~Manolucci~ {JENLİSA} G!P

Bölüm 85

250 yorum sınırı.

Keyifli Okumalar💕

______

Evlen benimle.

Duyduğum bu iki kelimeyle nefesimin kesildi bir anlığına. Evlilik... Onunla. Suyun altındaki ellerimin heyecandan titrediğini hissediyordum. Gözlerim dolu dolu onun gözlerine bakarken büyük bir muhtaçlıkla beni izliyor, nefessiz bir şekilde vereceğim yanıtı bekliyordu.

Bekledim bir süre. Hiçbir şey konuşmadım. Yıllar öncesi geldi aklıma. Ayrıldığımız o gece, kutusunun kapağını açıp bana gösterdiği o yüzük gözlerimin önünde belirivermişti.

Yanak içimi ısırarak sertçe yutkundum.

"Lisa.." dedim, zar zor konuşarak. Titrek bir nefes aldı. "Söyle sevgilim. Bir şey söyle bana ne olursun."

Kalbim ağzımda atıyor, yüzümde mutlulukla harmanlanmış güzel bir tebessüm vardı. Bu anın beni bu kadar heyecanlandıracağını hiç tahmin etmemiştim. Böyle bir teklifi beklemediğim içindi belki de bu heyecan. Göğsüm bir körük gibi inip kalkıyordu.

Onunla evlenmek istiyor muydum? Her şeyden çok. Ömürümün sonuna kadar onunla yaşlanmak, onunla uyanmak, onunla uyumak, kokusunun yatağımıza sindiği sadece ikimize ait bir ev... İki elimle ağzımı kapadığımda sol gözümden bir damla yaş aktı.

Cevap vermek için konuşacağım sırada, uzun bir süredir yanıt vermediğim için lafa girdi. "Jennie." dedi. Ellerini yanaklarıma koyarak sevdi. "Benimle uyu, benimle uyan. Gözlerimi açtığımda ilk gördüğüm şey sen ol istiyorum ben. Seninle ilgili isteklerim hiç bitmiyor her şeyde sen ol istiyorum." dedi bir nefeste.

Alnını anıma yasladığında başını eğmişti acı çeker bir ifadeyle. "Bu kadın baştan aşağıya sen oldu kızım zaten."

"Lisa..." Başını hemen kaldırdı. Bana öylesine teslim olmuştu ki iki dudağımın arasından çıkacak o tek kelimeye tutunuyordu. İkimizin de nefes alışverişi hızlı, gözlerimizin tek odağı yine birbirimizin gözleriydi.

"Evlenelim."

Saniyeler içinde yüzünde büyük bir tebessüm oluştu. Bana öyle güzel güldü ki... sanki, bizim hikayemiz tam da şu an başlıyormuş gibi.

Başını hızla salladı. "Evlenelim." Ensemden tutup beni kendine yasladığında dolgun dudaklarını dudaklarıma bastırdı. İkimizde gülüyorduk.

Dudaklarımda kopar kopmaz başını yere eğerek küçük bir kahkaha attı, ardında elinin tersiyle gözlerini sildi. Mutluydu. Hiç olmadığı kadar belki de. Bana da bu mutluluğunu bulaştırıyordu.

Sıkıca kollarımı boynuna doladığımda hemen bana karşılık verdi ve kollarıyla belimi sararak bedenimi kendine hapsetti. Boynuna bastırdığım dudaklarımla Lisa derin bir iç çekti. O da dudaklarını dövmemim olduğu yere getirip "Derin bir nefes al." diye fısıldadı.

Suyun içine gireceğimizi anlamıştım. Bir an tereddüt etsem de onun bana doladığı kollarına güvendim. Bedenlerimiz suya gömülmeden hemen önce ciğerlerime çektiğim nefesle suyun içine girdik tamamen.

Kulaklarımda hafif bir basınç ve suyun soğumasıyla zaten bir olan bedenlerimizi iyice birbirine bastırdım. Kollarının altından geçirdiğim ellerimi sırtına çıkardım. Aşağı doğru süzülüyorduk. Bacaklarım beline dolandı. Saçlarımız suyun içerisinde dağıldı.

Hayatla bağlantımız kesilmişti. Kulaklarımda sinir bozucu boğuk bir ses vardı sadece. Ama onunla birlikte dünyadan soyutlanmak hoşuma gitmişti.