈသည္ ည၁၁နာရီမွသာ ရပ္တန႔္သြားကာ အလ်ားက ေနာက္ထပ္ ၁၂စင္တီမီတာမကရွည္လာၿပီး အခ်ိဳးက်က်ႏွင့္ၾကည့္လို႔ပိုေကာင္းလာသည္။