Somebody Out There

KABANATA 38

KABANATA 38

Never

The warm, heavy arm on my bare skin, woke me in the morning. Late morning, maybe afternoon. I wasn't sure.

I didn't open my eyes. I was too happy to change anything, no matter how small. The only sounds I could hear were the chirping of the birds outside, our breathing, our hearthbeat...

I was comfortable, even with the cold atmosphere in our room. His warm body was the antidote to the cold.

Mas lumapit ako sa kanya at naramdaman ko ang pagtama ng mainit na hininga niya sa leeg ko. Mas hinapit niya ako at mahigpit na niyakap.

His fingers softly trailed down the contours of my spine and he knew that I was awake. I kept my eyes shut and tightened my arms around his neck, holding myself closer to him.

He didn't speak. His fingers moved up and down my back, barely touching it as he lightly traced patterns on my skin.

I would have been happy to live here forever, to never disturb this moment, but my body had other ideas. I softly laughed at my impatient stomach.

"What's funny?" He murmured, still stroking my back.

The sound of his voice is serious and husky. It sent shiver to my body as I remembered what happened last night. The deluge memories from last night made me blush and sudden heat travel to my body.

Bahagya siyang umayos ng higa at naramdaman ko na ang pagkalevel ng mukha naming dalawa. Hinalikan niya ang tungkil ng ilong ko matapos ay ang labi ko.

His mouth taste like a candy. Sweet and minty. So addicting...

Iminulat ko ang mga mata ko at unti-unti kong nasilayan ang kanyang mapagmahal na mukha. Mapupungay na mata, makapal na kilay na bagay na bagay sa kanya. Mapupusok na labi na talaga namang panggigigilan ko.

Ngumiti ako sa kanya pero nanatiling nakakunot ang mga noo niya. Marahan kong inangat ang kamay ko papunta sa noo niya para ayusin ang gusot gusot na linya dito.

"Good morning, Honey." Pagkabati ko sa kanya ay hinalikan ko siya ng mabilis.

Inayos ko ang buhok ko dahil baka mukha akong bruha sa harapan niya. Napatawa siya ng mahina at nahiya ako.

He cleared his troat. "You look stunning. You always do." He said, flashing my favorite crooked smile.

Inayos niya ang ilang hibla ng buhok na nakaharang sa mukha ko at inipit yon sa tenga ko. Hinalikan niya ako sa noo at pagkaraa'y hinapit niya ako at isiniksik sa balikat niya.

"Let's go back to sleep. Maaga pa." Hinaplos niya ng dahan dahan ang buhok ng sa ganon ay makatulog ulit ako ng maayos.

Bahagya akong lumayo sa kanya. Nakita ko ang damit niya sa may paanan ko kaya naman sinoot ko ito. Hinaplos niya ang likod ko at napaunat siya ng katawan.

Napalibot ako ng tingin sa kwarto. Medyo madilim ang kwarto dahil sa makapal na kurtinang nakatakip sa bintana. I also glanced at the side table and the clock says it's only 6:30 in the morning.

"What's wrong?" tanong niya at tamad na tamad na umupo para matignan ako.

Napanguso ako at umiling sa kanya. Kahit anong pilit kong matulog, kung nagreklamo na ang tiyan ko ay wala na akong magagawa pa.

"Let's eat. Gutom na ako." Napatawa siya sa sinabi ko.

Hindi naman kasi ako nakakain ng hapunan kagabi. Kakagising ko lang noon pero napatulog niya kaagad ako. I shook my head as the vivid memories flashed in my head. Silly, Ayessa!