Μιρέλα

Κόκκινα Μαλλιά-4

Όλα τα πράγματα ήταν στην είσοδο του σπιτιού. Ήταν μια πενταοροφη πολυκατοικία. Αρκετά μοντέρνα. Το διαμέρισμα ήταν στον τέταρτο. Είχε ήπια χρώματα, αποχρώσεις του καφέ, και λιγο μπλε με γκρι σε άλλα σημεία.

Φορτωσανε βαλίτσες και μπήκαν στο ασανσέρ. Ευρύχωρο αλλά όχι για αρκετά πράγματα. Με το που βγαίνεις από το ασανσέρ η πόρτα είναι τρία βήματα στα αριστερά. Ο κάθε όροφος είχε το δικό του διαμέρισμα.

Ξεκλείδωσε την πόρτα ο Άγγελος και της έκανε νόημα να μπει πρώτη μεσα. Άρχισε να παρατηρεί το νέο της σπίτι. Δίπλα ακριβως από την πόρτα είχε έναν μικρό τοίχο στον οποίο έχει ένα κομοδίνο με πάνω τα κλασικά. Κλειδιά, λεφτά, και μεσα στα συρτάρια, παπούτσια.

Είχε μουντά χρώματα-αν και το περίμενε-, όταν μπαίνεις σπίτι είναι το σαλόνι και δίπλα η κουζίνα. Ο καναπές ήταν πλατη στην κουζινα.

Αρκετά μεγάλο με δύο καναπεδες, σκούρο μπλε, γυρω από ένα σκούρο καφέ τραπεζάκι, και μια τηλεόραση. Ένα απαλό γκρι στους τοίχους και ένα τζάκι. Είχε μια βιβλιοθήκη στο κενό του τοίχου που της κίνησε την περιέργεια. Έκανε σημειώσει να ψαχουλεψει μετά εκεί.

Αριστερά από την πόρτα είχε τον διάδρομο. Ο οποίος συνεχιζόταν στο βάθος. Όλο ευθεία ήταν το γραφείο του. Στον δεξί τοίχο είχε ένα υπνοδωμάτιο και το άλλο ήταν ακριβώς απέναντι του. Δίπλα από το δεξί ήταν και το μπάνιο.

Η κουζίνα ήταν μαζί με το σαλόνι. Τους χωριζε ένα μακρόστενο τραπεζάκι με καρέκλες.

Η κουζίνα αρκετά λυτη μα όμορφη. Στα χρώματα του άσπρου και του γκρι και εκεί. Ο διάδρομος το ίδιο. Πήγε προς το μπάνιο για να δει τα χρώματα και εκεί. Ήταν μάρμαρο. Άσπρο και λιγο μαύρο σαν να σπάει. Μια μπανιέρα και κουρτίνα ίδιου χρώματος. Της έδειξε δύο συρτάρια που μπορούσε να βαλει τα πράγματα της.

Το δεξί ήταν το δωμάτιο της. Ήταν αρκετά μεγάλο από οτι περίμενε. Μύριζε ωραία, μα καταλάβαινες πως είχε να ανοιχτεί χρόνια. Δεν την πείραξε. Είχε μόνο ένα κρεβάτι έτσι εκεί μετέφερε το γραφείο των γονιών της που είχαν στο πατρικό.

Δεν είχε μπαλκόνι αλλά είχε ένα μεγάλο παράθυρο. Το παράθυρο είχε και μάρμαρο που μπορούσες να καθίσεις πάνω του. Αμέσως έκανε την σημειώσει στο μυαλό της να πάρει μαξιλάρια να κάθεται εκεί.

Αυτή δεν την πειραζε αλλά ήταν αρκετά μεγάλο και θα την βοηθούσε με όλα τα βιβλία και αυτά που είχε. Έτσι και αλλιώς οι γονείς της την ρώταγαν συνέχεια αν το θέλει.
Το δωμάτιο είχε λίγα ράφια στον τοίχο και της αρεσε σαν ντεκόρ. Θα μπορούσε να βάλει τα βιβλία της, όχι της σχολής, αλλά τα ρομαντικά που διάβαζε από το λύκειο.