Zeszłam z moim narzeczonym na dół. Vince właśnie witał się ze swoją matką, a z moją babcią.
- Samerah! Zayn! Jesteście! - krzyknął radośnie. - Jak się cieszę, że dotarliście bezpiecznie.
- Ta... Dobrze cię znów widzieć, staruszku. - przytuliłam Vincenta.
- Ja staruszkiem? Pff! Jeszcze się świetnie trzymam. I taki stary nie jestem, dzieciaczku. - ścisnął mnie mocno.
- Phi! Chciałoby się c'nie? - zaśmiałam się.
- Zayn ja ci mówię, jak ty wytrzymasz z tą kobietą więcej niż rok to będzie kolejny wielki cud świata. - zażartował Vince.
- Tak właściwie, to wytrzymałem z nią więcej niż rok. - zaśmiał się Zayn.
- Tak i jakbyś nie żył wiecznie pod kamieniem, byś wiedział, że nawet mi się oświadczył w czerwcu. - wytknęłam wujaszkowi język.
- Oh, stary... Wiedz, że zdecydowałeś się na pewną śmierć. I tak, Samerah, nie żyłem pod kamieniem i wiem, że oświadczył ci się w czerwcu i nawet wiem, że w twoje urodziny. - powiedział Vince.
- Nie może być... - zaśmiałam się.
- A jednak, nawet założyłem facebooka i twittera. Tumblra jeszcze nie ogarniam. To jest wyższa szkoła jazdy. - powiedział wuj.
- Ale tak na poważnie, tęskniłam. - przytuliłam ponownie wuja.
- Ja też, Sam. Lepiej mi opowiadaj jak w trasie i pokaż co mi przywiozłaś. - zaśmiał się.
- Dla Niny kwiat, prosto z Indii, jakaś święta lilia, czy coś... Dla Vince'a nowy zestaw ćwiczeń dla profesjonalistów z USA, gdzie oprócz tam nie dostaniesz tego nigdzie. Dbam o twoją kondycję, Vince. - powiedziałam. - I w dodatku w... Czekaj gdzie to było... Zayn, gdzie uczyli nas pleść te takie fajne bransoletki z rzemyków z koralikami? - spojrzałam na mojego narzeczonego.
- W Saint Lucia. - odparł.
- W Saint Lucia uczyli nas pleść takie śliczne bransoletki z różnymi ozdobami, my z Zaynem robiliśmy takie najprostsze wzory, a tamci ludzie to oni robili takie, które niektóre krawcowe, czy szwaczki musiałyby robić przez rok na maszynie, a one ręcznie w 20 minut! Było super. Później byliśmy na Haiti, o mój boże... Tam uczyli nas grać w koszykówkę barana. - opowiadałam.
- Koszykówka baran? - zdziwiła się Nina.
- To typ koszykówki, gdzie przy czymś ktoś krzyczy na ciebie baran. To zbyt skomplikowane zasady. - wyjaśnił Zayn.
- Taa, Zayn dostał po dupie od 5-latków. - zaśmiałam się.
- Tak jak ty. - wytknął mi język.
- A jak byliśmy w Ghanie to pletli nam warkoczyki i pokazywali jak zrobić takie typowe afrykańskie warkocze. Mega... Ale później Zayn się obciął, a ja rozpuściłam, bo za bardzo bolała mnie głowa. Afrykanie mają inne włosy, jak biali. Oni mają bardziej sztywne. - mówiłam dalej.
- Trasa? - spytała Nina.
- Mhym. - pokiwałam twierdząco głową.
- Udało ci się. Jestem z ciebie dumny, mała. Prawda o tobie jest taka, że jak sobie coś postanowisz, to idziesz i to spełniasz. Cieszy mnie to, że nie wyrosłaś na osobę na jaką starali się wychować ciebie twoi rodzice. - prychnął Vince.
- Za wzorzec obrałam sobie ciebie. - powiedziałam.
- Oj Sam... Wasze dzieci będą udane. - zaśmiał się obejmując mnie. - Już moja w tym głowa.
CZYTASZ
London Dreams_Z.M.✔
Fiksi Penggemar- Więc dostałem list polecający z pani uczelni i szczerze mówiąc jestem pod wrażeniem. - powiedział facet. - Jak siebie pani określa? - Jestem ambitna, potrafię zawalczyć o swoje, moja kreatywność nie ma granic i umiem pracować w grupie. Żadne zadan...
