~Manolucci~ {JENLİSA} G!P

Bölüm 64

250 yorum sınırı.

Keyifli Okumalar💕
__________

Geçmiş

Başımı siyah saçları arasına daldırıp yüksek bir sesle gülerken, belimi çimdikledi. "Jennie bak gerçekten kaşınıyorsun." diye mırıldandı, boğuk boğuk. Yüzü göğsümün biraz üstüne kapanırken, dudaklarını tenime bastırdı.

İki saattir kendisini uyutmadığım için sinirliydi. Ama canım sıkılıyordu..

"Kaşısana..." dedim, göz kırparak. "Ne olur."

Kafasını iki yana sallayıp "Cidden doyumsuz bir kızsın." dedi.

Gülümseyerek başımı yüzümü saçlarından ayırdım ve çıplak göğsüne yasladım kafamı. Kolunu başımın altından geçirip beni kendine bastırırken dudaklarımı boynuna sürttüm. Kokusu burnuma dolduğunda derin bir nefes aldım istemsizce. "Bebek gibi kokuyorsun." diye mırıldandım, ağzımın içinde.

Kaşları hafifçe çatıldı. "Bebekler nasıl kokar?" diye sordu. "Çok güzel." Dişlerimi tenine sürttüğümde huylanarak kafasını biraz geri çekti. Sonradan gözleri açıldı. "Daha önce hiçbir bebeği koklamadığımı fark ettim. Ya da hiç elimde tutmadım." Şaşkınlıkla ona baktım. "Gerçekten mi?" dedim, sesimi biraz yükselterek. Onaylayan mırıltılar çıkardı. "Jisoo'lara gittiğimde yeni doğmuş kuzeni gelmişti. Onu sevdim biraz." Boynunu öptüm. "Senide götüreceğim bir gün."

Hafifçe gülerek dudaklarını alnıma bastırdı ve bir süre öyle kaldı.

"Bir bebeğimiz olsun ister miydin?" diye sordum, birdenbire.

"Bu konuşmayı daha önce de yaptığımızı hatırlıyorum sevgilim." dedi, tebessüm ederek.

Yüzümü boynuna sakladım. "Biliyorum. Sadece, gerçekten bunu isteyip istemediğini merak ediyorum. Daha önce, 'seninle olacak her şeye hazırım' demiştin bana." dedim, yutkunarak. "Beni araya katma. Gerçekten bir bebeğin olsun ister miydin Lisa?"

Sorduğum soruyla afallamıştı. Bunu fark etmiştim. Derin bir nefes aldığında yüzümü boynundan çekerek yatakta biraz doğruldum ve gözlerine baktım.

Dudaklarını dişleyip gözlerini benden kaçırdı. "Ben bir çocuğun annesi olamam gibi geliyor Jennie."

Kaşlarımı çattım. "Hayır, sen bir çocuğun sahip olabileceği en iyi anne olursun."

Gülümseyerek gözlerimin içine baktı. Gözlerindeki belirsizliği buradan görebiliyordum ve bu birazda olsa kalbimi kırmıştı.

Sanki ne hissettiğimi anlamış gibi belimden tuttu ve beni üzerine çekti. Yüzlerimiz aynı hizaya gelirken gözlerini yüzümde gezdirdi.

Aklına her ne geldiyse o an öyle güzel gülümsedi ki bana... bir an için kalbimin atmayı bıraktığını sandım.

"Biliyor musun? Aslında, sana benzeyen bir kız çocuğumuz olmasını isterdim. Kedi gözleri, tombul yanakları küçücük elleri, aynı senin gibi gülümseyen bir kız çocuğu..." dedi, derin bir nefes alarak. "Sanırım bunu gerçekten çok isterdim."

Anında gözlerim doldu.

İçimi tarifsiz bir mutluluk kaplarken dudaklarımı yüzüne bastırdım. Önce dudaklarına, yanaklarına, burnuna, alnına ve en sonunda boynuna. Art arda yüzüne kondurduğum öpücüklerden huylanırken kısık sesle güldü.

"Bazı korkularım var, bunu biliyorsun. Ya bende annem ve babam gibi olursam Jennie? Ya bebeğimiz benim sevgimi hissetmezse. Ona iyi bir anne olamazsam?" dediğinde, elimi yanaklarına yasladım. "Sen onlar gibi değilsin. Sana her zaman bunu söylüyorum Lisa, sen farklısın." Titrek bir nefes aldı. "Sen mükemmel bir anne olacaksın. Ben her zaman yanında olacağım... her zaman."