Ηλιοτρόπια-30

267 20 44
                                    

"Μίλησα στην Σάρα" πέταξε η Χριστιάννα στην πιο ακατάλληλη μέρα. Σήμερα ήταν περίεργα.
Ήταν 1η Ιουνίου.

Η Εύη σήκωσε το κεφάλι από το κινητό της. Σήκωσε το φρύδι. Το περίμενε είναι η αλήθεια. Της είχε ξαναπεί πως θέλει να της μιλήσει. Βασικά να την απειλήσει.

"Και τι της είπες;" την καημένη σκέφτηκε. Δεν είχε καμία κακία προς αυτό το κορίτσι, είναι-ήταν-η κόρη της κολλητή της στο κάτω κάτω. Δεν φταίει αυτή για τις λάθος επιλογές.

"Τι με κοιτάς έτσι; Δεν την έβρισα κιόλας. Απλά της έκανα ξεκάθαρο πως ξέρω τα πάντα και να μείνει μακρυά από τον Άγγελο" είπε δίχως καμία ενοχή.

"Ρε Χριστιάννα, πας καλά;" αναφώνησε από αυτό που μόλις άκουσε. Όχι πως δεν το περίμενε αλλά δεν μπορεί να καταλάβει με τίποτα πως η Μιρέλα δεν φταίει σε τίποτα;

"Εύη, ο Άγγελος είναι ό,τι μου έχει απομείνει. Δεν θα τους αφήσω να ξαναμπούν πάλι στην ζωή μου" δήλωσε τελεσίδικα και η γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά έμεινε να την κοιτάει.

"Η Σάρα είναι αθώα. Και θα το λέω μέχρι να πεθάνω" της δήλωσε επίσης. Από τότε που την έβγαλαν αυτοί ένοχη η Χριστιάννα δεν μπορούσε να ηρεμήσει. Ακόμα και αν την αγαπάει σαν δικό της παιδί, δεν μπορεί να αγνοήσει το βιολογικό της.

"Δεν λέω πως διαφωνώ αλλά αν υπάρχει έστω αυτή η μία περίπτωση, θα την κάψω"

"Χρίστη, πρέπει να καταλάβεις πώς η Μαρίνα πήρε από μόνη της αυτό τον δρόμο, το διάβασες το γράμμα. Δεν θα μπορώ, ούτε θα ρίξω ποτέ το φταίξιμο στην Σάρα, Μιρέλα, όπως θες πες την. Ήταν παιδί Χριστιάννα, ήταν δύο παιδιά που έκαναν λάθη" είπε χωρίς να ανοιγοκλείσει τα βλέφαρά της.

"Δεν μπορώ να χάσω και άλλο παιδί, Εύη" μπορούσες να την δεις αποφασισμένη. Ήθελε κάπου να ρίξει το φταίξιμο και για κακή τύχη της Σάρας, ήταν ο αδύναμος κρίκος.

Κοίταξε αλλού. Τα κοκκινοπά μαλλιά της σήμερα δεν είχαν την ίδια λάμψη. Ούτε πρόκειται να την έχουν για τις υπόλοιπες ώρες. Φαινόταν κουρασμένη, ήταν κουρασμένη.

"Θα πάμε στο νεκροταφείο;" συνέχισε και έστρωσε καλύτερα το μαύρο της μακρύ φόρεμα. Της ένευσε θετικά σηκώνοντας το σώμα της από την καρέκλα.

Έπρεπε να πάνε τώρα. Δεν είχε όρεξη να δει πολύ κόσμο. Η ώρα της νωρίς βέβαια, επίτηδες ξύπνησαν εφτά. Για να μην πετύχουν πολλούς.

"Θα έρθει και ο Άγγελος;" έστρωσε καλύτερα τα μαλλιά της στους ώμους της. Έχουν χάσει εδώ και πολύ καιρό την λάμψη τους.

ΜιρέλαWhere stories live. Discover now