Mecburiyetten Aşk (B×B)

47.

Yazardan

Can ve Demir kapının açılmaya çalışılmasıyla derinleşen öpücüklerinden ayrılmak durumunda kalmışlardı. Kimdi bu kapıyı çalmadan açmaya çalışan densiz?
Kitlememiş olsalar yakalanacaklardı çok fena.

Can'ın aklından bunlar geçerken Demir kim olduğunu biliyordu elbette. Bunu yapabilecek bir kişi vardı, o da Gülay'dan başkası değildi.

" Can'ım devamını sonraya saklayalım en iyisi yoksa seni burada yiyip bitireceğim bebeğim."

Nefesini düzenlemeye çalışan Can sadece gülümsedi, kocasının böyle istekli olması paha biçilemezdi onun için. Gömleği Demir sırtına elini soktuğu için çıkmıştı, onu düzeltiyordu ki açılan kapıdan giren Gülay ile yüzündeki gülümseme soldu. Bakışları kocasına gittiğinde rahatsız olmamış hali canını sıktı ama Gülay'a karşı gardını almakta gecikmedi.

Kadın güzel fiziğini ortaya çıkaran bir kombinle karşısında afet gibi duruyordu. Can onun bu güzelliğini görünce her erkeğin en az bi kere ona farklı gözle bakacağını düşünüyordu ama kocası için kendisi aşktı ve kendisinden başkasına o gözle bakmayacağını biliyordu, güveniyordu.

İşte bunu yıllar geçse de anlayamayan tek kişi ise odada bulunan yılan gözleriyle kıskançlığını bastırmaya çalışan Gülay'dan başkası değildi.

Dalgalı saçları, yeşil gözleri, harika fiziği, öpüşmekten kızarıp şişmiş dudakları ile ne kadar çekici bi adam olduğunu düşündü Gülay. Hafif kırışmış gömleğini düzeltmeye çalışan Can'ı deli gibi kıskanmıştı.

" Aaa Demir niye kapıyı kitledin, hiç adetin değildir. Can seni iş yerinde rahat bıraksa iyi  olur, benden başkası da gelebilirdi. Senin işyerindeki ciddiyetini Can bilmez tabi..." kendince yorum yapan Gülay'ın sözünü kesen Demir oldu.

" Gülay bundan sonra kapıyı çalmadan girme, odada naptığımız seni ilgilendirmez. Kapıyı Can değil ben kitledim, gereksiz imaların sıkıcı olmaya başladı. Şimdi, niçin gelmiştin seni dinliyoruz." Demir iki kişilik konuşuyordu, biz olmuşlardı artık çünkü.

Gülay Demir'in püskürtmesini hiç önemsemedi, en güzel gülüşünü takındı.

" Tamam canım kızma hemen, yeni evlilere takılayım dedim ne var yani. Toplantıya bekleniyoruz, hadi birlikte gidelim her zamanki gibi." elini Demir'in omzuna atmak için yanına yaklaştı.

Gülay hiç vazgeçmeyecek türden bi kadındı. Can'ın canını sıkmak için hiçbir fırsatı kaçırmayacaktı. Es geçtiği büyük bir ayrıntı vardı, o da Demir. Kendini geri çekip dokunmasına izin vermedi Demir, orman gözlüsünü dün bu kadın yüzünden üzmüştü ya bi daha asla fırsat vermeyecekti Gülay'a.

" Sen git Gülay, ben eşimle gelirim birazdan."

Can sadece izliyordu ikiliyi, Demir'in sinir olduğunu görebiliyordu. Fazla bi şey yapmasına gerek yoktu galiba. Çünkü bu tavırlarıyla kendi ayağına sıkıyordu aptal kadın.

Gülay  hayal kırıklığıyla odadan çıktı, konuşmamıştı bu sefer. Çünkü Demir'in radarına yakalandığını fark etti. Demir hiçbir zaman böyle uzak davranmazdı, hepsi Can'ın suçuydu ona göre.

Kadın çıktıktan sonra Can hızla kocasının dudaklarına yapıştı. Demir tam karşılık verecekti ki geri çekildi Can. Kocasının dağılan saçlarını düzeltti, kravatına eli gitti bu sefer. Demir farkında bile değildi bu dağınık halinin. Çapkınca gülümsedi kocasına. Az önce neredeyse ofiste işi pişereceklerdi.

" Gülüşüne ölürüm lan senin." belinden çekip iyice kendine bastırdı Can'ı.

" Ölme yaa o nasıl laf hayatım." nazlı halleri çok başkaydı Can'ın.

" Ah ulan ben sana evde napacağımı iyi biliyorum, hadi gidelim güzelim."

El ele odadan çıktıklarında çifti gören herkes odaklarını hiç kaçırmadan izledi yine harika çifti.

Toplantıya başlamadan önce Demir Can'ı çalışanlarıyla tanıştırdı. Ona duyulması gereken saygının altını çizerken tehditvari bakışlarıyla çalışanları uyarmayı da ihmal etmedi.

Can ise güleryüzü, akıcı ve sempatik konuşması ve yaptığı ufak espriler ile ilk andan herkesin gönlünü fethetmişti bile.

Bu işe tek kuduran bilin bakalım kimdi? Gülay boklusu tabi ki.

Toplantı bittiğinde yine el ele büyük odadan ayrılan ikilinin ardından baktı ve bu işin fazla uzamaması gerektiğini düşündüğünden telefonunu eline alıp arada birlikte olduğu adamı aradı. Can'a tuzak kurmak için o adama ihtiyacı vardı.