Nothing More, Nothing Less

14

Chapter 14: Can I be her?

~~~~~

KODE

“SORRY, I'M LATE.” I said while looking at his eyes. Damn. Fuck myself! I'm fucking late.

I sighed and stepped backward before looking away. Kasalanan ko 'to. Kung sana nakahabol ako agad at nakita sila wala sana siyang sugat.

“K-kode...” Tawag nito. I calmed myself down before I faced him.

“May sugat ka.” He weakly said while looking at my right check.

Agad kong hinawakan 'yun. Damn it. I totally forgot about this. Muntik na, muntik na akong matamaan ng kutsilyo sa mukha. Sinipa ko kasi yung lalaki bago niya pa saksakin si Echo pero nadaplisan pa rin ako ng kutsilyo sa pisngi.

“It's nothing, just a scratch.” Sabi ko. Umiling siya sa sagot ko kaya bumuntong hininga ako.

Baka. Siya nga 'tong malala ang nakuha kaysa sa akin. Putok ang labi, may ilang gasgas sa mga braso, madumi ang uniform at gulo-gulo, tagilid ang salamin, at malalim ang paghinga.

“Are you okay?” tanong ko. Iba kasi ang paghinga niya, parang nahihirapan ng sobra. 

“Dapat ako nagtatanong n'yan.”

I sighed because of what he said. “Come on, I'll bring you home.”

Bago pa siya makapagsalita ay hinila ko na siya. Sinipa ko ang braso nung boss ng mga adik na 'to. Tatanda na e, gumagawa pa ng gulo. Kung kailangan nila ng pera, magtrabaho sila. Mga gurang nga naman.

“Where?” tanong ko sa kanya at binitawan siya.

“Hindi mo na kailangan--”

“Just damn tell me where.” putol ko sa sasabihin niya. He sighed and looked at me.

“Kode, Gabi na kaya umuwi kana.” Aniya. I bit my lower lip because of frustration. Damn, I just want to make sure you're safe.

“No.” Sabi ko habang umiiling. He looked at me, and I did the same. Siya ang tumapos nun at bumuntong hininga tsaka bahagyang tumango. I won. I can't help but smile. “Tara na?”

Tumango naman siya at naunang maglakad. Tumigil kami sa isang waiting shed at naupo dun. Gumaya ako sa kanya at tumabi. There's something wrong talaga. He's breathing hard.

“Hey, are you really okay? You're--”

“Oo, pagod lang ako.” Sabi nito at sumandal sa upuan.

Liar.

I sighed and contacted my butler. Ilang saglit pa ay sinagot na nito ang tawag.

[“Yes, master?”] bungad nito.

I looked at Echo, and then I looked away before I spoke. “Come here. ASAP.”

[“Right away, master.”] After that, I ended the call.

It's okay that I didn't tell him where we are. He can hack my location. After 10 minutes may tumigil na kotse sa harap namin. Napamulat naman ng mata si Echo at tumingin sa harapan. Tumayo ako kaya lalo siyang nagtaka. Lumabas si Butler Syd at nag-bow sa'kin tsaka binuksan ang pinto. Nilingon ko si Echo na kanina pa pala nakatingin sa akin.

I smiled at him. “Let's go, Clumtie.”

“PAKIKUHA na lang si Vinary sa parking lot ng RIA. Thank you in advance, butler Syd.” I said habang nasa byahe na kami.

“No need to thank me, Master Kode. This is my job.” I tsked because of that.

“Whatever.” I said, then rolled my eyes.