Nothing More, Nothing Less

11

TW: Violence

Chapter 11: The Past

~~~~~

KODE

11 years ago..

“Aww, mommy!” daing ko ng paluin ako ni Mommy ng kamay niya sa bandang balikat ko.

“How many times do I have to tell you, Midnight? Ha? I said don't play inside our house! Now, look....” she said at tinuro ang aquarium na nabasag.

Yung mga isda ay na nasa sahig at  nagkalat rin ang mga bubog sa sahig. Nakita ko sa may gilid si Twilight na takot na takot na nakatingin kay Mommy. I bit my lower lip and looked  at Mommy.

“Mommy---I'm sorry. This is all my fault.” umiiyak na sabi ni Twilight.

“No, Twilight, huwag mong pagtakpan ang kapatid mo!” Sabi ni Mommy itinungo ko na lang ang ulo ko at pinigilan ang pagluha.

I didn't do it. Wala akong kasalanan.

“I didn't do--" I said, but she cut me off.

“At tatanggi ka pa?! Letche! You're grounded for 1 week Midnight, no phone, no playing, just stay in your room. At wag kang kakain mamaya!” nanggigil na sabi ni Mommy sa akin habang dinuduro ang noo ko at tunutulak-tulak hanggang sa napaupo ako sa sahig. Takot na takot akong tumango bilang tugon.

"Fix that, kapag nakita kong andyan pa 'yang nga kalat mo, sa storage room ka matutulog," Mariing utos nito sa akin bago ito umalis.

“Twin, I'm sorry. I'm sorry...” my twin said while sobbing. I reached her cheek and wiped her tears.

“No, it's okay. Twilight,” I said and smiled at her. "It's okay,"

It's okay, I'm used to this, and I don't want my twin to experience what I experienced. Tumayo na ako at nilinis ang mga bubog, nasugutan pa ako habang naglilinis pero hindi ko na inalintana 'yun. Ang mahalaga ay ako ang nasaktan hindi si Twilight. 

I'm seven years old now, kaka-birthday lang namin ni Twilight noong nakaraang buwan. 

Nandito ako sa kwarto ko, nagbabasa lang dahil wala rin naman akong ibang gagawin. Bawal ako lumabas, grounded nga 'di ba? Napatingin ako sa pinto nang bigla itong bumukas. Then I saw someone entering my room, it's papa. I suddenly smiled widely and ran to him.

“Papa!” I exclaimed and hugged him. He mouthed and gestured,'shh'.  So, I 'shh' too. 

“I heard that you're grounded. Kumain ka na ba?” I shook my head.

He sighed heavily and nodded. Maya-maya lang ay may nilabas siyang pagkain sa likod. I thanked papa and ate it. I'm so starving!

"What happened here?" Tanong pa niya nang makita ang mga sugat ko.

"Nasugatan po ako sa paglinis nung bubog, but it's okay, papa. Ang layo sa bituka," Ani ko na may ngiti sa labi.

Malungkot ang tingin ni papa sa akin nago niya ginulo ang buhok ko. Ngumiti akong muli at kumain na lang.

“Just understand your mommy, okay?” He said, tumango na lang ako.

I've always understood her, Papa. Kahit hindi mo na sabihin, alam kong may dahilan si Mommy.

HINAHANAP ko ngayon si Twilight dahil sabay kaming kakain ng lunch. Nasa school kami ngayon dahil may pasok. Nasa'n na kaya 'yon?

“Bagay lang sayo 'yan!”

“Mahina!”

”Please... Tama na.”

Agad akong napalingon sa may likod ng room nang marinig ang boses ni Twilight doon. I clenched my fist tsaka ako naglakad papunta doon. Nagsalubong ang kilay ko nang makita ang itsura ni Twilight. Magulo ang buhok at madumi ang suot.