သားရဲလေ့ကျင့်သူ (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၄၄ လှောင်အိမ်ထဲမှာလေ့ကျင့်မယ်

[Zawgyi]
အပိုင္း ၄၄ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာေလ့က်င့္မယ္

“ေကာင္းၿပီ၊ မင္းတို႔ဆုံးျဖတ္လို႔ၿပီးရင္ မင္းတို႔ရဲ႕သားရဲေတြအတြက္ တာဝန္ယူမႈရွိဖို႔လဲ လိုတယ္။ မင္းတို႔ရဲ႕ေ႐ြးခ်ယ္မႈေတြၿမဲဖို႔ ငါေမွ်ာ္လင့္တယ္။”
ေလ့က်င့္ေရးပထမေန႔တြင္ စစ္နည္းျပတစ္ဦးက သူ႔အေတြ႕အႀကဳံမ်ားအေၾကာင္း ေျပာျပဖို႔ ေရာက္လာသည္။
နည္းျပသည္ အစိမ္းရင့္ေရာင္ စစ္ယူနီေဖာင္းႏွင့္ ငယ္႐ြယ္ကာ အားမာန္ရွိပုံရၿပီး အိတ္တစ္အိတ္ကိုကိုင္၍ ေလွ်ာက္လာသည့္ သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားမွာ ျမန္ဆန္လွသည္။
သူက အိတ္ကို စားပြဲေပၚသို႔တင္လိုက္ၿပီးေနာက္ သစ္သားပန္းပုမ်ားစြာကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။
“ဒီေန႔၊ ငါ စြမ္းအားေတြကို ဘယ္လိုႀကီးမားေအာင္လုပ္ရမလဲဆိုတာကို သ႐ုပ္ျပမယ္။” နည္းျပက လိုတိုရွင္းသာေျပာလိုက္သည္။
“ကိုယ္ပိုင္သားရဲအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ သူတို႔ရဲ႕မတူညီတဲ့တိုက္ခိုက္နည္းေတြ ရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ ဆင္တူၾကတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ေျပာရရင္ သူတို႔အမ်ားစုက သူတို႔ရဲ႕သြား၊ အျမႇီး၊ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ ဦးခ်ိဳေတြကို သုံးၿပီးတိုက္ခိုက္ေလ့ရွိၾကတယ္။”
နည္းျပစရာက ေျပာေနသလိုပဲ ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ႔ညာဘက္လက္ကို ဆန႔္ထုတ္ကာ ဓါးသ႑ာန္ေလးေခ်ာင္းပူးကပ္လိုက္သည္။
ဇက္!
သူ႔လက္က သစ္သားပန္းပု႐ုပ္တစ္ခုကို ခြဲပစ္လိုက္သည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားမွာေတာ့ ထိတ္လန႔္သြားၾကသည္: ဆရာက ဘာလို႔ ႀကိဳေတာင္အသိမေပးဘဲ သ႐ုပ္ျပလိုက္ရတာလဲ?
နည္းျပက ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာပင္ သူ႔လက္ကို ျပန္႐ုတ္လိုက္ကာ လပ္ေတာ့ထဲမွ ပါဝါပြိဳင့္တစ္ခုကို ဖြင့္လိုက္သည္။ “ဒါကေတာ့ နမူနာပဲ။ ငါ အခ်ိန္ကိုက္ ညာဘက္ျခမ္းကေန တိုက္ခိုက္လိုက္၊ ဒါေၾကာင့္ပဲ ငါ့လက္နဲ႔ သစ္သားပန္းပု႐ုပ္တစ္ခုကို ခြဲလိုက္ႏိုင္တာပဲ။”
“ဆရာ၊ ဒီသစ္သားပန္းပုအာ႐ုံလြဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာက ခြဲပစ္လိုက္တာလား?” ထန္ခ်န္က်င္းက မသိစိတ္အေလ်ာက္ထုတ္ေမးလိုက္သည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားလဲ တိတ္ဆိတ္ကာ အေျဖကို ေစာင့္ေနခဲ့ၾကသည္။ နည္းျပ၏ နက္ေမွာင္သည့္မ်က္ခုံးမ်ား ျမင့္တက္သြားကာ၊ “ဟုတ္တယ္၊ သူသတိလြတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ငါ႐ိုက္လိုက္တာ။ စစ္ပြဲမွာ အားလုံးကတရားတယ္၊ မင္းတို႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္သားရဲေတြကိုလဲ ရန္သူကို တိတ္တဆိတ္တိုက္ခိုက္ခြင့္ျပဳရမယ္။”
ထို႔ေနာက္ နည္းျပက ဆက္လက္သ႐ုပ္ျပခဲ့သည္။ သူတစ္ခုခုလုပ္လိုက္တိုင္း သစ္သားပန္းပုမ်ားမွာ လက္ဗလာႏွင့္ အုတ္ခဲကိုခ်ိဳးသကဲ့သို႔ အလြယ္တကူ က်ိဳးပဲ့သြားၾကသည္။
ပါဝါပြိဳင့္တြင္ အခ်က္အလက္မ်ားစြာပါဝင္ေနကာ အမ်ားစုကေတာ့ တိုက္ပြဲဆိုင္ရာအသိပညာမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ထိုထဲတြင္ တိုက္ခိုက္ရာတြင္ လုပ္သင့္မလုပ္သင့္သည့္အခ်က္မ်ား၊ ရန္သူ၏တိုက္ခိုက္မႈကို ဘယ္လိုကာကြယ္ရမလဲဆိုတာအပါအဝင္ ကိုယ့္သားရဲ၏တိုက္ခိုက္ႏိုင္စြမ္းကို တိုးပြားေအာင္ လုပ္နည္းမ်ားပါဝင္သည္။
တစ္ခုတည္းေသာျပႆနာကေတာ့ သူက တစ္ခ်ိန္တည္းႏွင့္ အသိပညာမ်ားစြာကို ေျပာျပခဲ့တာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ ထိုအရာမ်ားသည္ မွန္ကန္ေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္သိနားလည္ဖို႔ အခ်ိန္တစ္ခုလိုအပ္ေနျခင္းပင္။
ေကာင္းဖန္ကေတာ့ သင္ခန္းစာတစ္ေလွ်ာက္လုံး စိတ္ပါဝင္စားစြာျဖင့္ ထိုင္ေနခဲ့သည္။ ဖတ္စာအုပ္ထဲတြင္ မပါဝင္သည့္ သူတစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးသည့္ အခ်က္မ်ားစြာ ပါဝင္ေနကာ သူလက္ရွိႀကဳံေတြ႕ေနရသည့္ ျပႆနာအခ်ိဳ႕ကိုလဲ နားလည္သြားခဲ့သည္။ ဒီသင္ခန္းစာက သူ႔အတြက္ အသိဉာဏ္အသစ္မ်ားေပးလာခဲ့သည္။
အတန္းခ်ိန္ၿပီးသြားခ်ိန္တြင္ မုထ်ယ္ယင္းက ၾကာေစ့ေလးႏွင့္အတူ ေရာက္လာခဲ့သည္။
ၾကာေစ့ေလးသည္ မုထ်ယ္ယင္းေနာက္မွ နီးကပ္စြာပါလာခဲ့ၿပီး သူ႔ေခါင္းကေတာ့ ေဘးဘယ္ညာ လည္ထြက္ေနေပမည့္ အရင္ေလာက္ ရွက္႐ြံ႕ပုံမရေတာ့ေပ။ အနည္းဆုံးေတာ့ သူလူေတြကို ေခါင္းမတ္ကာၾကည့္ႏိုင္ေနၿပီ။
“ေဟ့၊ ဒါနင့္အတြက္။” မုထ်ယ္ယင္းက မွတ္စုထူထူတစ္အုပ္ကို ေကာင္းဖန္ဆီသို႔ ကမ္းေပးလိုက္သည္။ သူလဲ ထိုစာအုပ္ကို အျပာေရာင္အဖုံးႏွင့္စာအုပ္ျဖင့္ လဲလွယ္လိုက္သည္။
ေကာင္းဖန္ မွတ္စုစာအုပ္ကို ဖြင့္လိုက္ကာ မွတ္ထားသည့္ အဓိကအခ်က္မ်ားကို အၾကမ္းဖ်င္းၾကည့္လိုက္သည္။
ခုခံကာကြယ္သူအမ်ိဳးအစားသားရဲမ်ားအတြက္ မင္းရဲ႕သားရဲဟာ ကမာၻေပၚမွ အသန္မာဆုံးခုခံကာကြယ္သူတစ္ဦးမဟုတ္ခဲ့လွ်င္ သံဓါတ္ကေတာ့ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာခုခံကာကြယ္ႏိုင္စြမ္းထက္ အၿမဲပိုလို႔ အေရးႀကီး….
မွတ္စုမ်ားထဲတြင္ ဘယ္လိုခုခံကာကြယ္ရမလဲဆိုသည္ကို ခုခံကာကြယ္ေရးသားရဲမ်ား၏အားသာခ်က္မ်ားျဖင့္ ဥပမာအခ်ိဳ႕ေပးကာ ရွင္းျပထားသည္။
ေကာင္းဖန္ ဖတ္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေက်နပ္သြားကာ မုထ်ယ္ယင္းကို ေက်းဇူးတင္စကားဆိုလိုက္သည္။ “ေက်းဇူးပါပဲ။”
“မလိုပါဘူး။ အခ်င္းခ်င္း ကူညီရမွာေပါ့။” မုထ်ယ္ယင္းလဲ သူမလက္ထဲမွ အျပာေရာင္အဖုံးျဖင့္စာအုပ္ကို ေဝွ႔ယမ္းျပလိုက္သည္။
ေန႔လည္ပိုင္းတြင္ေတာ့ လက္ေတြ႕ေလ့က်င့္ေရးအခ်ိန္ျဖစ္ကာ သားရဲမ်ားစြာကိုတင္ေဆာင္လာသည့္ ထရပ္ကားႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ေကာင္းဖန္ စိတ္ထဲက သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ဒါေတာ္ေတာ္ကုန္မွာပဲ။
ဒီေလာက္မ်ားတဲ့သားရဲေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ေငြဘယ္ေလာက္ေတာင္ကုန္ၿပီး ဘယ္ေလာင္ေတာင္ အားစိုက္ထုတ္ရမလဲဆိုသည္ကို သူမသိေပ။
သားရဲမ်ားကို ေအာက္ခ်ၿပီးေနာက္ အထူးျပဳလုပ္ထားသည့္ သံမဏိဝါယာႀကိဳးေလွာင္အိမ္မ်ားထဲတြင္ ေသာ့ခတ္ထားလိုက္သည္။ သံမဏိဝါယာႀကိဳးေလွာင္အိမ္သည္ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ မီတာ၅၀က်ယ္ကာ မီတာ၅၀ရွည္ၿပီး မီတာ၅၀ျမင့္ေပသည္။
ေလ့က်င့္ေရးကြင္းထဲတြင္ ထိုသို႔ေသာေလွာင္အိမ္ေပါင္း ၂၀၀ ဝန္းက်င္ရွိကာ ေလွာင္အိမ္တိုင္းတြင္ သားရဲတစ္ေကာင္စီပါရွိသည္။ ထိုသားရဲမ်ားသည္ မယဥ္ပါးေသးဘဲ ေလွာင္အိမ္မ်ားအတြင္း စိုးရိမ္တႀကီးႏွင့္ ဆက္တိုက္ေလွ်ာက္သြားေနကာ တစ္ခါတစ္႐ုံ အသံတိုးတိုးျဖင့္ ဟိန္းေဟာက္ေနၿပီး ေလွာင္အိမ္အျပင္ဘက္မွ သက္ရွိမ်ားကို ၾကည့္ေနသည္။
“ဒီသားရဲေတြက ငါတို႔ကိုယ္ပိုင္သားရဲေတြနဲ႔ တိုက္ရမွာလား?” ေကာင္းဖန္အနားေလးမွာရပ္ေနတဲ့ ပိန္ပါးၿပီး အရပ္ရွည္တဲ့ေကာင္ေလးတစ္‌ေယာက္က စိတ္လႈပ္ရွားေနၿပီး တိုက္ခိုက္ဖို႔အတြက္စိတ္အားထက္သန္ေနသည္၊ သူကယုံၾကည္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ သူ႔ရဲ႕အၿမီးသုံးေခ်ာင္းနဲ႔ေခြးကိုၾကည့္လိုက္တယ္၊ “ငါရဲ႕ေခြးေလးကအသန္မာဆုံးဘဲ, သူကယုံခ်င္စရာ မေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို ဒီကသားရဲေတြကို႐ိုက္ပစ္ႏိုင္တယ္၊”
“မင္းရဲ႕သားရဲက ၿခိမ္းဘဲၿခိမ္းေျခာက္ေနႏိုင္တာ, တစ္ႀကိမ္ေလာက္တိုက္ပြဲထဲကိုဝင္ၾကည့္ပါ့လား, အဲ့ေကာင္ကတုန္လႈပ္ေနၿပီးေၾကာက္ေနလိမ့္မယ္၊ ငါ့ရဲ႕အဝါေရာင္အၿမီးနဲ႔ ကင္းၿမီးေကာက္ဘုရင္ကမွ တကယ့္တိုက္ခိုက္သူအစစ္။” လူငယ္တစ္ေယာက္က ေတာ့သူ႔သားရဲအတြက္ အရမ္းကို ဂုဏ္ေျမာက္ေနသည္။ သူက ႏူးညံ့စြာနဲ႔ ေျခေခ်ာင္းသုံးေခ်ာင္းခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ေျခာက္လက္မခြဲရွိေသာအၿမီးနဲ႔ ကင္းၿမီးေကာက္ရဲ႕အဝါေရာင္အခြံကိုပုတ္လိုက္သည္။
“အဓိပၸါယ္မရွိလိုက္တာ၊ ဒါကသာမန္အဝါေရာင္အၿမီးနဲ႔ကင္းၿမီးေကာက္ဘဲ၊ မင္းက ကိုယ္တိုင္ဘုရင္ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေတာင္ ထည့္လိုက္ေသးတယ္, ဟုတ္တယ္မလား?” ခုနကလူက ျငင္းပယ္လိုက္သည္။
“ငါကိုယ္တိုင္ေခါင္းစဥ္မတပ္ပါဘူးေနာ္! မင္းကဘယ္လိုလုပ္ၿပီးသားရဲရဲ႕ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ကို ေဟာကိန္းထုတ္ႏိုင္ရတာလဲ? ငါ့ကင္းၿမီးေကာက္က ေသခ်ာေပါက္ကိုအဝါေရာင္ အၿမီးနဲ႔ကင္းၿမီးေကာက္ဘုရင္ျဖစ္လာမွာ!”

ေျခလက္မ်ားကိုခ်ည္ေႏွာင္ထားၿပီး ႏႈတ္သီးစြတ္ထားေသာသားရဲမ်ားက ထရပ္ကားမ်ားေပၚမွ ေ႐ြ႕လ်ားလာၾကေသာအခါ ေက်ာင္းသားေတြကစိတ္လႈပ္ရွားစြာႏွင့္ စကားေတြေျပာၾကေတာ့သည္၊ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းကပ်ားပန္းခတ္ကာ လႈပ္ရွားသြား လာေနၾကသည္။
“အဖြဲ႕တစ္ခုမွာ လူငါးေယာက္၊ မင္းတို႔ရဲ႕အစမ္းေလ့က်င့္မႈက မၾကာခင္စေတာ့မွာေနာ္” ထိုအခ်ိန္မွာဘဲ နည္းျပရဲ႕အသံကထြက္လာသည္။
ျပန္ၿပီးအုပ္စုေတြဖြဲ႕ၿပီးတဲ့ေနာက္, ေကာင္းဖန္ရဲ႕အုပ္စုနည္းျပက က်န႔္ရန္ပိုင္ျဖစ္သည္၊ သူကအျခားေသာေလွာင္အိမ္မ်ားကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ေနသည္။
“ ကူညီမဲ့သူတစ္ေယာက္လာက္?” က်န႔္ရန္ပိုင္ကေမးလိုက္သည္။
ၿပိဳင္ပြဲခ်ိန္ကတကယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ ေက်ာင္းသားေတြက ႐ုတ္တရက္အသံတိတ္သြားေတာ့သည္၊ ဘယ္သူမွသူတို႔ကိုယ္ပိုင္သားရဲကို အရင္လိုမခ်ီးမြမ္းၾကေတာ့ဘူး။
“မင္းတို႔ေတြ တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ ပါဝင္ႏိုင္မယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္၊ အဲ့ဒီေနာက္, ပထမဆုံးတိုက္ပြဲက အေကာင္းဆုံးေလ့က်င့္မႈတစ္ခုကို သယ္ေဆာင္လာတယ္၊ ၿပိဳင္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာၿပီးတဲ့အခါ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာရွိတဲ့သားရဲေတြက ခုလိုမ်ိဳး ေကာင္းမြန္တဲ့ အေျခအေနမွာမရွိႏိုင္ေတာ့ဘူး, ၿပီးေတာ့သက္ေရာက္မႈကိုလည္းႀကီးႀကီးမားမား ေလ်ာ့ခ်လိမ့္မယ္၊ မင္းတို႔အားလုံးအခြင့္အေရးကိုအမိအရဖမ္းႏိုင္ဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္၊”
ဒါကအဓိပၸါယ္ရွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ခြၽန္ထက္ေနတဲ့စတီးဆူးေတြနဲ႔ေတာဝက္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျခာက္‌ေပခြဲေလာက္ရွည္ၿပီး ၁၀ေပေလာက္ျမင့္တယ္, ဘယ္နဲ႔ညာ တစ္ဖက္စီကႀကီးမားတဲ့ တင့္ကားႀကီးလိုဘဲ, ဘယ္သူမွသူတို႔သားရဲေသဖို႔အတြက္ မလႊတ္ရဲၾကဘူး။
ခြၽန္ထက္စတီးဆူးေတာဝက္က ႐ူးႏွမ္းစြာနဲ႔ေလွာင္အိမ္ကို တိုက္ဖ်က္ေနကာ က်ယ္ေလာင္သည့္ ဆူညံသံကိုျပဳလုပ္ေနသည္။
၎၏နီရဲေနေသာမ်က္လုံးမ်ားက ရက္စက္မႈေတြနဲ႔ျပည့္ေနၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေလမ်ားကိုမႈတ္ထုတ္ေနသည္။
သူကဘယ္ေတာ့မွမၿငီးေငြ႕သလိုမ်ိဳး ေလွာင္အိမ္ကို ဆက္ဖ်က္ေနသည္၊ အနက္ေရာင္ ေက်ာ႐ိုးေတြကဆူးခြၽန္ေတြလိုထြက္ေနၿပီး သံခြၽန္အပ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ေတာင္တူသည္။
“ဆရာ, ကြၽန္ေတာ့္ကိုသားရဲေျပာင္းေပးလို႔ရလား?” ေက်ာင္းသားကတုံ႔ဆိုင္းစြာႏွင့္ သူ႔ေနာက္မွာရွိတဲ့တျခားေလွာင္အိမ္ကို ၫႊန္ျပကာေမးလိုက္သည္။ ထိုေလွာင္အိမ္ ထဲတြင္ ေသြးနီေခြး႐ိုင္းကရပ္ေနၿပီး, သူ႔ရဲ႕အသားကေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည့္လွ်င္ ၎၏ အေမႊးမရွိဘဲသန္မာေသာႂကြက္သားမ်ားကို ေလထဲတြင္ျမင္သာေအာင္ျပထားသည္။
၎ကတိရိစာၦန္႐ုံကေနလႊတ္လာတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။
ထိုအေကာင္ကလည္းေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းၿပီး သူ႔အ႐ြယ္အစားက သိပ္ေတာ့မႀကီး, ေျခာက္ေပခြဲေလာက္သာရွည္ၿပီး သုံးေပေလာက္သာျမင့္သည္၊ သားရဲအမ်ားႀကီးႏွင့္ ယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္းမွအပသိပ္ၿပီးအက်ိဳးဝင္ပုံမေပၚေပ။
[မေကာင္းဆိုးဝါးအမည္]-စတီးခြၽန္ေတာဝက္
[မေကာင္းဆိုးဝါးအဆင့္]-အဆင့္၈
[မေကာင္းဆိုးဝါးအဆင့္အတန္း]-သာမန္
[မေကာင္းဆိုးဝါးအေျခအေန]-မျပင္းထန္ေသာဒဏ္ရာရ( ၿခိမ္းေျခာက္ေန)
...
[မေကာင္းဆိုးဝါးအမည္]-ေမႊးေျပာင္ေသြးနီေခြး႐ိုင္း
[မေကာင္းဆိုးဝါးအဆင့္]-အဆင့္၁၀
[မေကာင္းဆိုးဝါးအဆင့္အတန္း]-အထူးအဆင့္
[မေကာင္းဆိုးဝါးအေျခအေန]-အေတာ္အသင့္ဒဏ္ရာရ(ႏိုးႏိုးၾကားၾကားရွိေန)
မေမွ်ာ္လင့္စြာဘဲ ထို႐ုပ္ဆိုးတဲ့ေခြး႐ိုင္းက အထူးအဆင့္သားရဲျဖစ္ေနသည္။
ျဖည့္စြက္ခ်က္အရ ၎ကဒဏ္ရာရေနၿပီးရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည့္သားရဲျဖစ္သည္။
စတီးခြၽန္ေတာဝက္နဲ႔မတူဘဲ ေမႊးေျပာင္ေသြးနီေခြး႐ိုင္းက ေလွာင္အိမ္ရဲ႕အလယ္မွာ တိတ္ဆိတ္စြာလွဲေနၿပီး သူ႔ရဲ႕ဒဏ္ရာကိုလွ်ာျဖင့္ယွက္ေနသည္။

***
Paid Group Information ~~~
https://www.facebook.com/104239908436509/posts/227154359478396/