Οι δύο γυναίκες κοιτούσαν επίμονα τον Άγγελο να χτυπάει την πόρτα. Μπορεί να ήταν ένα από τα πιο αγχωτικά πράγματα, χωρίς λόγο και αιτία.
Δεν ακούστηκε κάτι από μέσα οπότε μπήκε μέσα. Οι Μιρέλες περίμεναν απέξω περνώντας τηλέφωνο την Γεωργία να τσακιστεί και να έρθει από εδώ.
Ο Αγγελος κάθισε στο κρεβάτι της Μιρέλας και χάιδεψε απαλά την πλάτη του Παύλου. "Θες να πάμε μια βόλτα;" ρώτησε γλυκά.
"Δεν έχω όρεξη" απάντησε μονότονα. Σπάραζε η καρδιά του. Είναι απλά ένα παιδί που ζητάει πίσω τους γονείς τους. Που θέλει πίσω τα αυτονόητα.
"Το ξέρω. Αλλά... θέλω να σου πω κάποια πράγματα και εγώ. Ως παιδί χωρισμένων γονιών" Δεν είχε ιδέα τι να του έλεγε. Απλά έπρεπε κάπως να τον κάνει να καταλάβει.
"Ναι αλλά εσένα οι γονείς σου δεν έφυγαν" ήθελε να γελάσει, αλλά μετά αντε να εξηγήσει στο παιδί.
"Αν με αφήσεις να σου εξηγήσω θα καταλάβεις πως κάνεις λάθος" σήκωσε το κεφάλι του και τον κοίταξε εξεταστικά. Δεν ήξερε αν έκανε λάθος ή όχι.
Αλλά είναι μεγάλος και οι μεγάλοι πάντα ξέρουν.
"Καλά" ξεφύσησε και ο Άγγελος του χαμογέλασε. Μετά από λίγα λεπτά, χωρίς να χαιρετήσουν, έφυγαν πηγαίνοντας προς το πάρκο.
"Γιαγιά..." έφερε τα γόνατα της στο ύψος του στήθους της και τα αγκάλιασε. Ήθελε να κουρνιάσει και να κλάψει.
"Μιρέλα, μεγάλωσα πέντε παιδιά και-μέχρι στιγμής-εφτά εγγόνια. Πονάει να τον βλέπεις έτσι, αλλά πρέπει να καταλάβεις πώς δεν φταις εσύ" της είπε απόλυτα ειλικρινά και την κοίταξε ευθεία στα μάτια που μοιράζονται.
"Ήταν δουλειά μου ο Παύλος να μείνει έξω από αυτό. Είχα ένα πράγμα και απέτυχα και σε αυτό" η μεγαλύτερη σήκωσε το φρύδι της.
"Una cosa?" ένα πράγμα; "Εγώ σε θυμάμαι με μια εταιρία και ψάχνοντας σπίτι προσπαθώντας να τα τακτοποιήσεις όλα. Αυτό δεν είναι ένα πράγμα, αυτό είναι εκατό"
"Ο Παύλος γιαγια είναι παιδί. Δεν έφταιξε σε τίποτα που του πήραν τους γονείς" σήκωσε τα φρύδια της κοιτάζοντας την εξεταστικά.
"Παραδέχεσαι λοιπόν, επιτέλους πως είναι δολοφονία;" ένευσε θετικά.
"Το ξέρω, αλλά δεν έχουμε καμία απόδειξη, δεν μας άφησαν καμία απόδειξη. Δεν θα έχει νόημα, έχουν πολλούς εχθρούς όλο και κάποιος θα ήθελε να τους κάνει κακό. Δεν ξέρω αν ήθελαν σε αυτό το σημείο αλλά τώρα έγινε. Έκλαψα, στενοχωρήθικα, μου λείπουν όσο τίποτα άλλο, ο,τι και να έγινε ήταν πάντα δίπλα μου, και ο Παύλος είναι ακόμα παιδί. Δεν του αξίζει κάτι τέτοιο. Ούτε στην Γεωργία, ούτε σε κανένα παιδί. Σε παρακαλώ, μην αναφέρεις τίποτα για δολοφονία. Άσε τους να πιστεύουν πως ήταν σε λάθος μέρος, την λάθος στιγμή. Μπορεί να μην ακούσαμε ποτέ την τελευταία τους επιθυμία αλλά είμαι σίγουρη πως θα ήταν αυτό που έλεγαν πάντα. Να είμαστε ενωμένοι και αγαπημένοι. Γιατί η μαμά και μπαμπάς πάντα έκαναν τα πάντα για εμάς, όσο και να μην το έβλεπα. Οπότε δεν θα αφήσω να χαλάσει το μόνο πράγμα που ήθελαν αληθινά. Να είμαστε μια οικογένεια"
YOU ARE READING
Μιρέλα
Romance"Σαν την τραγουδίστρια;" Το μεγαλύτερο της πρόβλημα δεν είναι το πως δεν μπορεί να κάνει κοραλί τον τοίχο της. Καλά είναι. Αλλά είναι και το γεγονός πως βρέθηκε με την εταιρία των γονιών της χωρίς να το θέλει. Το όνειρο της να γίνει σχεδιάστρια μ...
