city of differences

21//"Ben o değilim."

Günaydın👋🏻👋🏻

İyi okumalar dilerim~~

........

Bugün görüşmeyi planladığı iki sürü liderinden yalnızca biriyle görüşmüş olmasına rağmen, geri dönerken Lider Jeon'un sinirleri hiç olmadığı kadar bozuktu. Dışarıya belli etmemek için elinden geleni yapıyordu ancak sıktığı yumrukları ve aceleci adımlarını öfkesini gözler önüne seriyordu. Bir kez bile dönüp arkasına bakmamıştı. Bakışları önündeydi ve sakinleşmeye çalışıyordu.

Karşısında dimdik durması gerektiği birine karşı zayıf düştüğüne inanamıyordu. Sızlayan ensesi ya da dönen başı umurunda değildi o anda. Tek umursadığı şey biraz önce yaşananlardı. Bastırıcılarını almayı bıraktığından ve Taehyung'u yanında tuttuğundan beri işine daha rahat odaklanabiliyordu, bu bir gerçekti. Hastalığın seyri yavaşlamıştı, doktoru bile böyle söylemişti. Yine de bir alfanın karşısında feromonları yüzünden bayılacakmış gibi hissetmesi sinir bozucuydu. Öyle ki bir kutu bastırıcıyı kafaya dikmek istemesine sebep olmuştu.

Eğer o anda, Taehyung arkasında durup alfanın feromonlarını bastırmamış olsaydı durum bu kadar iyi sonuçlanmayabilirdi. Pekala, Taehyung'un feromonları da aman aman iyi hissettirmemişti ancak kesinlikle o alfalarınkine tercih edilirlerdi. Bu yüzden ona minnettardı. Yürürken bu düşünceyle ona bakınmak adına başını kaldırdığında, Taehyung'u yanında ya da arkasında göremedi. Bu, yüz hatlarının gerilmesine sebep olmuştu.

"Taehyung nerede?" diye sordu yanındaki Chan-Yeol ve Jimin'e. İkisi de henüz fark etmişler gibi etraflarına bakındılar. En sonunda, Jimin lidere dönüp, "Bilmiyorum liderim." diye yanıt verdi. Böylece Lider Jeon anında bırakmıştı yürümeyi. Herkes onunla birlikte oldukları yerde kaldılar ve bu sırada Lider Jeon geldikleri yöne doğru baktı. Çok beklemesine gerek kalmadan hızlı adımları sayesinde onlara daha fazla gecikmeden yetişen Taehyung gözükmüştü. Lider yeniden hareket etmeye başlamadan önce onun gelmesini bekledi.

Taehyung açıkçası yolu zaten bildiği için onlara yetişmek için koşmaya falan kalkmamıştı. Yalnızca hızlı yürümüştü ve onlara eninde sonunda yetişeceğini bildiği için kendisini bekleyebilecekleri ihtimali aklına bile gelmemişti. Bu yüzden gerisinde kaldığı gruba yetiştiğinde liderinin gözlerini üzerinde hissettiğinde şaşırdı. Gerçekten onu beklemek için durmuş muydu? Kalbi sıkıştı kısa bir anlığına.

"Neredeydin?" Arka tarafı koruyan askerlerin arasından sıyrılıp ortadaki liderin yanına ulaştığında, hiç bekletmeden sormuştu lider. Taehyung hızlanan nefeslerini düzenlemek için bir süre bekledikten sonra, "Üzgünüm." diye mırıldandı. Açıklama yapmamıştı çünkü yapsa bile liderin anlayabileceğinden emin değildi. Biri özellikle sana feromonlarını odakladığında durup derdi niye sormanız gerekirdi. Fakat lider ve şehirdekiler bu doğal kuralları biliyor gibi değillerdi. Açıklamaya çalışmamasının sebebi buydu.

Lider özründen sonra başka hiçbir şey söylemeden arkasını dönüp yürümeye devam etti. Buraya gelirken olduğundan daha hızlı yürüyordu ve Taehyung çürük mandalina kokusunu alabiliyordu. Onun iyi hissetmediğini tahmin ediyordu. Bu yüzden şikayet etmeden ayak uydurmuştu liderin hızlı adımlarına. Bir saatte geldikleri yolu kırk beş dakikadan daha kısa sürede dönmüşlerdi. Arabaya ulaştıklarında Jimin nefes nefeseydi. Elini uzatıp şoför koltuğunun kapısını açacakken beklemediği bir şekilde lider tarafından durdurulmuştu.

"Jimin." Jimin kaldırdığı elini indirip pek de iyi görünmeyen lidere baktı. Esen rüzgar sarı saçlarını dağıtmıştı ve gözleri garip bir öfkeyle parlıyordu. Sesi de sertti. "Şehre geri dönüyoruz. Arabayı ben sürmek istiyorum. Siz diğerleri ile gelin." Jimin aldığı emirler karşısında yutkundu ve başını salladı. Orada tam olarak ne olduğundan emin değildi. Onun şahit olduğu şey gerginlik dolu cümlelerden ibaretti. Bir ara lider uzun süre sessiz kalmıştı. Daha sonra ise ona pek uymayan bir şekilde sürü liderine gözdağı vermişti. Liderin hareketlerine anlam veremiyordu. Aslında, son birkaç aydır onu tanıyamıyordu bile. Hastalığı ilerlediğinden beri lider bir garipti.