Bts İle Hayal Et Tepkiler SMUT(DÜZENLENİYOR.)

Jung Hoseok İle kavga (zoraki) *27

İyi okumalar canlar 🖤💜

"Asrın karanlığına aldanma, yolunu aydınlatacak ışık senin içinde saklı "

Hoseok'un ordan zor beka uzaklaştırıp onunla yine cehennemime dönmek üzere arabaya bindim.

" Seninle eve gidince hesaplaşacağız."
dedi Hoseok burnundan soluyarak.

"Ama..."
sözümü tamamlayamadan arabada Hoseok'un gür sesi yankılandı.

"Aması ne lan. BEN SANA EVDEN GİDERSEN SENİ MAHVEDERİM DEMEDİM Mİ LAAN? "

Korkumdan hic bir şey diyemedim. Ağzımı hic acmamak için sustum. Bu hem benim sağlığım için hem de onun içindi.

"Neymiş çocuğumu görücen onu benden alamazsın, seni istemiyorum yok o adma daha yok bu yok şu. Lan kadın seni geberticem. Seni mahvedeceğim." böyle sözlerle eve vardık.

" İN LAN ARABADAN" dedi an korku daha cok bedenimi sardı. Bedenim karşısında titriyordu. Ben ilk kez ondan bu kadar ölesiye korkmuştum.
Arabadan indiğim gibi kapıya hızlı adımlarla ilerledim. Kapıya sert seri şekilde vuruyordum.
Kapıyı yine o kadın actı.

"Hoşgeldiniz efendim."

Can havliyle hiç bir şey demeden odama koştum. Hoseok nerde arkamdan geliyor mu bilmeden. Odaya vardığım gibi kapıyı kilitleyip giyinme odasına ilerledim o kapıyı da kilitleyip dolapların köşesindeki boşluğa sindim.

Ondan ölesiye korkuyordum.
Eğerki ordan onunla dönmeseydim eminimki orda o adamı da çocuğumu da öldürürdü. Onda o merhametsizlik var.

"ADIIIN LAN AÇ KAPIYI" diye gür sesle odanın önündeydi.
Kapıyı açamadım açmadım.
Aradan geçen bir kaç dakika so ea kapının kırılma sesi geldi.
Ağzımda korku dolu bir inleme kactı.
"Allah'ım nolur bana bir şey yapmasın. Nolur. ALLAH'IM. "

Oda da biraz sessizlik olduktan sonra banyonun kapısı büyük nir gürültüyle acıldı.

"Adın, karıcığım cık ortaya." dedi Hoseok dişleri arasında konuşarak.
Çıkamzdım. Beni öldürürdü.

"Adın bana bu kapıyı da kırdırtma. Çık şu odadan. Daha fazla sinirlendirme beni."

" Hoseok lütfen sakin ol. Çıkıcam ama bana bir şey yapma lütfen. Çok korkuyorum."

"LAN O ADAMIN EVİNE GİTMEDEN ÖNCE DÜŞÜNÜCEKTİN BUNU. BEN SANA GİDERSEN SENİ GEBERTİRİM DEDİM. ÇIK ŞURDAN."

"Hoseok lütfen Yapma. Ben çocuğum için gittim. Çok özlemiştim onu. Beni anla."

"Adın çık şuradan. Sen çıkmazsan ben girerim. Bana kapıyı kırdırtma. Adam gibi çık." Eğerki burdan çıkmazsam eminimki beni burda öldürmeden çıkarmaz. Bir şansım varken tepmemeliydim.

Kapıya ilerleyip hıçkırıklara içinde titreyen ellerimle kapıyı zor bela actım. Karşımda öfkeden kudurmuş Hoseok'u görünce daha çok korktum. Herhalde korkunun en üst seviyesi bu.
Karnıma kramalr girmiş midem alt üst olmuştu.

" Napiyim şimdi ben sana?" dedi Hoseok çatık kaşlarla.

" Bi Bi bir şey ya ya yapma." dedim kekeleyerek.
Artık karnımın ağrısına dayanamıyordum. Hoseok'un koluna dokunarak ağzımdan acı dolu inlememe daha fazla tutamayacağdan serbest bıraktım.
Dizlerimin üstüne bir anda düştüm. Kendimi hiç ama hiç iyi hissetmiyordum.

" Hoseok ben ben hiç iyi değilim. Yardım et lütfen" dedim.

" Beni ilgilendirir mi lan. Numara yapma karşımda kalk lan." deyip koluma yapışarak zorla ayağa kaldırdı. Bacaklarım beni taşımıyordu artık.