ယေန့တြင္ ႏွင္းဆီပရဝဏ္သည္ လူစည္ကားေသာေနရာျဖစ္ေနၿပီး အသီးသီးေသာေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြကိုလည္း တစ္ေနရာတည္းတြင္စုေဝးကာေတြ့ျမင္ေနရသည္။ အနက္ေရာင္ကားအသီးသီးကေန ကိုယ္စီကိုယ္စီဆင္းလာၾကေသာ အေမွာင္ေလာက၏ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ႏွင္းဆီပရဝဏ္ေရ႔ွတြင္ စစ္ေဆးခံေနရၿပီး လက္နက္တို႔အားထားရစ္ကာ ႏွင္းဆီပရဝဏ္ဝင္းအတြင္းသို႔ဝင္လာၾကသည္။
ထိုလူေတြထဲတြင္ ေရႊဆူးႏွင္းတို႔အဖြဲ႔လည္းပါဝင္ကာ လံုၿခံဳေရးတင္းၾကပ္ထားေသာ ႏွင္းဆီပရဝဏ္ထဲသို႔ လက္နက္မ်ားထားရစ္ကာဝင္လာရသည္။ မလွမ္းမကမ္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ားရိုင္းအဖြဲ႔ကိုယ္စားလွယ္ လက်ာ္ရွင္က သီဟာကြၽန္းႏွင့္အတူ ပဏာမေဆြးေနြးပြဲသို႔တက္ေရာက္လာေလသည္။ ေရႊဆူးႏွင္းကိုယ္တိုင္၌ေတာ့ အစ္ကိုျဖစ္သူလက္ထက္ကတည္းကရိွလာသည့္ လက္ေထာက္ေနစင္းရံကိုသာ ပရဝဏ္အတြင္းသို႔ေခၚေဆာင္လာျဖစ္သည္။
" မမေလး အေရ႔ွကတစ္ေယာက္က ဖန္လမ္းခင္းဂိုဏ္းက ကိုယ္စားလွယ္ဖန္သားႏွင္းဆီပါ "
" အႀကီးအကဲသမီးဆိုတာလား "
" ဟုတ္တယ္မမေလး သူ႔ေဘးက တိမ္ခိုးကကိုယ္စားလွယ္ တိမ္သလႅာဘံု "
ေနစင္းရံတိုးတိုးေလးေျပာျပသည္ကို ေရႊဆူးႏွင္းအသိအမွတ္ျပဳလိုက္ၿပီး အေရ႔ွသို႔သာဆက္ေလ်ွာက္ေနသည္။ ဤပရဝဏ္ထဲတြင္ေရာက္ရိွေနၾကေသာသူေတြက ဆက္ခံသူေတြခ်ည္းသက္သက္လို႔ထင္ရေအာင္ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြ၏သားသမီးေတြသာျမင္ေတြ့ေနရသည္။ မၾကာခင္ ထိုေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြ၏ သားသမီးေတြက အႀကီးအကဲေခါင္းေဆာင္အသစ္ေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ေခ်မ်ားေလသည္။
ေရႊဆူးႏွင္းလည္း အေရ႔ွကိုသာခပ္သြက္သြက္ေလ်ွာက္ေနၿပီး သတ္မွတ္ထားသည့္ေဟာခန္းထဲသို႔ အေရ႔ွကလူေတြႏွင့္အတူ အလ်ိဳလ်ိဳဝင္လိုက္ၾကသည္။ ေဘးကေနကပ္ဝင္လာေသာ လက်ာ္ရွင္ကိုေစာင္းငဲ့ၾကည့္ရင္း မလံုမလဲအၾကည့္လႊဲသြားသည့္သူေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္ေကြးကာၿပံဳးမိသည္။ ေရာင္ေနေသာႏႈတ္ခမ္းလည္း ကိုယ္စီအေရာင္က်သြားၿပီးေတာ့ မဆိုစေလာက္ဒဏ္ရာေလးသာ မထင္မရွားျမင္ေတာ့သည္။
" ေဆြးေနြးပြဲၿပီးရင္ စကားေျပာရေအာင္လက်ာ္ "
ထိုမ်ွသာေျပာလိုက္ၿပီး မ်က္လံုးေလးဝိုင္းကာၾကည့္လာေသာသူကို ႏွစ္နာရီမ်ွအေခ်အတင္ေျပာရမည့္အခ်ိန္အတြင္း ဥေပကၡာျပဳကာထားလိုက္သည္။ သူတစ္မ်ိဳးငါတစ္မ်ိဳးစကားေတြႏွင့္ ႏွစ္နာရီထက္ေက်ာ္လြန္သြားေသာ ပရဝဏ္၏ပဏာမေဆြးေနြးပြဲဟာ ညေနသံုးနာရီခြဲတြင္ၿပီးဆံုးသြားခဲ့သည္။ ေဟာခန္းထဲကထြက္လာၾကေသာလူေတြဟာ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ရန္ၿငိဳးမ်ားျဖင့္ အျမင္မၾကည္ကာေရွာင္ထြက္သြားေလသည္။
အလ်ိဳလ်ိဳထြက္လာၾကေသာလူအုပ္ၾကားထဲ လက်ာ္ရွင္ကိုရွာေဖြေနမိသည့္ ေရႊဆူးႏွင္းမွာ မ်ားျပားေသာလူေတြေၾကာင့္ ရွာမေတြ့ႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။ လမ္းကိုတစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္ရင္း ပရဝဏ္အေဆာက္အအံုအျပင္သို႔ ေရႊဆူးႏွင္းေရာက္ရိွလာသည္။ စကားေျပာရေအာင္လို႔ ေျပာထားေသာ္လည္း ေစာင့္မေနေသာလူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ရင္ထဲတြင္မေကာင္းသလိုရိွလွသည္။ ေနစင္းရံလည္း ေရႊဆူးႏွင္းအရိပ္အျခည္ကိုနားလည္ကာ ကူလို႔ရွာေဖြေပးေပမဲ့ လက်ာ္ရွင္၏အရိပ္အေယာင္ပင္မျမင္ရေခ်။
" မမေလး ျပန္ၾကေတာ့မလား "
ရွင္းလင္းေနေသာပရဝဏ္ဝင္းႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ေရႊဆူးႏွင္းမ်က္ဝန္းေတြမိွန္ေဖ်ာ့သြားသည္။ လံုၿခံဳေရးေတြေစာင့္ေနေသာ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ေပါက္သို႔ေက်ာ္လြန္လ်ွင္ ကားရပ္ထားေသာေနရာသို႔ေရာက္ရိွေတာ့မည္။ ေတြ့လိုေသာတစ္မ်က္ႏွာကေတာ့ ေရႊဆူးႏွင္းစကားကိုအေရးမလုပ္စြာ မေစာင့္ဆိုင္းေတာ့ဘူးထင္သည္။
" အင္း ျပန္ၾကမယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ မမေလး "
စစ္ေဆးေရးဂိတ္ကိုျဖတ္သန္းလာၿပီး လက္နက္ေတျြပန္ယူကာ ပရဝဏ္ဝင္းျပင္ပသို႔ ေရႊဆူးႏွင္းေရာက္ရိွလာသည္။ ထိုအခ်ိန္ ယေန့တြင္စီးလာေသာ Audiအနက္ေရာင္ေဘးတြင္ မထင္မွတ္ထားေသာေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ေရႊဆူးႏွင္းေတြ့ရိွလိုက္ရသည္။ ထိုေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ ေရႊဆူးႏွင္းေတြ့လိုေသာ လက်ာ္ရွင္မွလြဲတျခားမရိွေလ။
" မမေလးဆူးႏွင္း "
ထိုေခၚသံေၾကာင့္ ေရႊဆူးႏွင္းမ်က္ႏွာေလးၿပံဳးသြားသည္။
" ျပန္သြားၿပီထင္ေနတာ "
လက်ာ္ရွင္ဆီတစ္လွမ္းခ်င္းလာရင္း ေရႊဆူးႏွင္းေျပာလိုက္လ်ွင္ မ်က္ဝန္းစိမ္းေလးကေတြေဝစြာေငးၾကည့္သည္။ သူ႔ေဘးနားမွာအေဖာ္လိုက္လာသည့္ သီဟာကြၽန္းရိွေနေသာ္လည္း ပတ္ဝန္းက်င္ကိုဂရုမစိုက္စြာပင္ လက်ာ္ရွင္ကိုေရႊဆူးႏွင္းေပြ့ဖက္လိုက္သည္။
" မမေလးဆူးႏွင္း ! "
" ထပ္မတြန္းထုတ္နဲ႔ေတာ့ လက်ာ္ "
ေရႊဆူးႏွင္းကလက်ာ္ရွင္ကိုေပြ့ဖက္လိုက္သည့္ျမင္ကြင္းက ေနစင္းရံအတြက္ျမင္ေနက်မို႔ မထူးဆန္းလွေသာ္လည္း ထိုသို႔မျမင္ေတြ့ဖူးေသာသီဟာကြၽန္းအတြက္ အထူးအဆန္းေတာ့ျဖစ္ေနသည္။ တစ္ဖက္ကိုမ်က္ႏွာလႊဲရႏိုးႏိုးျဖင့္ အေနခက္စြာရိွေနခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ တျခားဘက္ကိုေက်ာေပးကာရပ္လိုက္ေလသည္။ ထိုေန့က ေနပူပူေအာက္တြင္ လူႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ အခ်ိန္အၾကာႀကီးရပ္လိုက္ရေသာ လူႏွစ္ေယာက္ရိွခဲ့သည္။
.............................................................
အစီအရင္ခံတင္ျပလာေသာသီဟာကြၽန္းကို အခန္းထဲကထြက္သြားခိုင္းလိုက္ၿပီး တရားဝင္လုပ္ငန္းစုကလာေသာစာရင္းေတြကို လကၤာသံုဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္။ ပဏာမေဆြးေနြးပြဲက ပထမအႀကိမ္တြင္အဆင္မေျပမည္မွန္း တြက္ဆထားၿပီးျဖစ္သည္မို႔ စိတ္ထဲတြင္သိပ္ပင္မထားမိေခ်။ ႏွစ္မ်ားစြာၿပိဳင္ဆိုင္လာၾကေသာအဖြဲ႔ေတြက တစ္ရက္တည္းျဖင့္ေဆြးေနြးလို႔ရမည္ဆိုတာ စိတ္ကူးသိပ္ယဥ္လြန္းရာက်သည္။
" ဟန္နီ..... အားေဆးေလးေသာက္လိုက္ဦးေနာ္ "
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ရက္မွစၿပီး အထူးအဆန္းလုပ္ကာ အားေဆးအၿမဲတိုက္ေနသည့္ဟန္ေနြႏြံကို လကၤာသံုေခါင္းေထာင္ကာၾကည့္မိသည္။
" ကိုယ္မေသာက္လို႔ရမလား ႏြံ "
ေဆးဆိုလ်ွင္ ဘယ္ေဆးကိုမွမေသာက္ခ်င္ေသာ လကၤာသံုအတြက္ အားေဆးအနံ႔သည္အလြန္ဆိုးဝါးလွသည္။ အခန္းထဲကိုေရခြက္ကိုင္ၿပီးဝင္လာေသာ ဟန္ေနြႏြံကို လကၤာသံုေျပာၾကည့္လိုက္ေပမဲ့ အခ်ည္းအႏွီးျဖစ္မွန္းသိသာသည္။ ပါးစပ္ထဲအလ်င္စလိုဝင္လာေသာေဆးကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ေစ့ကာဖိထားေပမဲ့ လက္ညိုးေလးျဖင့္ထိုးကာ ေဆးကိုအတင္းထည့္ေပးေနသည့္ ဟန္ေနြႏြံေပ။
ေနာက္ဆံုးအေလ်ွာ့ေပးကာ ေရဖန္ခြက္ကိုအျမန္ယူေသာက္လိုက္ၿပီး မ်က္ခံုးတြန္႔ကာဖန္ခြက္ကိုျပန္ေပးလိုက္သည္။ ေန့စဥ္ရက္ဆက္ဆိုသလို ထိုအားေဆးအားမွီဝဲေနရသည့္အတြက္ ကိုယ္သင္းနံ႔ကိုပင္အားေဆးနံ႔ဟုထင္မိလာသည္။ ထိုမ်ွေလာက္လႊမ္းမိုးႏိုင္ေသာေဆးမို႔ လကၤာသံုမွာ ေဆးေသာက္ထားသည့္ဖန္ခြက္ျဖင့္ ေရဆက္မေသာက္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။
" ႏြံဇနီးေလးကလိမၼာလိုက္တာ..... ညစာဘာစားခ်င္လဲ ေျပာ "
" ႏြံ "
အားေဆးေသာက္လိုက္ရသည္မို႔ မ်က္လံုးေထာင့္ကေနဟန္ေနြႏြံကိုၾကည့္ကာ လကၤာသံုခပ္တည္တည္ဆိုမိသည္။ ထိုအခါ မ်က္လံုးေလးျပဴးကာ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္သြားေသာဟန္ေနြႏြံအား တစ္ခ်က္ေလးလွည့္ၾကည့္ၿပီး လကၤာသံုၿပံဳးလိုက္သည္။
" ဒီအမ်ိဳးသမီးေနာ္..... အတင့္ရဲလာလိုက္တာ "
" ႏြံကိုယ့္ကိုတိုက္တဲ့အားေဆးေၾကာင့္ထင္တယ္ "
" ဟာ..... ေဒၚလကၤာသံု ဘာေတြေလ်ွာက္ေျပာေနတာလဲလို႔ "
" ရွင္ဒီတေလာ ကြၽန္မကိုမေကာင္းႀကံခ်င္ေနတာလား..... အေတြးေတြကေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ "
ထိုသို႔ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ လကၤာသံုအလုပ္လုပ္ေနေသာစားပြဲေပၚကို တင္လႊဲကာထိုင္လိုက္ေသာဟန္ေနြႏြံ။ လက္ကလည္းအၿငိမ္မေနစြာ လကၤာသံု၏အက်ႌေကာ္လာစအား ကလူက်ီစယ္ကာသြားဆြဲေနသည္။ ၫွပ္ရိုးရွင္းရွင္းေလးကိုပင္ လက္ေခ်ာင္းေလးျဖင့္ထိေတြ့ကာ ဆြဲေဆာင္ေနလိုက္ေသးသည္။ လကၤာသံုမွာ ထိုအမူအရာေတြေၾကာင့္ ေခ်ာင္းဆိုးမိသြားသည္။
" ႏြံ..... ကိုယ့္ကိုဆြဲေဆာင္ေနတာလား "
စားပြဲေပၚထိုင္ေနေသာဟန္ေနြႏြံကို လကၤာသံုေခါင္းေမာ့ကာေမးလိုက္သည္။
" အဲဒီလိုျဖစ္သြားလား..... ဟန္ နီ "
ဟန္ေနြႏြံကတစ္ဆင့္တက္ကာအတင့္ရဲၿပီး ေခါင္းေလးကိုငံု႔လာကာ လကၤာသံုႏွင့္ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိလုနီးနီး စကားကပ္ေျပာျပန္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္လိုက္တိုင္းမွာ ထိေတြ့ပြတ္တိုက္သြားေသာ အထိအေတြ့လွလွေလးေၾကာင့္ လကၤာသံုလည္စိေလး အထက္ေအာက္လႈပ္ရွားသြားသည္။ လက္ထပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ လကၤာသံုတစ္ေယာက္ ဟန္ေနြႏြံဆီကေန အၿမဲလိုလိုဆြဲေဆာင္ခံေနရသည္။
" ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔တည္ခင္းေပးရမလဲလို႔ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေမးခ်င္ရံုပါ ဟန္နီရဲ့..... "
လကၤာသံုမ်က္ႏွာမွာပူေနြးလာၿပီး တျဖည္းျဖည္းပန္းေရာင္သန္းလာသည္။ စကားေျပာေနရင္းမွ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုမထိတထိလာကိုက္ေသာ ဟန္ေနြႏြံကေတာ့ သေဘာတက်ေလးၿပံဳးေနေလသည္။
" ႏြံ ဒီလိုဆက္လုပ္ေနရင္ ကိုယ္အလုပ္မၿပီးဘဲေနလိမ့္မယ္ "
ပရဝဏ္ေဆြးေနြးပြဲကို ဆက္ခံသူအေနျဖင့္မသြားျဖစ္ေသာ ဟန္ေနြႏြံမွာ တစ္ေနကုန္သတင္းထိုင္ေရာင္းၿပီးေန၍ အလုပ္မၿပီးေသးေသာလကၤာသံုကို ဆြဲေဆာင္ကာေနွာင့္ယွက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ခါတေလ ထိုသို႔အက်င့္မေကာင္းစြာစေနာက္တတ္ၿပီး ရွက္သြားမည့္မ်က္ႏွာေလးကို သေဘာတက်လည္းၾကည့္ေနတတ္သည္။
" တစ္ ခု ခုေတာ့..... ၿပီးေအာင္လုပ္ၾကမလား ဟန္ နီ "
တစ္လံုးခ်င္းဆြဲေဆာင္မႈရိွစြာေျပာၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုသြားကိုက္ေနျပန္သည္။ က်ားမွန္းသိလ်က္ေခါင္းပုတ္ေနကာမွ ကိုယ္က်ိဳးနည္းရမည္ကိုေမ့ေနေသာ ဟန္ေနြႏြံပင္။ လက္ထဲကေဖာင္တိန္အနက္ေရာင္ကို လကၤာသံုစာအုပ္တစ္အုပ္ေပၚခ်လိုက္ၿပီး ျမႇဴဆြယ္ေနေသာဟန္ေနြႏြံကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
" ဒီေနရာမွာလို႔ေျပာခ်င္တာလားႏြံ "
" ဟင္ ဘာကို "
ဟန္ေနြႏြံစကားသံမဆံုးခင္မွာ တားျမစ္ကာပိတ္လိုက္ေသာ အနမ္းခ်ိဳခ်ိဳတစ္ပြင့္ေၾကာင့္ ႏွလံုးခုန္သံေတြလႈပ္ခတ္သြားသည္။ မထင္မွတ္ထားေလာက္စရာ ႏူးညံ့သည့္အရိုင္းဆန္ျခင္းေအာက္မွာ ဟန္ေနြႏြံယစ္မူးသြားၿပီး လကၤာသံုေက်ာျပင္ေလးကိုဖက္တြယ္မိသည္။ ႏူးညံ့ကာခ်ိဳၿမိန္ေသာအနမ္းပင္လယ္ထဲ အရိုင္းဆန္ျခင္းေတြလွပစြာေပါင္းစပ္ၿပီး အလုပ္စားပြဲသည္ အခ်စ္တို႔ခင္းက်င္းျပသရာျဖစ္ခဲ့သည္။
အခန္းတံခါးေလာ့ခ္ခ်ကာ တစ္နာရီစာအခ်ိန္ၾကာၿပီးေနာက္မွာ လွပေသာရိုက္ခ်က္ေလးတစ္ခ်က္က လကၤာသံုပခံုးေပၚသို႔ေရာက္ရိွလာေခ်သည္။ ခပ္နာနာေလးခဲထားေသာ သြားရာတခ်ိဳ႕ကလည္းထင္ရွားစြာပင္ လကၤာသံုလက္ေမာင္းတြင္ေနရာယူေနေလသည္။ မ်က္ေစာင္းအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ီရင္း ဟန္ေနြႏြံအဝတ္အစားျပင္ဝတ္လိုက္ၿပီး ခါးတစ္ဖက္တြင္လက္ေထာက္ကာ နာက်င္မႈလွလွေလးကိုသည္းညည္းခံလိုက္သည္။
" ရရဲ့လား ကေလး "
ေမးမွေမးတတ္လိုက္တာလို႔ စိတ္ကေနေရရြတ္ရင္း ဟန္ေနြႏြံမ်က္ေစာင္းထိုးၾကည့္ေလသည္။ ကေလးဆိုေသာအသံုးအႏႈန္းကလည္း နားထဲတြင္ၾကားေနက်မဟုတ္၍ အူေတြကလီစာေတြယားလာေစျပန္သည္။ ရိုးသားေသာမ်က္ႏွာေလးႏွင့္ၾကည့္ေနသည့္ လကၤာသံုက မရိုးသားတတ္မွန္း ေလာေလာလတ္လတ္ပင္ ဟန္ေနြႏြံလက္ေတြ့ခံစားထားရသည္မို႔ ရယ္ပင္မရယ္ႏိုင္ေခ်။
" ေဒၚလကၤာသံု ! ဒီမွာ လႈပ္မရေနဘူးေနာ္ "
ဆြဲေဆာင္မႈျပဳေနသည့္အသံႏွင့္မတူစြာ ခပ္ဆတ္ဆတ္ကေလးေျပာေနေသာ ဟန္ေနြႏြံအား လကၤာသံုထိရမလိုမထိရမလိုျဖစ္ေနသည္။ အေတာ္ေလးရိုးသားေသာ က်ားရိုင္းအႀကီးအကဲဟူ၍ေတာ့ ဟန္ေနြႏြံအမည္တပ္ေပးမိသည္။ အင္မတန္ရိုးသားစြာ ဟန္ေနြႏြံကိုႀကိဳးစားအားထုတ္သြားေသာ က်ားရိုင္းအႀကီးအကဲႀကီးပင္။
" ကိုယ္ ေပြ့ခ်ီေပးလို႔ရမလား "
" ေတာ္ၿပီ လာမထိနဲ႔ေနာ္..... ဒီတစ္ခါအေသကိုက္မွာ "
ထိုအမ်ိဳးသမီးကို ႏိုင္ထက္စီးနင္းလုပ္စဥ္ကရယ္ႏိုင္ေပမဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးဆီကျပန္ခံရသည့္အခါမွာ အသံပင္က်ယ္က်ယ္မထြက္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ကိုယ္ကခ်ည္းဦးေအာင္အႏိုင္က်င့္ခဲ့ၿပီး ယခုလိုႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ခံရသည့္အခ်ိန္မွာ ထိုအမ်ိဳးသမီးကို ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးအႏိုင္က်င့္ခဲ့သမ်ွ ဘယ္လိုမ်ားေနခဲ့သလဲလို႔ေတြးမိသြားသည္။ အေတာ္ေလးမာေၾကာသည့္အမ်ိဳးသမီးဟုသာ အျမင္ကတ္စြာခ်ီးက်ူးမိသည္။
" နည္းနည္းေလးတြဲေပး ဟန္နီ..... "
မိန္းမတို႔မည္သည္ တခဏအတြင္းမွာပင္ စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲေပသည္။ ဟန္ေနြႏြံကမ္းလိုက္ေသာလက္ေလးကို လကၤာသံုညင္သာစြာဆုပ္ကိုင္ၿပီး အျပစ္သားေလးလိုမ်က္ႏွာငယ္ႏွင့္ ဂရုတစိုက္ၾကည့္ေနရွာသည္။ ေသြးေအးသည္ဆိုေသာအမ်ိဳးသမီးေလးဟာ သူမသိပ္ခ်စ္ရေသာေကာင္မေလးအတြက္ အခန္းတံခါးကိုဖြင့္ေပးၿပီး အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေအာင္တြဲပို႔ေပးေနသည္။
" အလုပ္မရိွေတာ့ရင္ ႏြံအနားေနေပး "
အိပ္ခန္းထဲသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ အိပ္ရာေပၚတြင္ညင္သာစြာထိုင္ေစကာ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာေလးကို ႏူးညံ့စြာၾကည့္လာသည္။ ခပ္တိုးတိုးေလးဆိုလာေသာစကားကို တစိမ့္စိမ့္ေငးၾကည့္ရင္း လကၤာသံုအၾကည့္ေလးျဖင့္ေျဖကာ ဟန္ေနြႏြံကိုလက္ေမာင္းထက္တြင္အနားယူေစသည္။ ရင္ခြင္ထဲေရာက္သလိုရိွေသာေၾကာင့္ လက္ေမာင္းတြင္အိပ္ေနသည့္ဟန္ေနြႏြံမွာ ေက်နပ္စြာၿပံဳးရင္း လကၤာသံုမ်က္ႏွာေလးကိုခိုးၾကည့္လိုက္သည္။
ဒီလိုက်ေတာ့လည္း ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာဟန္နီ.....
.............................................................
ဟန္ေနြႏြံအိပ္ရာကႏိုးလာသည့္အခ်ိန္ အျပင္တြင္အလင္းေရာင္ေတြမရိွေတာ့ဘဲ ညအခ်ိန္အခါသို႔ေရာက္ရိွေနသည္။ နည္းနည္းေလးလႈပ္ရွားကာ ေဘးသို႔ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာလကၤာသံုကိုေတြ့ရသည္။ ယခုအထိ လကၤာသံုလက္ေမာင္းထက္မွာ ဟန္ေနြႏြံအိပ္ေနမိမွန္းသိရေတာ့ ရင္ထဲတြင္ၾကည္ႏူးကာသြားသည္။
အမ်ိဳးသမီးေလးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ.....
အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာသူကို ပါးေလးခိုးနမ္းလိုက္ၿပီး အိပ္ရာထက္ကဖြဖြေလးဆင္းကာ ဟန္ေနြႏြံေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔သြားလိုက္သည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ဟုထင္ရေသာ လကၤာသံုမ်က္ဝန္းေတြက တျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြင့္လာၿပီး ပါးျပင္ေလးကိုထိကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးေကြးသြားသည္။ ထံုက်ဥ္ေနေသာဘယ္ဘက္လက္ေမာင္းေၾကာင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထထိုင္လိုက္ၿပီး အသက္ႀကီးလာၿပီလို႔ေတြးကာ မခ်ိတင္ကဲရယ္မိသည္။
လက္ေမာင္းကိုခပ္သာသာဖိႏိွပ္ၿပီး အိပ္ရာထက္ကေနလကၤာသံုဆင္းလာကာ အဝတ္အစားဗီရိုထဲကေန အဆင္ေျပမည့္အဝတ္တစ္စံုကိုထုတ္ေနသည္။ ထိုအဝတ္အစားကို အိပ္ရာအနားသို႔ျပန္သြားကာ အသာအယာခ်ထားလိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲကေနလကၤာသံုထြက္လာခဲ့သည္။ မိမိအခန္းကိုမိမိျပန္ၿပီး ေရခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲၿပီးမွ မၿပီးျပတ္ေသးေသာအလုပ္ေတျြပန္လုပ္ရမည္ပင္။
ဟန္ေနြႏြံေရခ်ိဳးၿပီးထြက္လာေတာ့ အိပ္ရာေပၚအသင့္ရိွေနသည့္အဝတ္အစားေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေကြးကာၿပံဳးမိသည္။ အျပာႏုေရာင္ဆြယ္တာႏုႏုႏွင့္ အျဖဴေရာင္ေဘာင္းဘီပြပြကိုယူဝတ္လိုက္ၿပီး ေရစိုေနေသာဆံပင္ေတြကိုသုတ္ကာ ခ်စ္ရေသာသူကိုရွာရန္ အိပ္ခန္းထဲကထြက္လာသည္။ ထိုအခ်ိန္ ေဘးအခန္းထဲကထြက္လာေသာ အမ်ိဳးသမီးေလးက ဟန္ေနြႏြံလက္ထဲကတဘက္ကိုယူကာ ဆံပင္ေတြေျခာက္ေအာင္လာသုတ္ေပးေနသည္။
" ေခါင္းေလ်ွာ္ထားတာလား "
ေခါင္းေလးကိုဖြဖြသုတ္ရင္း လကၤာသံုေမးလာသည္။
" ဟန္နီေရခ်ိဳးတာျမန္လိုက္တာ..... "
ဟန္ေနြႏြံေခါင္းညိတ္ျပၿပီးေတာ့ လကၤာသံုကိုစကားေျပာေနသည္။ ကေလးတစ္ေယာက္လို ေခါင္းသုတ္ေပးတာၿငိမ္ခံရင္း မ်က္လံုးေလးမိွတ္ထားမိသည္။ လကၤာသံုကေတာ့ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ပင္ ဆံပင္တစ္ေခ်ာင္းခ်င္းေျခာက္ေအာင္ ေသခ်ာေရသုတ္ေပးေလသည္။
" အလုပ္ေတြရိွေသးလို႔ ေရအျမန္ခ်ိဳးလိုက္တာ "
" ေရႏြေးနဲ႔မခ်ိဳးခဲ့ဘူးမလား..... ဟန္နီလက္ေတြေအးေနတယ္ "
အသားခ်င္းတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လာထိလ်ွင္ ေအးေနေသာလက္ဖဝါးေၾကာင့္ ဟန္ေနြႏြံမ်က္လံုးခပ္ေမွးေမွးဖြင့္ကာ လကၤာသံုကိုၾကည့္လိုက္သည္။
" သိသြားတာလား "
လကၤာသံုခပ္ဟဟေလးရယ္ကာ ေခါင္းကိုေသခ်ာသုတ္ေပးၿပီးေတာ့ ဟန္ေနြႏြံလက္ထဲကိုတဘက္ထည့္ေပးသည္။ သိသြားတာလားဟုၿပံဳးစစေမးၿပီး ဆံပင္ေလးေတြကိုခပ္ဖြဖြပြတ္သပ္ကာ ဟန္ေနြႏြံႏႈတ္ခမ္းေလးကိုနမ္းလိုက္သည္။ ညင္ညင္သာသာေလးထိေတြ့ၿပီးေတာ့ ပါးေလးကိုအသာၫွစ္ကာ ၿပံဳးၿပံဳးေလးၾကည့္ေနသည္။
" အျမင္ကတ္စရာႀကီး..... "
ထိုသို႔ေျပာလ်ွင္ လကၤာသံုမွာ မ်က္ခံုးေလးပင့္ေလသည္။
" အခုေတာ့ ကေလးကအျမင္ကတ္တတ္ၿပီေပါ့ "
" ဘာျဖစ္ေနတာတုန္း..... လူကိုအသည္းယားေအာင္လို႔ ဟန္နီေနာ္ "
" တစ္ေန့တျခား လူကိုအႏိုင္က်င့္တတ္လာၿပီ ရွင့္ေယာကၡမနဲ႔တိုင္မယ္ "
ခပ္စြာစြာရန္ေတြ့ေနေသာဟန္ေနြႏြံေၾကာင့္ လကၤာသံုအေတာ္ေလးၿပံဳးမိသည္။ အျမင္ကတ္ကာရိုက္လိုက္လ်ွင္ လက္သီးဆုပ္ေလးကိုဖြဖြေလးဖမ္းကာ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလးၾကည့္ေနျပန္သည္။ ၿပီးျပည့္စံုေသာအမ်ိဳးသမီးေလးက မွင္သက္ေအာင္ေခ်ာလွေနဆဲျဖစ္ကာ လူကိုရင္ခုန္ေအာင္လည္းလုပ္ႏိုင္ေလသည္။ ဒဏ္ရာေတြႏွင့္လွပေနေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးကို မရုန္းမကန္ေတာ့ဘဲ ဟန္ေနြႏြံရင္ခုန္စြာအၾကည့္ခ်င္းဆံုလိုက္သည္။
" ရွင္သိပ္လွတာပဲ..... ဘယ္လိုေတြေတာင္ လူကိုၫွို႔ယူႏိုင္ရတာလဲ..... ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ႏိုင္ရတာလဲ ဟန္နီ ရွင့္ကိုခ်စ္ရတာရူးေတာ့မယ္ "
ထိုစကားေလးေတြေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေကြးကာၿပံဳးမိသည္။ အခ်ိန္တိုင္းခ်ီးက်ူးေနက်စကားလံုးကို လကၤာသံုအမွန္တကယ္မေနတတ္ေသးေပ။ ဘဝတစ္ခုလံုးကို အေမွာင္ေလာကထဲတြင္သာႏွစ္ထားၿပီး ႏွလံုးသားေရးရာကိုမခံစားတတ္ခဲ့ေသာသူမို႔ အခ်စ္စကားလံုးေတြကို လွပေအာင္ေသခ်ာမေျပာတတ္ဟုဝန္ခံရမည္ပင္။
" ရွင္သိလား ရွင့္ေယာကၡမကေန့လယ္ကေမးတယ္ ဘယ္ေတာ့တရားဝင္ပြဲလုပ္မွာလဲတဲ့..... ဘယ္ေတာ့ လာေတြ့ၾကမလဲေမးတယ္ "
" ဖုန္းဆက္လာတာလား "
" အင္း..... အိမ္မျပန္ျဖစ္တာလည္းၾကာၿပီဆိုေတာ့ အိမ္ကဖုန္းဆက္တာ ေဖေဖကေျပာတယ္ ကြၽန္မကရွင္နဲ႔ရိွေနရင္ အိမ္ေမ့မိဘေမ့တဲ့ "
ဟန္ေနြႏြံကထိုသို႔ေျပာရင္း ေခါင္းေလးငံု႔ကာ မခို႔တရို႔ေလးၿပံဳးသည္။
" သူတို႔ေျပာတာမွန္တယ္ ကြၽန္မကရွင္နဲ႔ရိွရင္ ေလာကႀကီးကိုေတာင္ေမ့တယ္ သိလား..... တရားဝင္ပြဲမလုပ္ရလည္း ရွင္နဲ႔အတူရိွရတယ္ဆိုတာနဲ႔ျဖစ္တယ္ တစ္ခ်ိန္ကကြၽန္မသိပ္မုန္းမိတဲ့ရွင့္ကို အခုရူးေလာက္ေအာင္ခ်စ္မိေနတာ ဟန္နီ "
" ကိုယ္ကပိုခ်စ္တယ္ "
" သိတယ္ သိတယ္လို႔..... ကြၽန္မကသာ ရွင့္အေပၚအမ်ိဳးမ်ိဳးဆိုးသြမ္းေနခဲ့တာ အၿမဲအႏိုင္ယူေနတာ ရွင့္ပိုင္ဆိုင္မႈေတြလိုက္ဖ်က္ဆီးခဲ့တာ "
" ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မအခုကတိေပးတယ္..... ရွင့္ကိုဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္အေျခအေနမဆို ထပ္မစြန္႔ပစ္ေတာ့ဘူး မထားခဲ့ေတာ့ဘူး ဟန္နီ..... တကယ္တည္ဖို႔ေပးတဲ့ကတိမို႔ ယံုႏိုင္မလား "
" ႏြံကိုကိုယ္ယံုတယ္ "
" ရွင္နဲ႔ဆိုဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္လိုက္ရဲတာမို႔ အသက္မေသေပးလို႔ရမလား..... ကြၽန္မအနားကေန ထြက္မသြားဘူးလို႔ ကတိေပးႏိုင္မလား "
မ်က္ဝန္းခ်င္းႏူးႏူးညံ့ညံ့စိုက္ၾကည့္ရင္း အေျဖကိုေစာင့္ေနေသာေကာင္မေလးအား လကၤာသံုအရင္ၿပံဳးျပလိုက္သည္။ ထိုေနာက္ လက္ေလးကိုႏူးညံ့စြာဆုပ္ကိုင္ၿပီး လက္ေခ်ာင္းေလးေတြယွက္ေစကာ ေခါင္းေလးကိုသာသာေလးညိတ္ျပသည္။
" ကိုယ္ကတိေပးတယ္..... ကိုယ့္အသက္ကို ရွစ္ႏွစ္တာလံုးႏြံကိုေပးထားတာမို႔ ဘယ္သူသတ္လို႔မွမေသေစရဘူး ေနာက္ထပ္ဆယ္စုႏွစ္ေတြအထိ ႏြံပဲပိုင္တယ္ "
စကားလံုးေလးေတြထဲမွာ ခိုင္မာေသာကတိသစၥာႏွင့္အတူ အခ်စ္ေတြလည္းေရာယွက္ေနသည္။ ေပးလြယ္ပ်က္လြယ္ေသာအေျပာမဟုတ္ဘဲ ေသခ်ာသည့္စကားတစ္ခြန္းဆိုတာကို ဟန္ေနြႏြံခံစားမိေပသည္။ ရွစ္ႏွစ္တာၾကာရွည္ခဲ့သည့္ အမွတ္တရေတြအားလံုးဟာ အမုန္းႏွင့္အတူအငိုအလြမ္းျဖင့္ျဖတ္သန္းကာ အခ်စ္ေတြအျဖစ္ေနာက္မွေျပာင္းလဲခဲ့သည္။ ထိုေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္သက္တစ္ႏွစ္မွစ၍ ႏွစ္ေတြမ်ားစြာတိုင္သည္အထိ အလြမ္းႏွင့္မ်က္ရည္မပါဘဲ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာသက္သက္ျဖင့္သာ အိုမင္းသည္အထိကုန္ဆံုးခ်င္သည္။
" ဒီကတိကို အိုတဲ့အထိတည္ေနာ္..... ကြၽန္မလည္းတည္မယ္ ေဒၚလကၤာသံု "
ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔အၾကာတြင္ ႏွင္းဆီပရဝဏ္သို႔လက္တြဲကာဝင္လာေသာ က်ားရိုင္းအႀကီးအကဲလကၤာသံုႏွင့္ သတင္းေရာင္းဝယ္ေရးေခါင္းေဆာင္အသစ္ဟန္ေနြႏြံ။ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္လက္ေတြဟာ ၾကားေလေသြးမရေအာင္ တင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားခဲ့ၿပီး ေဆြးေနြးပြဲက်င္းပရာေဟာခန္းထဲသို႔ အတူဝင္သြားၾကသည္။ ေကာင္း၏ဆိုး၏မေသခ်ာေသာ ထိုေဆြးေနြးပြဲအခန္းထဲကို လက္အတူတြဲကာဝင္သြားၾကၿပီး မၾကာခင္ အျဖဴေရာင္တံခါးႏွစ္ခ်ပ္ဟာ ကႏုတ္လွလွပပကိုေဖာ္က်ူးကာ ဂ်ိန္းကနဲျမည္ဟည္းကာပိတ္သြားခဲ့ေလေတာ့သည္။
ေသျခင္းကိုလည္းမင္းနဲ႔အတူေက်ာ္ျဖတ္မယ္
ဆိုးျခင္းကိုလည္းမင္းနဲ႔အတူျဖတ္သန္းမယ္
ေကာင္းျခင္းအားလံုးကိုလည္းမင္းနဲ႔အတူခံစားမယ္
မုန္တိုင္းပင္လယ္သာဆိုလည္းအတူေလွာ္ခတ္မယ္
ေနေရာင္ေတြဆိုလည္းအတူထိုင္ၾကည့္မယ္
မီးစာကုန္သည္အထိေနဝင္ခ်ိန္အထိမင္းနဲ႔ပါပဲ။
..........................................................
YOU ARE READING
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
