Nothing More, Nothing Less

37

Chapter 37: Last Concert

~~~~~

"Y-you...." Damn it. I can't believe it.

["Miss me?"] She asked.

"F-fuck you, Riley!" I shouted.

Damn her, I miss her. I miss the band and I really miss them.

["You're face was really priceless pfff! See you around, Night."]

"What? Shit! Riley? Baka! Doko ni iru no? Kuso! Kotaete kudasai!"

(Stupid! Where are you? Fuck you! Answer me!)

Damn, pinatayan niya ako ng tawag. Grr... That girl. Suminghal ako at inilibot ang tingin sa paligid. My expression was priceless? Nandito ba siya? Sila?

"K-kode... Ayos ka lang?" tanong ni Haven sa'kin.

Dahil doon ay natauhan ako. Damn, nasa harapan ko nga pala sila at may mga kasama ako. As I all look at them, takang nakatingin sila sa akin. Napahilamos na lang ako sa mukha ko at napasuklay sa buhok dahil sa frustration. Nasaan iyong babaeng iyon? Ang tagal ko nang 'di sila nako-contact. Almost 5 years na rin.

"Damn, I'm fine." I said and gave them a smile. Napatingin naman ako ay Echo na seryosong nakatingin sa'kin na parang binabasa ang nasa isip ko.

"Don't worry, guys. I'm just thinking. Kumain na lang tayo." I said again at sumunod naman sila.

Natigil ako sa pag-inom ng juice ko nang may apat na babaeng tumigil sa harapan namin. Weird ang suot nila, masyado kasing takip-takip na parang may tinataguan sila.

"Anong kailangan nila?" tanong ni Nixie sa kanila.

Tumingin sila sa'kin kaya napataas ang kilay ko. Lumapit pa ng kunti yung isa na nakasuot ng polo shirt na naka-tuck in ang isang side sa jeans; may suot rin itong shades at facemask na black. Tumingin ito sa mga babaeng kasama niya tapos tumango naman ang mga ito sa kanya.

"Can we barrow her for a minute?" Agad na napintig ang tainga ko ng marinig ko ang boses niya.

Lahat naman sila ay napatingin sa'kin ng nagtataka. Tumingin ako sa kanya, ramdam kong ngumisi ito sa likod ng facemask niya. Ibinaba nito ang shades niya at kumindat sa'kin bago ilagay sa labi ang hintuturo na parang nagsasabing 'shh'

shhnga niya talaga.

Tumayo ako kaya napalingon sila sa'kin. Ngumiti ako sa kanila at lumakad papunta sa babaeng ito.

"Is this cafe were safe from..... you know?" Bulong nito sa akin, tumingin ako saglit kay Nixie bago siya sagutin. Tumango ako. Safe sa mga camera or something. Oo, naman. Private ang Cafe na ito at madaming guards.

"Hontoni?!" I smiled when I heard the twins voice.

(Really?!)

"Hai, Hontō." I said then smiled before I spread my arms.

(Yes, Really.)

"Kyahh, Night!" The twins shouted.

Mabilis nilang tinanggal ang kanilang facemask, shades, at cap bago tumakbo papalapit sakin tsaka ako dambahin ng yakap nila na sinalubong ko naman.

"We missed you!" They both said unison. I chuckles and patted thier heads.

"Ah, Kawaii! I miss you too, Twins!" I said and giggled then hug them again.

"How about me? I hate you, Night!" pagtatampo naman ni Riley. Gaga siya pa nagtatampo matapos niya akong patayan ng tawag?

"Baka, I've miss you too." I said and hug her. Tinap ko ang likod nito bago umalis sa yakap.