city of differences

35//"Hep burada kalın."

Tünaydın👋🏻👋🏻👋🏻

İyi okumalar dilerim~~~~

...........

     Taehyung gözlerini yeni bir sabaha araladı. Güneş ışığının sızdığı yatak odasında yüzü duvar tarafına, lidere ait gardıroba doğru dönüktü. Ellerini göğsüne doğru çekmişti ve bir şekilde, kalbi korkunç bir hızda atıyordu. Bir süre, kabus görüp görmediğini sorguladı ancak herhangi bir sonuca ulaşamadı. Görmüş olsa bile belli ki her şeyi unutmuştu. Kalp atışlarının sakinleşmesi için düzenli nefesler almaya çalışırken gözlerini tekrardan kapattı. 

Tüm bedeni tehlike sinyalleri veriyordu. Henüz yeni uyanmış olsa bile, bunu fark etmemek imkansızdı. Gergindi, yan tarafında yatan adama rağmen belli ki huzurlu bir uyku uyuyamamıştı ve dudakları düz bir çizgi halindeydi. Yattığı yerde gözlerini açmadan sağa doğru döndü ve kıpırdandığı için arasında olduğu çarşaflar hışırdarken bir kez daha göz kapaklarını kaldırdı. Bu sefer gördüğü şey Lider Jeon'un siyah geceliğinin sırtıydı. 

Taehyung bir elini yavaşça kaldırdı. Hayal dünyasının onu kandırmasından şüphe eder gibi umutsuz bir kanıtlama çabasıyla parmak uçlarını ona sırtını dönmüş olan adama uzattı. Teni geceliğin yumuşacık kumaşıyla buluştuğunda ve parmak uçları liderin sırtına hafif bir baskıda bulunabildiğinde, rahat bir nefes aldı. "Hayal değil." Kendi kendine fısıldayıp yatakta yana doğru kaykıldı. Saat henüz çok erkendi. Lider Jeon'un alarmı bile çalmadığına göre, henüz yedi bile olmamıştı ve o liderini uyandırmak istemiyordu. Buna rağmen hareketlerine engel olamıyordu. Sanki ona birazcık bile olsa yaklaşabilse bugüne dair bütün endişeleri silinip gidecekti.

Bu düşünceyle yatakta tamamen liderin tarafına geçmiş, kolunu kaldırıp yan yatan bedenin beline koyarken alnını omeganın sırtına yaslamıştı. Titrek bir nefes aldı ve göz kapakları titreyerek gözlerinin üzerini örttü. Bugün büyük gündü. Taehyung'un gelmesinden ölesiye korktuğu ay sonu sonunda gelmişti ve lidere ait alarm çaldığında, içinde bulunduğu cennetten ayrılması gerekecekti. Kalkıp hazırlanacak ve şehir duvarlarına gideceklerdi. Babası orada olacaktı. Taehyung tüm bedeni ürperirken kapalı gözlerini sıktı. Onu bir daha görmek zorunda kalacağını hiç düşünmemişti. 

Taehyung sürüsünden kaçmıştı. Yıllar boyunca yavaş yavaş çıkmıştı babasının hakimiyetinden çıkmıştı ancak bu onun hayaletinden tamamen kurtulduğu anlamına gelmezdi. Zira o gece kendisine cehennemi yaşatan evden ayrılmamıştı, kaçmıştı. Sırf korktuğu için babasının derin uyuduğundan emin olmuştu. Aslında buna gerek bile olmamasına rağmen bunu yapmıştı çünkü onun kendisini yakalama ihtimali, yakaladıktan sonra yapabilecekleri onu dehşete düşürüyordu. Yıllar önce yüreğine çöreklenmiş bir hissin öylece geçip gitmesi kolay değildi. Taehyung Byeonwha'ya geldiğinden bu yana yavaş yavaş iyileşiyordu. Şimdi ise bir kez daha görmek istemediği tek kişiyi yeniden görmek zorundaydı. 

Düşünceleri onu boğmaya başladığında ve göğsünün üzerine bir öküz oturmuş gibi hissettiğinde, farkında olmadan lidere daha sıkı sarılmış, başını onun sırtına daha sert bastırmıştı. Ve bu, zaten alarmının çalma vakti yaklaşan sarı saçlı bedenin uyanmasını sağlamıştı. Lider Jeon önce bilincini uyandırıp daha sonra gözlerini araladığında, ona sıkıca sarılan kolu ve sırtına yaslanan başı hissetti. Gözlerini kırpıştırıp herhangi bir tepki vermeden önce, "Taehyung?" dedi mırıldanarak ancak arkasındaki bedenden herhangi bir cevap alamadı. 

Lider Jeon başta yeni uyandığı için bir şeyleri anlamakta zorlanmış olsa bile günün tarihini hatırladığında parçalar zihninde yerlerine otururken duraksadı. Uzanıp komodinin üzerindeki telefonunu eline aldı. Çalmasına beş dakika kalan alarmını kapattı ve hareketlendiği için kolunu gevşetip hafifçe geri çekilen Taehyung'a doğru döndü. Yüz yüze geldiklerinde ve o kırmızı gözlere baktığında, alfanın gözlerinde belirgin bir endişe ve her an ortaya çıkmaya çalışan korkuyu görmüştü lider. Taehyung'un bu duyguları ona göstermek istediğini sanmıyordu. Elinde değildi büyük ihtimalle.