Hayran

Patlıcan

"Iy," dedim iğrenerek. Ruzi elindeki patlıcanı gülümseyerek sallıyordu.

"Cidden bunun yemeğini mi yapacaksın? Ben onun için mi geldim buralara kadar?"

Rehaların konserleri bitmişti üç ay kadar sonra. Ruzi konserlerin bitmesi şerefine evine çağırmıştı herkesi. Beni önceden yanına çağırıp yardım etmem için yalvarmıştı. Buradaydım. Dayanamamıştım Ruziye. Ruziye yardım etmeye çalışıyordum. Başta her şey iyiydi, ta ki Ruzi patlıcanı ortaya çıkarana kadar.

"Evet," dedi Ruzi patlıcanı soymaya başlarken. "Çok da güzel olacak."

"Kusacağım sanırım." Homurdanmama karşılık Ruzi iğrenç bir şekilde gülümsemişti.

"Zevksiz bir mahlukatsın. Ne yapabilirim ki?"

"Ben içeri gidiyorum!" Dedim ellerimi havaya kaldırarak. "Ben buna daha fazla dayanamam. Patlıcan görmeye."

"Değişik kızsın vesselam."

Ruziyi umursamadan, oturma odasına geçmiş, koltuğa yatmıştım. Amacım uyumaktı. Patlıcan pişmeye başladığındaki kokusu midemi bulandırırdı her zaman. Patlıcan pişmeye başlamadan uyumam lazımdı.

***

"Kalk hadi," duyduğum sesi umursamamış, gözlerimi daha da sıkı kapatmıştım. Uyumak istiyordum, uyuyacaktım.

"Hadi güzelim." Sesin sesi gitgide daha da sertleşirken, umursamamaya devam ediyordum. Uyumak istiyordum, salsaydı ya beni artık.

"Kalk hadi," ses gitgide yanıma yaklaşırken, gerginliğimde artmıştı. Ama gözlerimi kapalı tutmaya devam ediyordum.

"Yeter artık." Duyduğum cümleden sonra üzerimde bir ağırlık istemiştim. Biri üzerime atlamıştı.

Gözlerim anında açılmış, üzerime atlayan kişiye kötü kötü bakıyordum.

"Kalkamayacaktın aşk tanem." Üzerimdeki Ela'nın cümlesiyle gözlerimi devirmiştim.

"Kalk üzerimden." Diye homurdandım. Ela inatla üzerimden kalkmıyordu.

"Reha geldi." Mim'in sesiyle bir anda Herkül'e dönüşerek Elayı üzerimden itmiş, koltuktan kalkmıştım.

"Nerde?" Sesim hala uyku dolu olsa da, sorum netti.

"Aşağıda. Zile bastılar."

"Of, bende burada sandım." Dedim homurdanarak. Ela şokla onu attığım yerden bana bakıyordu.

"Ne?" Dedim Elaya doğru bakarken.

"Resmen," dedi Ela yerden kalkarken. "Beni ittin. Yere düşürdün beni!"

Umursamazca omzumu silktim. "Üzerime atlamasaydın sende."

Ela pes edermiş gibi suratıma baktı, ardından oturma odasından çıktı. Bende onu takip etmiştim. Rehayı görecektim. İçim içime sığmıyordu. Her an kusacakmış gibi hissediyordum. Hayatımda bir kere daha böyle hissetmiştim. O da ilk duruşmamın karar anındaydı. Sanki yine o zamanlardaki yeni mezun avukat Yektaydım.

Zilin çalmasıyla küçük bir kız çocuğu gibi olduğum yerde hafifçe sıçramış, kapıyı açmaya doğru gitmiştim.

Ela'nın arkamdan şokla baktığını biliyordum, umurumda değildi. Hiç bir şey umrumda değimdi şu an.

"Hoşgeldiniz!" Dedim ağzım kulaklarımda.

Karşımdaki Ruzi'nin annesi ile şok geçirmiştim. Ruzi'nin dediğine göre annesi neden hiç gülümsemediğimi sormuştu ona.