emret komutanım - yarı texting

0.8

hellö!

nasılsınız?

başımda çok fazla olay var bu sıralar, hangisini halledeceğimi şaşırdım.
bölüm biraz geç geldi, kusura bakmayın

iyi okumalar
satır arası yorum yapmayı unutmayın ❤️

☙

M

arketten aldıklarımın içinde olduğu poşetleri arka koltuğa koyup şoför koltuğuna yerleştim. Hızla park ettiğim yerden çıkıp eve doğru giden ara sokaklara girerek ana yolun trafiğinden uzaklaşmayı amaçladım.

Yaklaşık kırk dakika önce İzmir'e iniş yapmış ve havalimanına park ettiğim aracıma kavuşmuş, evimin yolunu tutmuştum.

Mahallemize giriş yaptığımda sokakta akşam saati de olsa oynayan çocukların telaşla yolun yanlarına kaçışlarını izledim. İstemeden dudaklarımı tebessüm ele geçirirken onlara korna çaldıktan sonra ilk sola doğru olan sokağa girdim ve evimizin büyük avlusuna açılan demir kapı ile karşılaştım.

Hafifçe başımı eğip içeri bakarken ortak bahçeye her iki ailenin de ortak sofra kurduğunu gördüm. Annem ne kadar telefonda yemek yiyeceğiz dese de hep beraber yiyeceğimizi tahmin etmemiştim.

Sofra telaşında olduğu için ahali, hızla kapının yanına yanaştım. Ortalık sakinleşince arabayı içeri alırdım ne de olsa.

Arabayı START/STOP yazılı yuvarlak düğmesinden çalışmasını sona erdirirken kapıyı açıp ilk sol ayağımı olmak üzere vücudumu dışarı çıkardım.

"Ablam geldi anne!" diye bağıran erkek kardeşim Alptekin'i duymam ile bakışların bana kaydığını azıcık hissetmiştim. Arka tarafta asılı olan bebe mavisi blazer ceketimi alıp hızla üstüme geçirdim. Telefonumu iç cebime koyduktan sonra düğmeyi ilikledim tek elimle. Arabanın uzaktan kumandasını da yine bebe mavisi pantolonumun cebine koydum. Çantamı ve valizimi sonra almaya karar verdiğimden dolayı sadece marketten aldıklarımı elime alıp ayağımla kapıyı kapattım.

"Aman aman aman aman! Kim geliyor? Kral geliyor! Kraliçe geliyor!" diyerek yanıma kıyın kıyın yaklaşan Selim'e kahkaha attım ve hızla sarılmasına tek elle de olsa karşılık verip yanağına kocaman öpücük kondurdum.

"Gören de bir aydır görüşmüyorsunuz sanar sizi," diye uzaktan sızlanan Aras ile içeri doğru ilerledim. "Bir aydır yok zaten," dedi Selim de gülerek. "Doğru dürüst burada değil ki!"

Uzun ve büyük demir kapıyı açan Selim ile önden girip Alptekin'e verdim elimdekileri.  Uzun masanın kenarına gelip, "Cümleten selamün aleyküm! Nasılsınız görüşmeyeli?" dedim. Omzuma kolunu atan Selim'e yaslanıp bizim aileye baktım. "İyiyiz kızım, seni sormalı?" diyen Aras ile sarıldım hemen. Ardından da kardeşim Alptekin ile.

Annemin bizim balkon kapısından çıkıp koşar adımlarla yanıma geldiğini görünce sarıldım sıkı sıkı. "Sen beni çok mu özledin?"

"Tabii özledim deli kız! Çok şükür, sağ salim geldin!"

"Anne ben alt tarafı iş görüşmelerine gittim, abartma lütfen," dedim ve ondan ayrılıp babamla sarıldım. Selim ve Aras'ın anne babası, Perran Teyze ve Acar Amca, ile de selamlaştıktan sonra yerime otururken evlerinden çıkan kişi ile duraksadım.

Korhan.

Yaklaşık onunla üç senedir falan denk gelemiyorduk herhalde. Benim Ankara işlerim, onun malûm işi sebebiyetiyle.