Nothing More, Nothing Less

34

Chapter 34: Birthday

~~~~~

"T-today is papa's d-death a-anniversary." 

Echo was stunned because of what she heard. It was unexpected. Is it a coincidence that her father's death anniversary is the same day of his birthday?

Hindi agad nakapagsalita si Echo at hindi niya rin alam ang gagawin niya para lang ma-comfort si Kode. Dama niya ang sakit at lungkot sa boses nito.
Kaya ang nagawa na lang niya ay dahan-dahang lumapit kay Kode at ikinulong ito sa kanyang mga bisig.

“G-gusto mo bang puntahan ang papa mo?” Wala naman na natanggap na sagot si Echo mula kay Kode.

Nang biglang naalala ni Echo yung araw na inatake siya ng kanyang hika. Doon niya nakita si Kode sa sementeryo.

“K-kode?” tawag niya dito.

“I'm fine,” Then, Kode slowly whispered some words. “I'm just hurt.”

Tumango si Echo at pinat ang likod ni Kode upang i-comfort. Alam ni Echo kung gaano kasakit ang mawalan ng taong minamahal sa buhay. Ngunit sadyang ganoon ang buhay, hiram lang natin sa panginoon ang buhay natin at kung oras na nito ay wala na tayong magagawa pa.

“E-echo... Do you know why my papa died?” Biglang tanong ni Kode sa kanya, Echo stayed silent and just listen to Kode.

“I-I wanna hate that boy, B-but who am I to hate him? H-he's just a victim t-too.” mahinang saad ni Kode habang tahimik na umiiyak.

Ipinikit ni Kode ang kanyang mata at isinubsob ang mukha sa dibdib ni Echo. Samantalang si Echo naman ay nagtaka sa sinabi nito.

Boy? Biktima? Antana ni Echo sa kanyang isip. Ngunit sa halip na magsalita ay nanatiling tahimik na lamang ito.

“Ha, you must be curious about it.” sambit ni Kode at suminghot muna bago magpatuloy magsalita.

“My papa saved a little boy, that's why he died i-in front of me.” puno ng hinanakit na saad ni Kode at naalala ang senaryo na iyon.

Echo was stunned and startled. Tama ba ang narinig niya? Is it coincidence? Bakit parang konektado siya dito? Hinawakan ni Echo si Kode sa balikat at hinarap sa kanya tsaka ni Echo tiningnan si Kode ng seryoso. May gusto siyang malaman, at natatakot siya kung sakaling tama ang nasa isip niya.

“S-saan nangyari yun?” kinakabahang tanong nito at lumunok. Inangat naman ni Kode ang mukha niya at sinalubong ang mata ni Echo.

“Park, near at the church. Why?” Kode muttered.

Tila nabuhusan ng malamig na tubig si Echo sa kanyang narinig. Hindi siya makapaniwala sa lahat ng nalaman niya. At hindi niya matanggap na ng dahil sa kanya, nawala ang ama ng kanyang babaeng minamahal mismo sa harap nito. Nabitawan ni Echo ang pagkakapit niya sa balikat ni Kode at umatras. Umiling-iling ito dahil sa gulat.

“E-echo?” Kode looks at Echo confused.

Echo who's in deep thoughts ay biglang suminghal at umiling. Hindi niya matanggap, hanggang sa hindi na namalayan ni Echo na umiiyak na pala siya.

'Ako ang dahilan, a-ako ang may kasalanan.' paulit-ulit na sambit ni Echo sa kanyang utak.

“H-hey, what's wrong?” Kode asked.

Napatigil si Echo at tumingin kay Kode. Natigilan naman si Kode ng makita ang takot, pagsisi at luha sa mata ni Echo.

“B-bakit....” panimula ni Echo at hindi siya makapaniwala na umiiyak na naman siya.

“Clumtie?”

Lumuhod si Echo sa harap ni Kode. The reason why Kode's eyes widened.

“W-what are you doing?” Kode asked.