သားရဲလေ့ကျင့်သူ (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၁၀၄ သွားကျဲသံတီကောင်

[Zawgyi]
အပိုင္း ၁၀၄ သြားက်ဲသံတီေကာင္

သတၳဳေသတၱာကိုခ်လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ စစ္သားအခ်ိဳ႕က မတ္မတ္ရပ္လိုက္ကာ ဒါ႐ိုက္တာခ်န္းကို အေလးျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ ထြက္သြားၾကေတာ့သည္။

စစ္သားမ်ား ဓါတ္ေလွကားထဲသို႔ဝင္ကာ ျပန္ထြက္သြားေတာ့မွ ဒါ႐ိုက္တာခ်န္းကလဲ “အားလုံး၊ ဒီလာၿပီး ကူၾကဦး။” ဆိုကာ ၫႊန္ၾကားလိုက္သည္။

သုေတသီအမ်ားအျပားက ေသတၱာကို အလ်င္စလိုတြန္းၾကေတာ့သည္။ သူတို႔ေသတၱာကိုတြန္းလိုက္သည္ႏွင့္ အတြင္းဘက္မွ ထြက္လာေသာခြန္အားႏွင့္ ဆန႔္က်င္အားကိုလဲ ရံဖန္ရံခါခံစားမိၾကသည္။

အထဲတြင္ေတာ့ သတၳဳေသတၱာကို အဆက္မျပတ္တိုက္တြန္းတိုက္ေနေသာ မေမာပန္းႏိုင္သည့္ ႀကီးမားေသာ သားရဲႀကီးတစ္ေကာင္ရွိေနသလိုပင္။

ဒါ႐ိုက္တာခ်န္းက လူတစ္ခ်ိဳ႕ကို လက္ေဝွ႔ျပကာ၊ “မင္းတို႔ ေနာက္ႏွစ္လွမ္းေလာက္အရင္ဆုတ္ၿပီးမွ တြန္းသင့္တယ္။”

ထိုလူအနည္းငယ္လဲ ခ်က္ခ်င္းေနာက္ျပန္ဆုတ္လိုက္သည္။ ေကာင္းဖန္ကေတာ့ ဓါတ္ခြဲခန္းထဲတြင္ ပုန္းခိုကာ မွန္တံခါးေနာက္ကြယ္မွ တိတ္တဆိတ္ေလ့လာေနခဲ့သည္။

ေကာင္းဖန္၏အေပၚဘက္ ေက်ာက္နံရံမွ တြားသြားသံမ်ားထြက္ေပၚလာသည္။ ထိုအသံက တာ့ဇီတြားသြားခ်ိန္မွာ ထြက္ေပၚလာေလ့ရွိေသာအသံလိုျဖစ္တာေၾကာင့္ ေကာင္းဖန္ ရင္းႏွီးေနသည္။ ၎အသံက မေရမတြက္ႏိုင္သည့္ေျခေခ်ာင္းမ်ားက နံရံေပၚေျပးလႊားေနတာေၾကာင့္ ထြက္ေပၚလာသည့္အသံမ်ိဳးပင္။

အသံက ပိုလို႔နီးကပ္လာသည္။

ေကာင္းဖန္ ေခါင္းေမာ့လိုက္ေတာ့ သူ႔အေပၚတြင္ ေက်ာက္တုံးႀကီးရွိေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ စတီးတန္းမ်ားႏွင့္ စတီးကြက္မ်ားကသာ ေနရာလြတ္ကို ေထာက္ပံ့ေပးထားၾကသည္။

အေပၚမွေနၿပီး အနက္ေရာင္အရိပ္တစ္ခုက လ်င္ျမန္လွသည့္အရွိန္ျဖင့္ ဆင္းသက္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

၎က အေပၚမွ ျပဳတ္က်လာလို႔ မထႏိုင္သလိုမ်ိဳး ၾကမ္းေပၚတြင္ ၿငိမ္သက္ေနခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ခဏေလးၾကာသည္ႏွင့္ ထလိုက္ကာ ေခါင္းကိုယမ္းလိုက္သည္။ ၎သည္ ပိုးနားသန္ေကာင္ႏွင့္တူသည့္ သားရဲတစ္ေကာင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ၎၏အ႐ြယ္အစားကေတာ့ သာမာန္ပိုးနားသန္ေကာင္ထက္ အဆမ်ားစြာႀကီးမားသည္။