Ferdinand and Juliet

Kabanata 35

Author's Note:

I revised the Author's Note po ng book that is placed in the first part of this book, please do read it po before reading this chapter. Thank you!

-----

Tumayo rin ako para mapantayan siya. "I probably failed your test then," galit na panimula ko. "cause I'm not joining you."

Nagulat naman ako nang bigla siyang tumawa at naglabas ng letter at pinakita sa akin ang laman.

"Remember when Leonida told you that everything depends on me, right?" natatawang tanong nito at binawi ang sulat nang subukan kong agawin 'yun sa kaniya.

"That's his handwriting! Give me that-"

Tumawa naman siya nang nabigo akong agawin sa kaniya ang sulat ni sir Bongbong.

"I was going to give you and Bongbong a chance... but you provoked me." panimula nito at pinunit sa harapan ko ang sulat ni sir Bongbong. "Poor Bongbong. He tried his best to fix everything by himself just to reach you, yet you're the reason why he'll be falling apart now."

Agad ko namang kinuha lahat ng papel na napunit niya at pinagdikit-dikit lahat ng piraso ng papel. Naluha nalang ako nang makita ang sulat ni sir Bongbong kay mommy.

"Kung pinakita mo sanang worth it kang pag-aksayanan ng oras, edi sana pinagbigyan ko pa kayo."

December 11, 1985

Nakarating ang sulat sa akin ni Sonya kahapon lang na hanggang ngayon ay mainit pa din ang tingin sa amin ng lahat sa Norte. Ako pa nga daw ang puno't-dulo ng mga issue na 'yun dahil ang alam nila ay ako nga ang nagsulat ng article na 'yun. Hays, hanggang dito ba naman, lapitin pa din ako ng issue?

I didn't have the chance to disagree with my mother as I join her with her upcoming campaigns. Pero hanggang ngayon, hindi pa rin siya handang pakinggan ang side ko about sa kasal namin ni sir Bongbong.

Nag-take din muna ako ng break sa school dahil mas pinili ko nang samahan si mommy mangampanya. Umaasa pa din ako na hahayaan niyang matuloy ang kasal.

Alalang-alala na talaga 'ko kay sir Bongbong dahil ilang linggo ko na rin siyang hindi nakikita at nakakausap. Hindi ko pa din siya makausap and all dahil nasa Maynila kami at nangangampanya.

Araw-araw ko naman siyang sinusubukang padalhan ng sulat pero kahit isa sa mga 'yon ay hindi niya naisipang reply-an. Kahit isa.

"How does it feel to let the people know you?" bulong ni mommy habang katabi ko siya sa sasakyan papuntang simbahan.

Pinilit ko namang ngumiti bago siya sagutin. "As your hidden daughter, it's a yes. I never felt this kind of clout ever since." seryosong sagot ko naman.