သားရဲလေ့ကျင့်သူ (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၇၀ ကျောက်ရည်ပူမီးဖားပြုပ်

[Zawgyi]
အပိုင္း ၇၀ ေက်ာက္ရည္ပူမီးဖားျပဳပ္

ဘယ္ေလာက္ပဲ ေခ်ာင္းဆိုးလာပါေစ စမ္းသပ္မႈလုပ္ထုံးလုပ္နည္းအရ လုပ္ငန္းစဥ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ရန္အတြက္ ကြန္တိန္နာအနားတြင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိေနဖို႔လိုအပ္သည္။ ထိုလူက အခါအားေလ်ာ္စြာ လိုအပ္ေသာပါဝင္ပစၥည္းမ်ားကို ထည့္ေပးရေပမည္။

“ခင္ဗ်ားတို႔အားလုံး အရင္ထြက္ႏွင့္လိုက္ၾက၊ ကြၽန္ေတာ္ပဲ ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ ေနခဲ့လိုက္မယ္။” ေကာင္းဖန္က အခန္းထဲမွလူမ်ားကိုေျပာလိုက္သည္။

“မလိုဘူး၊ ငါလဲ အနီးကပ္ေနၿပီး တုံ႔ျပန္မႈေတြကိုေစာင့္ၾကည့္ဦးမယ္။” ဒါ႐ိုက္တာခ်န္းသည္ အခိုးအေငြ႕မ်ားေၾကာင့္ ႏွာေခ်မရပ္ျဖစ္ေနတာေတာင္မွ အနားမွာပဲ ဆက္ေနခ်င္ေနသည္။

ဒါ႐ိုက္တာခ်န္းေတာင္ မထြက္မွေတာ့ အနားမွာရွိေနသည့္ သုေတသီအနည္းငယ္လဲ ထြက္မသြားရဲၾကေတာ့ေပ။

ေကာင္းဖန္ ရယ္လိုက္ကာ၊ “ပါဝင္ပစၥည္း ထည့္ရမယ့္ပမာဏေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ တြက္ၿပီးေနၿပီေလ။ က်န္တာက ပုံမွန္အတိုင္း က်န္တဲ့ပါဝင္ပစၥည္းေတြကို သူ႔အခ်ိန္နဲ႔သူထည့္လိုက္႐ုံပဲကို။ ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔မတန္ပါဘူး။ ဒါဆိုလဲ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ က်န္တဲ့ပါဝင္ပစၥည္းေတြထည့္ဖို႔ ေနခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ခဏေလာက္ထြက္သြားရင္ေကာ?”

“ရတယ္ေလ။” ဒါ႐ိုက္တာခ်န္းက ခ်က္ခ်င္းသေဘာတူလိုက္သည္။

ေကာင္းဖန္သည္ ယဥ္ေက်းမႈအရ အခ်ိန္ျဖဳန္းမေနဘဲ ခ်က္ခ်င္းပင္ ဓါတ္ခြဲခန္းထဲမွ ထြက္သြားေတာ့သည္။ အျခားေသာပါဝင္ပစၥည္းမ်ားကိုထည့္ၿပီးေနာက္ နတ္ဆိုးင႐ုတ္သီးမွ ထြက္လာသည့္ ေညႇာ္နံ႔မ်ားမွာ အလြန္ျပင္းကာ အသက္ရႈက်ပ္ရသည္။

အျပင္ဘက္မွေလက ပိုၿပီးသန႔္စင္ေပသည္။ ေကာင္းဖန္ အျပင္ေလကို ခပ္ျပင္းျပင္းရႉလိုက္ၿပီးေနာက္ နီရဲေနသည့္သူ႔ႏွာေခါင္းကိုပြတ္လိုက္သည္။ အထဲမွအနံ႔သည္ တကယ္ကိုမႊန္ထူလွကာ သူ႔ကိုအေတာ္ေလး မသက္မသာခံစားရေစသည္။

ဓါတ္ခြဲခန္းထဲတြင္ေတာ့ အနီေရာင္အခိုးအေငြ႕ေလထုႀကီးမွာ ပိုလို႔သာ သိပ္သည္းလို႔လာခဲ့သည္။ ၾကမ္းျပင္မွ မ်က္ႏွာၾကက္ရွိ မွန္ျပတင္းေပါက္မ်ားထိတိုင္ေအာင္ အနီေရာင္အေငြ႕မ်ားျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းေနသည္။ အေငြ႕မ်ားသည္ မွန္ခ်ပ္မ်ားေပၚတြင္ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ကာ အနီေရာင္ေရစက္ေလးမ်ားျဖစ္လာၿပီး ၾကမ္းျပင္သို႔ေတာင္ ျပန္စီးက်လို႔လာခဲ့သည္။