Zihin Oyunları 2 : Arayış

Tatlı hayat

-Evet, artık buradayız evladım. Her şey yoluna girecek. 

Alper, sırtını annesine yaslarken yaşadığı fiziksel acı azalmış gibiydi. Amrita, oğlunu kızından birkaç metre uzaklaştırıp nazikçe geri yatırdı. Alper'in başını kendi bacaklarının üstüne koyup ellerini oğlunun şakaklarına koydu. Genç kahin anında uykuya dalmıştı. 

-Bu acını dindirecek güzel çocuğum. Peki Abriana'm ne durumda Adelina? 

Adelina, yanında getirdiğine pişman olmamayı dilediği genç ve yakışıklı oğlanı, eliyle yanına, yerde yatan Abriana'nın yanına, çağırırken cevapladı. Bu esnada bir nevi büyümüş olan çin ejderi boynuna bir kolye gibi sarılmış uyuyordu. 

-Bedenine bu seviyede bir büyü ağır gelmiş ve bilincini kaybetmiş ama biraz arındırmayla kendine gelmesi lazım.

İkizlerin annesi, derin bir nefes alırken griler içinde kalmış, yattığı yerden etrafına ışık halkaları ve yaşam saçsa da içten içe yitip gitmekte olan kızına hüzünle baktı. Onun yüklerinin hepsini sırtına almayı ne çok isterdi... ama hayat kendisini değil kızını seçmişti bu oyuna oyuncu olarak. Neyse ki hayata dönen orman kızını kurtarmaları için üç kişiye boyuta girme hakkı vermişti. 

Eşi Fatih ile beraber kitap okurken zihnine konuşmuştu orman. Ona peri olduğu için geçiş hakkı vermişti ama bir insan olan üstelik de insanların kralı olan kocası geçemezdi kapıdan. Bunu Fatih'e söylediğinde kocası kızmıştı ama başka çare yoktu. Karısını evlatlarını kurtarması için göndermeliydi. Amrita kapıdan geçtiğinde kendisiyle beraber iki kişinin daha geçtiğini görmüştü. Orman kızını tek başına kurtaramayacağını anlamış olmalıydı ki biri ışık üstadı diğeri büyücü iki kişiyi daha yollamıştı.

Adelina, geniş toprak rengi çantasından arındırma büyüsü malzemelerini çıkarırken genç adama bakıp sinirle iç geçirdi. 

-Çağan, kendine gelmen lazım! Öyle bakıp duracağını bilseydim senin yerine Lucas'ı getirirdim. 

Çağan, resmen Kral olduğundan beri yediği ilk azarla kendine gelirken suyun sakinleştirici etkisini sevdiğinin üzerinde yoğunlaştırdı. Abriana'nın saçları neredeyse Adelina'nınkiler kadar beyazlamıştı, dudaklarıysa yıldızsız bir gök yüzü kadar siyahtı. Sevdiği kız yine tehlikeye girmiş ve yine bu sırada yanında olamamıştı. Bazen depresyondaki bir yazar tarafından yazılan ikinci sınıf bir bilim kurgu kitabında ana erkek karakter olduğunu düşünüyordu ama yaşadığı her şey gerçekti. 

-Üzgünüm Adelina. Boyutlar arası seyahatten olmalı, henüz kendime gelemedim. 

Adelina 'tabi tabi' dercesine kafa sallarken malzemeleri karıştırmakla işi bitmişti. 

-Bu karışımı yere çember çizmek için kullan çocuğum. Zamanında zavallının kalbindeki kara büyüyü çıkarmak için kullandığım büyünün bir benzerini yapacağız. 

Çağan, hızla büyücü kadının dediklerini yapmaya başlarken gözlerinin önünde o zamanki sahneler oynuyordu. O zaman fark etmemiş olsa da artık büyünün en karanlık kısmında Adelina'nın gözlerini mühürlediğini biliyordu ama şimdi mühür falan olmayacaktı. Soğuk kanlı olmalıyım. 

Parlak yeşil renkteki sıvıdan çemberi elindeki özel hayat ağcının dalından yapılma fırçayla kusursuza yakın bir şekilde çizmeyi tamamlayan Çağan bir adım geri çekildi ve yaşlı büyücüden sıradaki talimatı bekledi. 

-Aferin. Şimdi çemberin içine girmeni ve ona sarılmanı istiyorum. 

Duyduğu şey hariç herhangi bir şey duymayı bekleyen Çağan şaşırmıştı.