Μιρέλα

Πως Τον Λένε;-34

Η ώρα ήταν δεν ήταν τρεις το πρωί. Συγκεκριμένα τρεις και δεκατέσσερα όταν η Μιρέλα ξύπνησε απότομα από ένα μπαμ.

Δεν αγχώθηκε. Μπορεί να ήταν ο Άγγελος που ήρθε είτε μόνος του είτε με την Ζέτα. Οπότε απλά κοίταξε το κινητό της για να δει αν της έχει στείλει τίποτα.

Άγγελος
Ήρθα σπίτι. Είμαι χωρίς την Ζέτα.

1:43πμ

Κοιτούσε το μήνυμα για πολύ ώρα μέχρι να καταλάβει πως αυτό έχει σταλθεί πριν ώρες. Ξανάκουσε ενα μπαμ μικρότερο αυτή την φορά.

Παραλογίζεται. Τις τελευταίες μέρες όλο στην τσίτα ήταν. Στην αρχή πίστευε πως την ακολουθούν-ακόμα το κάνουν-και τώρα πως κάποιος είναι σπίτι.

Πιο λογικό μου φαίνεται να είναι φαντάσματα. Λες να είναι φαντάσματα;

Αυτό της φάνηκε πιο βολικό γιατί βαριόταν υπερβολικά να σηκωθεί από το κρεβάτι της. Γύρισε πλευρό και μπλέχτηκε πάλι με το σεντόνι της.

Ακούστηκε πάλι ένα δυνατό μπαμ και πετάχτηκε από το κρεβάτι. Ωραία, δεν είναι ιδέα της. Κοίταξε τριγύρω ανήσυχα για να σκεφτεί τι να κάνει.

Πλέον της είχε φύγει η νύστα. Κοίταξε επίμονα το στρώμα της. Ήξερε τι έπρεπε να κάνει, απλά δεν ήθελε να το παραδεχτεί.

Σήκωσε ήσυχα το στρώμα της για να μην καταλάβουν πως ξύπνησε. Βέβαια με τόση φασαρία τι περίμεναν; Και πήρε το όπλο που είχε για έκτακτη ανάγκη.

Ήξερε πως ήταν κάπως φανερό κάποιος να κρύψει εκεί ένα όπλο αλλά δεν είχε επιλογή. Και ήξερε πως πρέπει να υπάρχει, ήταν αναγκαίο.

Το πήρε και βγήκε ήσυχα από το δωμάτιο. Πήρε μια βαθιά ανάσα και πήγε ήρεμα προς το σαλόνι, από εκεί που ακούστηκαν οι θόρυβοι.

Σταμάτησε λίγο πριν φανεί στο σαλόνι. Σήκωσε το όπλο και μπήκε μεσα. Δεν περίμενε να βρει κάποιον όπως και έγινε.

Είχε σηκωμένο το όπλο σημαδεύοντας παντού και παράλληλα κοιτούσε προσεκτικά. Ο καναπές είχε κουνηθεί λίγο οπότε σίγουρα οποίος και να ήταν χτύπησε εκεί.

Η μπαλκονόπορτα ήταν ορθάνοιχη. Δεν είχαν βγει από εκεί, μπορούσε να το καταλάβει από το πως την είχαν ανοίξει. Φαινόταν πως ήταν απέξω.