TAN YERİ

39.BÖLÜM ~ YENİDEN

Merhaba Tan Yeri'nin güzel sakinleri. Uzun, baya uzun bir aradan sonra yeniden buradayım. Hasretin vuslata erdiği şu dakikalarda aradan geçen 3 seneyi telafi edemesem de bir geçiş bölümüyle karşınızdayım. Sözü uzatmadan sizi yeni bölümle baş başa bırakayım. Keyifli okumalar😊

" Peki kim bu adam? "

Abimin sorusuyla ona dönen Sena'nın gözleri dolmuştu.

" Tuna Aslan "

Ardından bakışları beni buldu.

" Senin arabanın hasarını ödemek için çalıştığım kütüphanenin sahibi "

Zihnim Sena'nın söylediklerini yoklarcasına birkaç saniye dikkat kesildiğinde bu kişinin ismini hatırlamıştım.

" Emin misin Sena? "

Yeşil cennetlerini gözlerimle buluşturdu.

" Eminim Hazer. O, Tuna Aslan'dı. "

Odadaki kimseden ses çıkmayınca bakışlarım dikkatlice bizi dinleyen Nihan'ı buldu.

" Sen tanıyor musun bu Tuna'yı? "

Nihan hiç şaşırmamıştı onun ismini duyduğunda ya da çok iyi rol yapıyordu.

" Evet tanıyorum. Koray'ın yakın arkadaşıdır. İkisi de babam için çalışıyor "

Nihan'ın sözleri üzerine Sena sıkıntıyla nefesini vermişti. Timur'un adamları resmen etrafımızı sarmıştı. Sena'nın çalıştığı yerin sahibi bile Timur'un adamı çıkıyordu.

Sena'nın hala ayakta olduğunu fark edince onu hemen koltuğa oturttum. Eli yüzü bembeyaz olmuştu biriciğimin. Benim düşündüklerimin onun da aklına geldiğinden emindim. Hayal kırıklığı geziyordu güzel gözlerinde.

" Daha kaç kişiden kazık yiyeceğiz biz böyle? O adam bana yardım etti Hazer! Sana olan bütün borcumu ödemeyi bile teklif etmişti. Neden gördüğüm her iyiliğin altında bir kötülük yatıyor ki? "

Herkese güvenmemeyi öğrenecekti. Her iyilik yapan dost değildi. Çünkü, işin sonunda yok olmamızı isteyen düşmanlarımız yeri geldiğinde yanımızdaki dostlarımızdan daha çok yardımcı olurlardı. Son tekme ise elbette onlardan gelirdi.

" Bunun için kendini suçlama Sena. Düşmanını tanı ve bundan sonra daha temkinli yaklaş herkese " dedi abim.

" Serdar haklı. Artık eskisinden daha dikkatli olmamız gerekiyor. Her an kimden darbe yiyeceğimiz hiç belli olmaz " dedi Rüzgar Abi. Bakışlarıyla Nihan'ı adeta eziyordu.

" Abi isterseniz siz gidin, anneler daha fazla merak etmesin " dedim.

Herkes beni onaylarcasına yerinden kalktığında Sena'nın kolundan tutup onu durdurdum.

" Sen burada kal istersen. Hem biraz dinlenmiş olursun "

Yeşil cennetleri ilk bana, ardından da Nihan'a döndü ve sadece başını salladı. Şu halinde bile onunla beni yalnız bırakmak istemiyordu anlaşılan.

Herkesi evden gönderdiğimizde evde benimle, Sena ve Nihan kalmıştı. Onları yalnız bırakmak gibi bir gaflete düşmemek için elimden geleni yapıyordum. Zira ikisi de birbirlerine çok sevecen (!) bakıyordu.

" Bir şeyler yemek ister misiniz? "

Birbirlerine attıkları ölümcül bakışlar bana yöneldiğinde biraz olsun yumuşamıştı.

" Evet "

" Olur "

" Peki. İki seçeneğiniz var. Pizza mı çiğköfte mi? "