Somebody Out There

KABANATA 34

KABANATA 34

Saloobin

Napalingon ako kay Enrique at halos mamangha ako ng makita ang rekasyon niya. One day you'll find the person who can touch your heart with a smile, and .... its' true. His smile touches your heart and soul. Ngayon ko lang nakita ang pagmamahal niya sa nature.

I didn't know he's capable of loving me and other things. There are things that will just surprise you. Things that I wish I'd knew before.

If someone asked me, what's the best mountain I've ever climbed, I'll tell them about the mountain behind Caramoan Beach, Mt. Caglago. The place is charming and friendly.

This is how a day in Caramoan will be like: wake up to a faint pink and blue glow on the horizon; spend most of the day swimming in the shimmering aquamarine waters; end the day staring at the fiery colors of the sunset; sleep under the stars.

It's a place that forces you--in a good way--to appreciate the simple pleasures of watching the sun set, crows gliding majestically against the orange (sometimes magenta) streaks of the sky. You will definetely fall in love to this place.

Eto siguro yong dahilan kung bakit panay ang pag-akyat nila ng bundok? Sabagay bakit mo nga ba ipagpapalit ang kagandahan na ito sa polusyon sa Manila.

The money you'll spend here, the tans and sunburns in your body will be gone... But the memories will surely last forever.

"Ganda." Bulalas ko ng makitang umangat na ang haring araw.

"Mas maganda ka pa rin." Bulong niya sa akin tapos hinalikan niya yong buhok ko.

Napangiti ako sa sinabi niya.

"Bolero. May kasalanan ka no kaya ka nambobola?"

"Kasalanan agad? Di pwedeng nagsasabi lang ng totoo?" Natawa ako dahil sa tono ng boses niya. Para kasing nagtatampo na nanloloko.

"Oo na. Oo na."

"Save it, Honey. Tsaka ka na umoo ng umoo kapag nagpropose na ako sa'yo." Natawa ako ng sobrang lakas sa sinabi niya.

Napatingin naman sa amin yong barkada kaya napailing lang ako.

"Pagkikiligin ka, wag mong papahalata sa kanila. Maiinggit sila sa kasweetan natin."

"Kapal mo!" Natatawa kong sabi tapos tinawanan niya lang din yong sarili niyang kalokohan.

Tumayo ako at napamasid sa paligid ng may bigla akong nakitang flash ng camera. Pagtingin ko si Enrique yong nagpipicture sa akin.

"Stolen pa more." Natawa lang siya tapos hinila niya ako palapit sa kanya at panay na ang pagpipicture naming dalawa.

"Nagugutom na ko. May dala ba tayong pagkain?"

"May pagkain kayong dala?" Tanong kaagad ni Enrique sa kanila at nagsitanguan naman sila.

Sabay-sabay kaming kumain. Tumigil na din yong pag-ulan at napalitan ng mainit na sinag ng araw. Mas lalo akong na mangha sa lugar ng tumigil yong pag-ulan.

Mula sa kinatatayuan namin ay abot tanaw namin yong resthouse na tinutuluyan namin. Kulang nalang tapikin ko ng palihim yong balikat ko dahil sa tuwang nararamdaman.

Syempre, mataas yong inakyat namin at hindi biro ang hirap na dinanas ko dito. Nakakatuwa lang at masarap sa pakiramdaman na nakaya ko.

Pakiramdam ko tuloy, maning-mani nalang yong problema ko sa realidad. Pakiramdam ko lahat ng naranasan kong problema noon, sisiw lang.