Μιρέλα

Επανάσταση;-33

Άθελά της ήταν σίγουρη πως έγινε η άλλη γυναίκα, από τον ίδιο άντρα. Έλα όμως που δεν έγινε.

Ξύπνησε εφτά η ώρα. Θα πήγαινε πιο αργά στην εταιρία, έτσι και αλλιώς τα ραντεβού ήταν για μετά τις δέκα. Χαιρέτησε την Αγάπη και τον Βασίλη και έφυγε για το σπίτι.

Σε μισή ώρα είχε φτάσει σπίτι τους. Άνοιξε την πόρτα ήσυχα. Ήθελε να πιει έναν καφέ γιατί είχε φριχτό πονοκέφαλο. Κοιμήθηκαν μόνο μια ώρα. Οπως κάνανε μικρές.

Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν νύσταζε και πολύ. Απλά το κεφάλι της μόνο.

Πήγε στην κουζίνα κατευθείαν χωρίς να πάει προς την τουαλέτα να δει πως είναι. Είχε μαύρους κύκλους και λίγο κόκκινα μάτια.

Θα ευχόταν να είχε πάει όμως από την τουαλέτα. Στην κουζίνα ήταν οι δύο τους να πίνουν καφέ. Σε παρένθεση, η Ζέτα φορούσε μπλούζα του.

Πεταξε το πιο πιστευτό της χαμόγελο. "Καλημέρα" είπε η Μιρέλα και πήγε προς τη μηχανή του καφέ. Ήταν πολύ πρωί ακόμα.

Η Ζέτα χαμογέλασε αμήχανα. Ο Άγγελος δεν της είχε αναφέρει ποια είναι η συγκατοικός του.

Το άφησε όμως να περάσει γιατί από ο,τι κατάλαβε δεν ήταν σπίτι το βράδυ. Ένιωσε βέβαια άσχημα. Ήταν λες και κοιμήθηκε σε παγκάκι.

"Καλά είσαι;" της ψιθύρισε ο Άγγελος δίπλα της. Εκείνη γύρισε να τον κοιτάξει με ένα βλέμμα που θα ήταν δολοφονικό αλλά πιο πολύ βαριεστημένο φάνηκε.

"Ναι, απλά δεν κοιμήθηκα καλά. Είχα πάει στην Αγάπη" μουρμούρισε και έβαλε τον καφέ στην κούπα. Δεν κάθισε για πολύ ακόμα στην κουζίνα και πήγε γρήγορα στο δωμάτιο.

"Δεν ήξερα πως μένετε μαζί" είπε πρώτη η Ζέτα. Γύρισε και την κοίταξε με ερωτηματικά. Είχε ξεχάσει να το αναφέρει.

"Δεν το θεώρησα σημαντικό" ψέματα. Φαίνεται όμως η Ζέτα να το πιστεύει και να είναι ικανοποιημένη από την απάντηση.

Γιατί όσο και αν η Μιρέλα την έλεγε όμορφη άλλο τόσο και η Ζέτα. Είχε μακρυά κάστανα μαλλιά με πράσινα μάτια. Έμπαινε σε ένα δωμάτιο και φαινόταν λες και της ανήκε. Ποιος δεν θα το ήθελε αυτό;

[...]

"Την θέλω ζωντανή" τους πεταξε μια φωτογραφία μπροστά τους. Ήταν πολύ όμορφη εκεί. Καταλάβαινες ποια είναι αμέσως.

Οι δύο άντρες αλληλοκοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Τους έκανε κάποια πλάκα;

"Μα αυτή είναι η-"