TAN YERİ

74. BÖLÜM ~ BİR ÖMÜR DOLU KUTU

10 Aralık 2027, saat 10.02

Büyük Bürge'den...

Uyanalı neredeyse üç saat oluyordu ancak yatağımdan kalkmak gelmiyordu içimden. Sebebini biliyordum bilmesine ama kendime itiraf etmek zordu. Elimde telefonum Hazer'den bir haber bekliyordum ancak o sanki beni unutmuş gibi dün akşamdan beri ne aramış ne mesaj atmıştı. 

8 aralık günü Hazer ve Sena'nın hikayesinin dinleyebileceğim her şeyini dinlemiş bir halde evime gitmiştim. Hazer'e söz verdiğim gibi gece, tam da tan vaktinde uyanmış ve ayıldığımdan emin bir halde telefonumdan ses kaydını açmıştım. Bu hikayenin son satırlarını yazmak o kadar zor olmuştu ki sadece ses kaydındakileri daha edebi bir biçimde hikayeye uyarlamam bile öğleni bulmuştu. Zaten hikaye tamamlanır tamamlanmaz Hazer'i aramış ve onun için müjde olan haberi vermiştim. 

Hazer'in ne kadar mutlu olduğunu telefondan bile hissedebildiğim o dakikalarda yüreğim kasılmış ve içimden bir ses o hikayeyi Hazer'e göndermememi söylemişti. Aylardır yazdığım hikayenin Sena'nın dönmesi için kullanılacağını bilmeme rağmen hikayeyi Hazer'e yollamıştım. Dün öğlen saatlerinde gönderdiğim hikayeyi sayfalara bastırmak için yola çıktığını öğrenmiş ve ondan bir daha haber alamamıştım.

Sena geldiğinde Hazer için bir önemimin kalmayacağını biliyordum. Ancak bu kadar çabuk unutulmayı da beklemiyordum sanırım. Uykusuz kaldığım her gecenin hesabını geldiğinde Sena'dan soracaktım. 

Daldığım düşüncelerden telefonumun sesiyle ayrıldığımda yerimde sıçramıştım. Elimdeki telefonda Hazer'in ismini görmek gülümsememe sebep oldu. Onu bekletmeden hemen telefonu açtım.

" Alo, Hazer "

" Günaydın Bürge, nasılsın? "

Sesini duydum iyi oldum demek yerine " İyiyim, sen nasılsın? " dedim. Adam sevdiği kadınla aşk hayatını bana yazdırmıştı. Buna rağmen Hazer'den sevgi dilenecek kadar yüzsüz olmayı ister miydim bilmiyordum.

" Ben çok iyiyim. Az önce bir haber aldım " dedi ve soluklandı. Sanırım bu haber onu fazlasıyla heyecanlandırmıştı. " Gönderdiğim şeyler Sena'nın evine ulaşmış "

Onun sesindeki coşku ne yazık ki bana geçememişti. Ben bu habere onun kadar sevinememiştim ama yine de sanki beni görebilecekmiş gibi sahte bir gülümsemeyle karşı duvara baktım.

" Senin adına çok sevindim Hazer. Sonunda sevdiğin kadına kavuşabileceksin "

Dile kolay ama kalbe zor gelen kelimeler ağzımdan dökülürken kalbimin de acıyla kıvrandığını hissedebiliyordum.

" İnşallah Bürge. Sana ne kadar teşekkür etsem az. Bu senin sayende oldu "

" Sen anlattın ve ben de yazdım Hazer. Bu senin hayatın, teşekküre gerek yok " dedim dürüstçe. Bundan başkasını da düşünmüyordum zaten.

" Olsun, Sena geri dönerse Berra'dan sonra bu ilişkiye en büyük yardımı sen yapmış olacaksın " 

Bunu dile getirmese kalbim daha sakin kalabilirdi ama şimdi hikayeyi ona gönderen parmaklarımı kırmak istiyordum. Göz göre göre sevdiğim adamla sevdiği kadının arasını düzeltmeye çalışmıştım. 

" Geri dönecektir " dedim istemeye istemeye. " Sonuçta bu sizin hikayeniz " 

" Öyle " demişti sadece. Ama bu bile canımı yakmıştı. O hikayede yan karakter bile olamadığımı bilerek gözlerimi yummuştum. Aramızda kısa bir an sessizlik hüküm sürünce konuşma ihtiyacı hissettim.

" Sena'nı adresini nasıl buldun? "

" Sena'nın adresini bulsam sence şu an onun yanında olmaz mıydım? " dediğinde hikayeyi göndermiş olmanın ona yetmediğini anlamıştım. O şu anda Sena'nın yanında olmayı istiyordu. O her anda Sena'nın yanında olmayı deli gibi istiyordu.