Ο Τέλειος-23

275 20 11
                                    

"Να ζήσεις Γεωργία και χρόνια πολλά, μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά. Παντού να σκορπίζεις της νιότης το φως, και όλοι να λένε να μία σοφός!!!Χρόνια πολλά αδελφούλα μου!" φωναξε η Μιρέλα μέσα από το τηλέφωνο. Μπορούσε να δει το χαμόγελο της από την άλλη γραμμή.

Είναι τριάντα Απριλίου, τα δέκατα-έννατα γενέθλια της αδελφή της και αυτή λείπει στην Ιταλία για δουλειές! Ήθελε τόσο πολύ να είναι κοντά της, ιδικά τώρα, που θα τα περάσει χωρίς τους γονείς τους. Ένιωθε την ανάγκη να της ζητήσει συγγνώμη αλλά το θέμα γονείς την πονάει, και δεν θέλει να χαλάσει την μέρα της.

Άκουσε γέλια από την άλλη γραμμή. "Ευχαριστώ πολύ" απάντησε γελαστά και η Μιρέλα χαμογέλασε πιο πολύ. Χαιρόταν που η Γεωργία ήταν καλά.

"Λοιπόν, τι θα κάνεις σήμερα;" την ρώτησε ενώ καθόταν στο κρεβάτι κοιτώντας κάτι τελευταία χαρτιά.

"Δεν ξέρω, βαριέμαι για πάρτι. Λογικά θα βγω με την Βάλια στο βράδυ. Θα έρθει και μια άλλη παρέα, αγόρια-κορίτσια. Καλά παιδάκια" της είπε σκεπτική καθώς κοιτούσε το ταβάνι του δωματιού της.

"Μην κάνεις σαν γιαγιά. Κάλεσε άτομα, πέρνα καλά! Δεκαεννέα έγινες, όχι σαραταεννέα" την μάλωσε ενθυμούμενη τι έκανε αυτή στα δικά της τότε γενέθλια. Για να σου λύσω την απορία, ακριβώς τίποτα. Κάνανε μπιτζάμα-παρτι με την Αγάπη.

"Είχα να μοιάσω" της είπε δήθεν ξινά και ξέσπασαν σε γέλια. Έπιασε τα ξανθά μαλλιά της σε μια ψηλή κοτσίδα. Ξαφνικά είχε βγάλει μια ζεστή που πραγματικά δεν άντεχε. Έπρεπε η Μιρέλα να ήταν Ελλάδα, το καλύτερο της θα ήταν.

"Εσύ τι θα κάνεις σήμερα;"

"Σε λίγο θα πάμε να κλείσουμε την συμφωνία και φεύγουμε το με αεροπλάνο των εννιά. Αν προλάβω θα περάσω από εκεί" της υποσχέθηκε και εκείνη ένευσε θετικά ακόμα και αν δεν την έβλεπε.

"Ο Άγγελος τι κάνει;" ρώτησε με ενδιαφέρον. Της φαινόταν καλός, σπάνια η αδελφή της συμπαθούσε άνθρωπο. Ήταν ευγενικά αλλά η γνώμη της πάντα ήταν διαφορετική.

Εκείνη στην ερώτηση της σφίχτηκε. Δεν είχαν μιλήσει καθόλου μετά το προηγούμενο βράδυ. Μόνο της ανακοίνωσε πως θα πάει να κανονίσει ο,τι είχε μείνει. Ελπίζει να μην χάθηκε.

"Καλά είναι. Έχει πάει για δουλειές" απάντησε με την κλασική της φωνή. Ευτυχώς η Γεωργία δεν κατάλαβε κάτι μόνο χαμογέλασε που όλα, δήθεν, έβαιναν καλώς.

"Αμάν και αυτός ο μαλάκας, δεν λέει να παίξει μπάλα;" φωναξε ο Λάζαρος δίπλα από την Γεωργία. Εκείνη αυτόματα γούρλωσε τα μάτια της και του έκλεισε το στόμα όσο η Μιρέλα είχε το πιο πονηρό χαμόγελο.

ΜιρέλαWhere stories live. Discover now