My Dark Secrets ⇢ Jenlisa (M)

Thirty One (M)

Lisa's POV

"Jennie Ruby Jane."

Hayır...

Bu mümkün değildi.

Orada felçli bir şekilde durdum, gözden kaybolana kadar içeri giren kadına baktım. Ellerimi direksiyona sıkıca bastırarak gözlerimi kapattım. Ani bir öfke bedenimi ele geçirdi, oradaki her hücreyi bir tür nefret çılgınlığı ısıttı. Tanrım, bu sadece alkolün etkisi olabilirdi, başka açıklaması yoktu. İki tarafa da baktım, yol karanlık ve boştu, arabadan indim. Jennie bunun için bana iyi bir açıklama yapması lazımdı.

Kapıya doğru yürüdüm, bir o yana bir bu yana yürüdüm, kendimi yukarı çıkıp tüm bu maskaralığa son vermek gibi aptalca bir fikre ikna etmeye çalıştım. Kapının parmaklıkları arasına baktım, Ruby Jane'den hiçbir iz göremedim. Bunu yapamazdım, dürtüsel veya duygusal değildim. Ama o anda vücudum acil cevaplar için çığlık attı ama yapamadım, o ben değildim. Aksine, soğuk ve son derece kurnazdım. Kapısı ardına kadar açık, sokağın diğer tarafında duran araca aceleyle yürüdüm, içeri girdim ve kapıyı sertçe kapattım.

"Aptal! Aptal!" Direksiyonu birkaç kez yumruklayarak bağırdım.

Beni tüketen öfkeyle o anda birini öldürebilirdim. Gözlerimi kapattım, derin bir nefes aldım, oksijenin beynime ulaşmasına izin verdim yoksa her an orada ölebilirdim. Jennie'nin yaşadığı binaya bir kez daha baktım ve onun maskesini düşürme fikrini sonraya bıraktım.

Kontağı açıp arabayı çalıştırdım ve oradan çıkıp daireme doğru ilerledim.

Gökyüzü hala bulutluydu ve şimşek ışınlarıyla kesilen yağmurla ya da başka bir şeyle doluydu. O gece daha kötü olamazdı. Kapıyı çarparak kapatarak arabadan indim ve devasa binanın asansörüne doğru ilerledim.

Lanet striptizci.

Daireme girer girmez ilk işim kendime bir bardak viski doldurmak oldu, sıvıyı hemen içtim, gözlerimi kapattım ve her şeyin parçalandığını hissettim, geriye sadece içimdeki yanık kaldı.

"Nasıl bu kadar aptal olabiliyorsun Lisa?! Orospu çocuğu seni bunca zaman kandırdı! Ve yine de iyi kız rolünü oynadı! Kaltak."

Tentenin altındaki şezlonglardan birine uzanarak dairemin güvertesine doğru yürüdüm. Artık her şey anlam kazanmaya başlamıştı. Bu yüzden Ruby Jane benim için maskesini hiç çıkarmadı, gözler çok tanıdık, kahrolası mükemmel vücutlar, benzer tepkiler, Tanrım, o kadın bana nasıl bir büyü yapmıştı? Kesinlikle benim üzerimde.

Tanrım.

Jennie bunca zaman bana yalan söyledi.  Olmamalı, olmamalı.

Kime bulaştığını bilmiyordu, nefret ettiğim bir şey varsa kandırılmaktı. Jennie Ruby Jane tüm bu süre boyunca benimle oynadı, beni küçük tiyatro oyununun bir kuklası gibi manipüle etti.

Kafamı salladım, hala içimde bağlantı kurmaya başlayan bilgi dünyasını işliyordum. Tüm anlar, öpücükler, bakışlar. Her şey koca bir yalanda birleşiyordu:

"Ne? Ben bir şey yapmıyorum, Lisa."

"Davranışlarınla ​​beni kontrol ediyorsun. Ama fazla heyecanlanma, irademin sahibi benim."

"Kanıtla, istediğin bir şeyi yap."

O ağzı öpmeyi çok istiyordum ama taktığı küçük maske şansımı engelledi. Onu daha önce görmek istiyordum. Elimi yüzüne götürdüm, sonunda yüzünü görebileyim diye maskesini çıkardım ama küçük elleri çabucak benimkilerin üzerine inerek hareketimi engelledi.