KARANLIĞIN ÇİÇEĞİ

32.BÖLÜM

Hello💃

Ben yine sürpriz son'lu bir bölüm ile geldim.😁

Bölüm sonunda yine herkes şöyle olacak;😱

Satır aralarını boş bırakmayın. 😇

Keyifli okumalar dilerim.❤

_

Ardından dişlerini sıkarak ekledi. "Büyücüler Krallığı."

Tam da tahmin ettiğim gibi...

Ama bu kadar erken harekete geçmelerine şaşırmıştım.

Kaşlarımın çatılmasına engel olamadım. "Ama neden böyle bir şey yaptılar? Henüz sizin kararınızı bile bilmiyorken üstelik. "

Kral sertçe alnını ovaladığında, "Sanırım diğer krallıklardan yardım talebinde bulunduğumuzu öğrendiler." Dedi. "Anlaşılan harekete geçmek için de fazla bekleyememişler."

"Kaçırıldığını nasıl öğrendiniz?"

Bu sefer soruma cevap veren elizabeth hanım oldu. "Bugün geri dönmesi gerekiyordu. Aradık ama ulaşamadık. Bize haber vermeden bir yere gitmezdi."

Arkadaşlarımı bu belaya soktuğum yetmiyormuş gibi bir de başka insanlarıda uçurumdan aşağıya peşimden sürüklüyordum. Artık benim yüzümden birine bir şey olmasını istemiyordum...

Mahçup bir şekilde konuştum. "Ben... Ben çok özür dilerim. Kızınız benim yüzümden kaçırıldı. Bunları hepsi benim yüzümden oluyor."

Kral yanıma geldi ve bir elini omzuma koydu. "Senin bir suçun yok kızım. Bu hayatı sen seçmedin... Üstelik bunu başlatan onlar. Burada en masum olan kişi sensin. Kendini suçlu hissetmene hiç gerek yok."

Ne diyeceğimi bilemedim. Bir suçumun olmadığını söyleyerek beni daha çok mahçup ediyordu. Ama içten içe benim suçumun olduğunu biliyordum.

"Ama kızınız-"

Gülümseyerek lafımı yarıda kesti. "Kızımı kurtaracağız. Merak etme."

Nasıl kurtaracaklardı? Öylece gidip onlardan Caroline'i isteyecek halleri yoktu ya.

Kraliçe üzgün bir şekilde araya girdi. "Sahiden... nasıl kurtaracağız kızımızı Carl?"

Aklıma gelen fikirle gülümsedim. "Caroline'i kurtarmanın biri yolunu biliyorum. Aslında yardımcı olacak birini tanıyorum."

Kralın merakla kaşları çatıldı. "Kim bize nasıl yardımcı olabilir ki?"

"Üvey kardeşim Clark, yani Büyücüler Krallığının veliahtı. Ailesinden gizli bir şekilde bize yardımcı oluyor. Ondan yardım isteyebiliriz!"

Kral düşünürcesine çenesini kaşıdı. "İşte bu güzel bir haber. Hemen Clark ile konuşabilir misin?"

Kafamı olumlu bir şekilde salladım. "Elbette."

Cebimden telefonumu çıkartıp rehbere girdim ve Clark'ı aradım. Çalıyor... Çalıyor...

Ama açmıyor.

Açmayacağını anlayınca aramayı sonlandırdım. Anlaşılan müsait değildi. Ya da aradığımı görmemişti.

Mahçup bir şekilde krala baktım. "Açmıyor. Ama aradığımı gördüğü ilk an beni geri arayacaktır."

"Öyleyse geri dönüş yapmasını bekleyeceğiz. Biz de bu sırada yerini tespit etmeye çalışalım. "

Yer tespiti mi? İşte elimden gelen bir şey daha bulmuştum. Yer bulma büyüsü yapabilirdim.