Μιρέλα

Aventurine-19

"Στην Ρώμη θα πάμε" μιλούσε στα ιταλικά στο τηλέφωνο. Η γιαγιά της ήθελε να δει αν μπορούσαν να πάνε να δούνε το σπίτι στο Μιλάνο.

"Αλλά αν θες τον πειθώ να πάμε μια εκδρομούλα. Θα ελέγξω το σπίτι και μπορώ να σου φέρω και κάποια πράγματα" της πρότεινε.

Και οι δύο ξέρανε πως δεν ήταν μια 'εκδρομούλα' κυρίως γιατί ήταν στην άλλη άκρη της Ιταλίας το Μιλάνο. Με αμάξι όμως ήταν πέντε ώρες. Δεν τις λες και λίγες.

"Δεν χρειάζεται Μιρέλα μου. Το πολύ πολύ πάω εγώ το καλοκαίρι διακοπές. Θα πάρω και τον μικρό μαζί μου, δεν νομίζω πως έχει δει ποτέ το σπίτι" της είπε αν και η κοπέλα ένιωθε άσχημα. Δεν ήθελε να την βάλει να τρέχει. Αν και ήξερε πως ήθελε να πάει.

"Σίγουρα βρε γιαγιά; Δεν είναι κόπος" το ίδιο σίγουρα θα της έλεγε και ο Άγγελος αν καταλάβαινε τι έλεγαν. Την κοιτούσε σαν εξωγήινος από την άλλη πλευρά του πάγκου της κουζίνας.

"Ναι! Αντε σε κλείνω για να ελέγξω τον μικρό" πριν προλάβει να την χαιρετήσει το έκλεισε. Κοιτάξε απλά το κινητό και μετά τον Άγγελο.

Του χαμογέλασε έτοιμη να σκάσει στα γέλια. Πλέον ήταν το αστείο τους να προσπαθεί να βρει λέξεις στα ιταλικά.

"Τι κατάλαβες;" έβαλε το χέρι στην μέση της και περίμενε την απάντηση.

"Το Νόννα και το Ρώμη. Και κάτι με πειθώ" είπε καθώς έριχνε μια ματιά στο κινητό του.

"Ε είναι άδικο να χρησιμοποιείς τράνσλειτ!" του είπε με παράπονο και γέλασε και αυτός.

"Δεν ήταν στους κανόνες!"

"Το βάζω τώρα" σταύρωσε τα χέρια κάτω από το στήθος της.

Όλα για αυτούς ήταν ένα-ανώριμο-παιχνίδι πλέον. Αγνοούσαν το πρόβλημα που υπήρχε μεταξύ τους. Βασικά, μπορεί να μην ήταν καν πρόβλημα. Αλλά στο μυαλό του καθένα το έβλεπαν πολύ διαφορετικά.

Σε δύο ώρες μάλιστα πετούσαν. Θα άφηναν την εταιρία για κάτι μέρες υπό την επίβλεψη του Βλάση. Ήξεραν πως όλα θα πήγαιναν καλά. Και αν όχι θα ερχόντουσαν με το πρώτο αεροπλάνο πίσω.

Τους έκλεισε ξενοδοχείο ο Ευθυμίου. Ηξεραν πολύ καλά και οι δύο πως αυτό μόνο ένα πράγμα σημαίνει: ίδιο δωμάτιο, ίδιο κρεβάτι.

Και όπως προανέφερα, αγνοούσαν τα προβλήματα που έπρεπε να συζητήσουν.
Αλλά όπως είπα πάλι, μπορεί να είναι μόνο στο μυαλό τους.

Στην Ρώμη μάλιστα δεν είχε πολύ καλό καιρό. Ένας θεός ξέρει πως θα πετάξουν.

Είχαν φτάσει στο αεροδρόμιο στην ώρα τους. Σε μισή ώρα πέταγαν και η Μιρέλα ήταν ήδη έτοιμη να κοιμηθεί. Πάντα οι πτήσεις ή οι διαδρομές της δημιουργούσαν υπνηλία.