Λαζάνια-18

318 18 14
                                    

Ούρλιαξε.

Ο Άγγελος έτρεξε μέσα στο δωμάτιο του, που την είχε αφήσει. Την είχε λούσει κρύος ιδρώτας. Είχε ακόμα κλειστά τα μάτια της. Σχεδόν χτυπιόταν μέσα στον ύπνο της.

Πάλι καλά που ήξερε από αυτά.

Πήγε κοντά της και της χάιδεψε απαλά τα μαλλιά. Πίστευε πως θα την ηρεμήσει. Και όντως το κάνε. Άνοιξε αργά τα μάτια της.

Περιεργαζόταν τον χώρο γύρω της. Κοίταξε τα πάντα. Ακόμα και τα χέρια της για να σιγουρευτεί πως ήταν απλά ένας εφιάλτης.

"Τι ώρα είναι;" ήταν το πρώτο πράγμα που ρώτησε και πήγε να σηκωθεί. Τι είχε γίνει; Πως είχε βρεθεί εδώ; Γιατί έτρεμε σαν το ψάρι;

"Πέντε και εφτά το πρωί" της είπε καθώς την ξάπλωσε πίσω. Την είχε πιάσει ένας πονοκέφαλος. Γυρνούσαν όλα.

Συνέχισε να κοίτα γύρω γύρω."Αχ παναγία μου εφιάλτης ήταν" ξεφύσησε πιάνοντας την καρδιά της. Όλα ήταν καλά. Ο Άγγελος την παρατηρούσε μέχρι να βρει την αίσθηση του χρόνου.

Σήκωσε το φρύδι της. "Δεν πήγαμε στην ανάσταση;" ρώτησε κοιτώντας τον. Εκείνος χαμογέλασε απαλά.

"Θυμάσαι κάτι;" για κακή της τύχη άρχισαν σιγά σιγά να έρχονται μερικά πράγματα στην μνήμη της.

"Ναι. Πήγαμε και άρχισαν να χτυπούν μετά από λίγο οι καμπάνες. Άρχισαν και τα πυροτεχνήματα όμως. Δεν ξέρω αν στο χω πει αλλά τα φοβάμαι. Χαζό ναι. Τέλος... τέλος θυμάμαι μαύρο"

"Αρχισες να κοιτάς σαν χαμένη. Είχες μπίξει τα νύχια σου στο φόρεμα σου. Είχα καταλάβει πως κάτι δεν παει καλά όταν άρχισες να φωνάζεις κάτι αριθμούς. Προσπάθησα να σε ηρεμήσω αλλά φάνηκε πως δεν καταλάβαινες. Έπαθες κρίση πανικού. Μετά ήρθε και η Γεωργία και εκείνη την ώρα έπεσες. Από εκεί και μετά ήταν ένα χάος νομίζω καταλαβαίνεις την συνέχεια" της τα είπε με λεπτομέρειες. Αυτό το εκτίμησε πολύ η Μιρέλα.

Έτριψε νευρικά τους κροτάφους της."Συγγνώμη" ένιωσε την ανάγκη να απολογηθεί. Ήταν κακή ιδέα να πάει τελικά.

Την κοίταξε με ένα χαμόγελο αφέλειας. Πολύ συχνά μου χαμογελάει."Δεν φταις εσύ. Συμβαίνουν αυτά" την καθησύχασε.

Εικόνες από τον εφιάλτη της ερχόντουσαν στο μυαλό της. Δεν ήθελε άλλο. Από Δευτέρα στην Δέσποινα θα πήγαινε. Θα στηνόταν απέξω αν χρειαστεί.

"Πάω να σου φτιάξω ένα χαμομήλι, πάντα βοηθάει" έφυγε χωρίς να προλάβει να πει κουβέντα.

ΜιρέλαWhere stories live. Discover now