သားရဲလေ့ကျင့်သူ (ဘာသာပြန်)

အခန္း ၃၇ မီးခိုးေရာင္နတ္ဆိုးညစ္ပင့္ကူ

[Zawgyi]
အခန္း ၃၇ မီးခိုးေရာင္နတ္ဆိုးညစ္ပင့္ကူ

တူျဖင့္ေခါက္လိုက္သည့္အသံေၾကာင့္ တာ့ဇီေခါင္းေထာင္လာကာ အသံလာရာကို စူးစမ္းၿပီးသည္ႏွင့္ တြားသြားလာခဲ့ေတာ့သည္။ တာ့ဇီ အိုးထဲရွိ အနက္ေရာင္အက်ိအခြၽဲမ်ားကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ကာ ၎၏ဦးမွ်င္မ်ားႏွင့္ အင္တင္တင္ လွည့္ပတ္ထိုးၾကည့္လိုက္ေပမည့္ စားေတာ့မစားေသးေပ။

ထို႔ေနာက္ အိုးထဲသို႔ တရႈံ႕ရႈံႏွင့္အနံ႔ခံၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ အိုးအစြန္းကေန တြန္းဖယ္လိုက္ကာ အလြန္စိတ္ပ်က္ေနသည့္အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ရင္းလွည့္ထြက္သြားေတာ့သည္။ “အဆိပ္ျပင္းလြန္းတယ္၊ အရမ္းအဆိပ္ျပင္းတာပဲ…”

တာ့ဇီ၏အေျပာေၾကာင့္ ေကာင္းဖန္ ဘာျပန္ေျပာလို႔ေျပာရမွန္း မသိေတာ့ေပ။ ဒါေပါ့ ဒီတစ္အိုးလုံးကို အဆိပ္ရွိတဲ့ပါဝင္ပစၥည္းေတြနဲ႔လုပ္ထားမွေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ အဆိပ္ျပင္းတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မင္းကအဆိပ္ကိုေၾကာက္တယ္တဲ့လား? မင္းက အဆိပ္ထုတ္လႊတ္ႏိုင္တဲ့ သားရဲမ်ိဳးစိပ္ေတြအားလုံးကို အရွက္ရေစတာပဲ။

“ျပန္လာၿပီး အကုန္စားလိုက္။ မင္းအဆင့္တက္လာဖို႔ ဒါကို စားကိုစားရမယ္။ မင္းမစားရင္ မင္းဘယ္လိုလုပ္သန္မာလာပါေတာ့မလဲ?” ေကာင္းဖန္ ျငင္းဆန္ခြင့္မေပးသည့္ ေလသံျဖင့္ေျပာလိုက္ရသည္။

အိုးထဲတစ္စက္ေလးေတာင္မက်န္သည္အထိ တာ့ဇီစားၿပီးသြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေကာင္းဖန္ စိတ္သက္သက္သာသာျဖင့္ၿပဳံးလိုက္ႏိုင္ေတာ့သည္။ တာ့ဇီမွာေတာ့ အနည္းငယ္ေႏွးေကြးေလးလံသြားပုံေပၚကာ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ျဖင့္ အိမ္ေထာင့္တစ္ေနရာသို႔ တြားသြားကြာ ေဘာလုံးတစ္လုံးလိုမ်ိဳးေကြးေနေတာ့သည္။

………

မီးက်ီနက္သစ္ေတာသည္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လွသည့္ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းတစ္ခုပင္။ ထိုေနရာရွိ မဲေမွာင္ေနသည့္လႈိင္ဂူတစ္ခုထဲတြင္ေတာ့ မီးခိုးေရာင္ရွိေသာဧရာမပင့္ကူအနည္းငယ္သည္ လႈိဏ္ဂူအနက္ရႈိင္းဆုံးေနရာမွေနၿပီး ျဖည္းညႇင္းစြာတြားသြားထြက္လာၾကသည္။ သူတို႔၏မ်က္လုံးမ်ားသည္ေတာ့ ေသြးနီေရာင္ေတာက္ပလို႔ေနကာ ပတ္ဝန္းက်င္ေလထုကို အနံ႔ခံေနၾကသည္။