Acımasız - Ara verildi-

-Gelecekten bir kesit-

Tekrar merhaba arkadaşlar. Bu bölüm yaşattığı karışıklık ve içerdiği hatalardan dolayı düzenlemeye alınmış ve 7 eylül 2021 tarihinde düzenlenmiştir. Artık rahatlıkla okuyabilir, aklınızdaki soru işaretlerine cevap bulabilirsiniz. Umarım daha kafa karıştırıcı bir hal almasını sağlamamışımdır. Kaş yapayım derken göz çıkartmak adetimdir biliyorsunuz. :))

Neyse.. Sizleri çok seven yazarınızdan kısa ve öz bir duyuruydu. Duyuru bitmiştir.. ♥️♥️

LONDRA

Arabasından inip kampüse yöneldi ve temiz havayı iyice içine çekti. Özlemişti. Özgür hissetmeyi.. dolu dolu nefes almayı... Metal panoya yazılmış yazılara uzun uzun baktı. En büyük hayali yazılıydı orda, babasına verdiği söz yazılıydı. "Tıp Fakültesi"..  Artık devam edebilecekti. Uzun süre kaçmıştı. Çok uzun süre... O kadar uzun ki artık kendi benliğini unutmuştu. Kim olduğunu, ne için, neden savaştığını..

1 yıllık mücadele dolu kaçısının ardından birçok defa  bitirmeyi düşünmüştü Ada. Her şeyi kökten çözmeyi. Kaçısının anlamsız olduğuna ikna olmuştu.

Onun hayatı sonlanırsa her şey biterdi, Çünkü yorulmuştu yenileceğini bile bile savaşmaktan. Kaç kere ölümün ucuna geldi o bile hatırlamıyordu artık.

Kaç defa her şeye son vermeninin eşiğine kadar gelmişti. Ama yapamamıştı. Korkmuş muydu? Hayır. Ölümden korkmazdı, çünkü ölüm onun kurtuluş, kaçış yoluydu. Peki ya neden yapamamıştı? Aldığı o haberle bittiğini anlamıştı. Artık kaçmasına gerek olmadığını.. Sonunda durulabilirdi. Sonunda yeninden kendisi olabilirdi.

Hayat ona yeniden başlaması için bir şans vermişti. Yeniden sevmesi, yeniden doğması ve nefes alması için. Ve Ada bu şansı kullanacaktı. Mutlu yaşayacak çektiği acıları unutacaktı. Yapabilirdi. Hala bunun için gücü vardı.

**********

3 ay önce

Bitmişti. Kurtulmuştum.. Sonunda özgürdüm. Acılarımı, hasretlerimi, gözyaşlarımı rahat rahat dökebilirdim artık. Mücadelem bitmişti. Eziyetim son bulmuştu. Kendi benliğimi kaybettiğim bu yoldan dönüşüm kesindi artık. Yeniden Ada olacaktım. Sadece Ada...

Her şeyden kurtuluşumun resmileştiği gündü bugün. 1 yıllık mücadelemin mükafatını aldığım gün. Aldığım o haberle artık bittiğini biliyordum. Kaçışım sona ermişti. Artık nefes alabilirdim. Yeniden hayat kurabilir yeniden var olabilirdim. Artık kaçmama gerek yoktu. Burası yuvam olabilirdi. Burayı evim yapabilirdim.

********

3 ay sonra

Sabahın erken saatinde kalkıp 1 ay kadar önce aldığım kimilerinin külüstür dediği ama benim sarı papatya dediğim vosvosuma bindim. Üniversitenin taşlı yollarında benim papatyayı vurdura vurdura durdurdum. Fakülteye girip tanıdığım birkaç arkadaşıma selam verdim. Burada ingilizcem çok gelişmişti.

Önceden de biliyordum zaten ama pratik her zaman daha iyidir. İki ay içinde ben de akıcı ingilizce konuşabilir düzeye gelmiştim. Nitekim bunun öncesinde onların konuşmalarında hızlarına yetişemez ve çoğunu anlamazdım. Genellikle boş boş bakarak sözlük çıkarma ihtiyacımı bastırıp gülümserdim.

Amfiye girip en arka sıralardan birine yerleştim. Eksik kalan eğitimimin devamı için oldukça çok çalışıyordum. Yaklaşık 3 aydır buradaydım. Artık okula devam etmeye karar vermiş ve kayıt işlemlerimi tamamlamıştım. 3 ay önce aldığım habere göre artık kaçmaya devam etmeme gerek yoktu. Burada kalabilir, hayatımı kurabilirdim. Artık korkmama gerek yoktu.