KARANLIĞIN ÇİÇEĞİ

19.BÖLÜM

"Bu... bu insanları bayıltmak için kullanılan bir çeşit kimyasal."

Yani bu demek oluyordu ki biri annemi bayıltıp kaçırmıştı! Ama kim? Neden?
Üstelik neden ben değilde annem? O an aklıma kağıda sarılı olan taşın odamın penceresine atıldığı zaman geldi.

Kendimi bu yalanla avuturken yatağıma yatıyordum ki cam kırılma sesi duydum. Yatmaktan vazgeçip hızla sesin kaynağına doğru ilerlerdim.

Bu da neydi şimdi?

Odama girdiğim zaman etrafı inceledim ve camın kırılmış olduğunu gördüm. Koşarak camın yanına gittim ve aşağıya baktım. Ama birini göremedim. Geriye doğru dönüyordum ki ayağıma değen şey ile kafamı aşağıya eğdim. Kağıda sarılı olan bir taş vardı. Hızla eğilerek taşı elime aldıktan sonra kağıdı taştan ayırdım ve kağıtta yazılı olan cümleyi tekrar tekrar okudum.

"Marco'dan uzak dur! Yoksa sevdiklerinin başına gelecek olanlardan ben sorumlu olmam!"

Bu yüzden miydi hepsi? Marco'dan uzak durmadığım için mi? Marcoyu sevdiğim için mi?

Marco'dan uzak dur cümlesi aklıma sadece bir isim getiriyordu. Emilie. Daha öncede Jordanı kullanarak beni kaçırmıştı. Bana zarar vererek Marcodan uzak durmayacağımı anladığı için sevdiklerime zarar vermeye çalışıyordu!

Ben de Adelina Bennet isem bunun bedelini Emilie'ye çok fena ödetirdim!

Eğer böyle yaparak Marco'dan uzak duracağımı düşünüyorsa çok fena hâlde yanılıyordu. Benim ondan güçlü olduğumu henüz bilmediği için böyle rahat davranıyordu. Ama birkaç güç gösterisinden sonra yanıma adım bile atamayacağına emindim. Ama öncelikle annemin yerini bulmamız gerekiyordu. Annemi bulduktan sonra artık benden korkması gerektiğini öğrenecekti!

Sinirden seyiren çenem ile bakışlarımı Marcoya çıkardım ve sinirle dişlerimin arasından konuştum. "Emilie! Bunu yapan Emilie! Bunun bedelini ona çok fena ödeteceğim!"

Marco beni sakinleştirmek amacıyla yanıma geldi ve kollarımdan tuttu. "Öncelikle sakin olmalısın, güzelim. Emilie'nin yapmış olduğundan emin değiliz, başka bir düşmanımız daha var biliyorsun."

Düşmanımız. -ız eki o kadar çok şey ifade ediyordu ki. Düşman olarak bahsettiğimiz kişi benim peşimdeydi ama sanki ikimizin peşindeymiş gibi konuşuyordu. İşte onu bu yüzden seviyordum. Her zaman benim derdimi kendi derdi gibi biliyordu. Ama adım gibi biliyordum ki annemi kaçıran kişi Emilie'ydi!

Ama nasıl kanıtlayabilirdim?

Aklıma gelen fikirle Marco'nun elinden tutarak benimle birlikte eve doğru gelmesini sağladım. Eve girdikten sonra yukarıya çıkarak odama girdim. Marco'nun elini bıraktıktan sonra çalışma masasının üzerinde duran büyü kitabını aldım ve yatağımın ucuna bağdaş kurarak oturdum. Karşımdaki boş yere elimle vurarak Marco'ya oturması için işaret ederken bir yandan kitabın sayfalarını karıştırıyordum.

"Hadi ama neredesin? Buralarda bir yerlerde olmalı!"

Kendi kendime konuşurken Marco karşımdaki boş yere oturdu. "Ne arıyorsun Adelina?"

Bir sayfa daha çevirmiştim ki aradığım büyü karşıma çıktı.

"İşte buldum, yer bulma büyüsü. " dedikten sonra büyünün nasıl yapılacağını anlatan metni okumaya başladım.

"Yer bulma büyüsü, yerini bulacağınız kişinin özel bir eşyası ile yapılır. Özel eşya bir su dolu kaba konduktan sonra aşağıda yazan büyü sözcükleri sesli bir şekilde okunur. Büyü sözcüklerinin okunması ile kapta bulunan su dalgalanarak yerini bulmak istediğiniz kişinin olduğu mekanı gösterir. "