Hayran

Konser

Reha ile el ele tutuşmuş, doktorun kapısında, sıramızın gelmesini bekliyorduk. Akşama konser vardı. O yüzden daha horoz bile uyanmamışken yola çıkmış, bulabildiğimiz en erken randevuyu almıştık. Ama bizden de önce gelenler vardı. Bazıları bu hayatı hızlı yaşıyordu. Ve bu bazıları biz değildik.

İçerideki hastalar çıktığında, biz içeri girmiştik. Doktor gülümseyerek oturmamızı söylemişti.

"Hoşgeldiniz, Yekta nasılsın bugün?"

Doktorla samimileşmiştik artık. Gerekli miydi? Bilmiyordum. Mim'in dediğine göre ne kadar samimi olursan, o kadar çok ilgileniyordu. Ama dozu kaçırmamak da lazımdı. Dozu kaçırırsan da ilgilenmiyordu.

"İyiyim Erkut sen nasılsın?"

"Bende iyiyim," dedi Doktor Erkut gülümserken. "Bebek nasıl davranıyor sana? En son kötüydü yanlış hatırlamıyorsam."

"Kötü, hala." Dedim suratımı buruştururken. "Mide bulantısından doğru düzgün yemek yiyemedim."

"Anlıyorum. İçeri geçelim bakalım. Belki cinsiyetini öğrenebiliriz bugün."

Heyecanla kalkmış içerideki odaya ilerlemiştim. Reha da arkamdan gelmiş, eşyalarımı ellerinde tutuyordu.

"Heyecandan bayılacağım şimdi." Reha'nın sözlerine gülmüştüm. Her kontrolde benden fazla heyecanlanıyordu. Gerçi bende ondan farklı değildim bu sefer.

"Evet," dedi Doktor Erkut bir kaç düğmeye daha bastıktan sonra. "Başlayalım bakalım."

Karnıma sıktığı jelle beraber yeniden nefesimi tutmuştum. O jelin soğukluğuna hiç bir zaman alışamayacaktım sanırım.

Odanın içi yeniden ritmik sesle dolarken, gözlerimi kısarak ekrana baktım. Lenslerimi takmıştım, her ihtimale karşı gözlüğümü bile yanıma almıştım.

"Evet, tam olarak şurada küçük kızımız,"

"Ne!" Dedim hızla. Ne demişti algılayamamıştım. Ekrandaki bebeyi görmeye çalışıyordum dinleyememiştim. Aynı anda iki işi ilk defa yapamamıştım.

"Kızımız olacak!" Reha yanımdan bağırmış, yüzümü rastgele öpmeye başlamıştı.  Rehayı istemesem de zorla durdurmuştum. Ardından Doktor Erkuta dönmüştüm.

"Ne?" Sarsılmaz salaklığım bugünde şaşırtmıyordu.

"Bak," dedi Doktor Erkut eliyle ekranda bir noktayı gösterirken. " bacakları, kafası, kolları. Bir kızınız olacak."

Doktor'un gösterdiği yere baktığımda anlamıştım.  Kızdı bu.

Şokla Rehaya baktım. Kız diyordu. Kızımız olacaktı.

"Kız!" Dedi Reha elindeki peçete ile karnımı nazikçe temizlerken. Tatlı ve güzel bir kızımız olacaktı.

Doktor Erkut bir şeyler daha söylemişti, Rehayı bilemiyordum ama şahsen ben doğru düzgün dinleyememiştim bile. Tek aklımda olan kızım olacağı gerçeğiydi. Böyle minik bişey. Minik bir kız çocuğu.

***

Kontrolden çıkmış, konser alanına ilerliyorduk beraber. Hava soğuk olsa da yürümek istemiştim. Şoktan soğuğu hissetmiyordum sanırım.

"Söyleyecek miyiz diğerlerine?" Dedim konser alanına doğru yürürken. Az kalmıştı varmak .

Reha tam ağzını açmış, soruma cevap verecekken arkadan gelen kız çığlığıyla beraber hızla üstümü kontrol etmiştim. Montum yüzünden göbeğim belli olmuyordu. Güvendeydik.