~Manolucci~ {JENLİSA} G!P

Bölüm 15

çok heyecanlıyım of

İyi Okumalar💕

Hastane odasının büyük penceresinden dışarıdaki kalabalığa baktım. Her yer gazetecilerle doluydu. Sıkıntıyla nefes verip anneme baktığımda giysilerimi çantaya yerleştiriyordu. Aşağıdaki gazeteciler şu an babamla konuşuyorlardı büyük ihtimal.

Lisa odadan içeri girdiğinde annem çantayı Lisa'ya uzattı. Gözleri gözlerim değdiğinde üstümdeki çarşafı kenara ittim ve ayaklarımı yataktan sarkıttım.

Lisa hızla yanıma geldiğinde tek elimi tutarak kalkmama yardım etti. Koltuklardan birine oturup annemin getirdiği kıyafetlere baktım. Üstümü çıkarmaya başladığım sırada Lisa açık kapıyı kapadı ve bana döndü. Üzerimdeki hasta kıyafetlerini zorlukla çıkarmaya çalışırken bunu fark edip elindeki çantayı yere bırakarak yanıma çöktü.

Bakışları bana döndüğünde izin ister gibiydi, gözlerimi yumduğumda annem kapıdan çıkmış ve doktorla konuşuyordu.

Yavaş bir şekilde üstümdekini çıkardığında karşısında iç çamaşırlarım ile kalmıştım. Bakışlarımı kaçırdığım sırada koltuğun üzerindeki tişörtü aldı ve başımdan geçirdi.

Gözlerine baktığımda vücuduma ve... özellikle dikişli karnıma bakmamak için oldukça büyük bir çaba sarfediyordu. Eşofmanı eline aldığında bacaklarımı geçirdim. Beni belimden tutarak ayağa kaldırdı ve üzerimi düzelterek gözlerime baktı. "Teşekkür ederim." dedim fısıldayarak.

Bir şey demedi ve elini belime yaslayarak bana destek oldu. Beraber odadan çıkarken babam dışarıda beni bekliyordu. Lisa babamı görür görmez elini belimden çekti ve telefonunu cebinden çıkararak uğraşmaya başladı.

Hep beraber arka kapıdan çıkıp arabaya bindiğimizde eve doğru gitmeye başladık. Yolculuk boyunca annem ve babamla sohbet etmiştim, Lisa ise tek kelime dahi etmemişti.

"Biraz daha iyi ol, senin geri dönme şerefine parti organize etmeyi düşünüyoruz kızım." dedi babam gülerek bana bakarken. "Baba... hiç gerek yok, gerçekten." Lisa'ya döndüğümde bakışları babamın üzerindeydi, yarı bir şekilde gülerek cama doğru bakmayı sürdürdü.

"Biz yapmasak bile, arkadaşların mutlaka yapacaktır. Kaç haftadır harap oldu çocuklar görsen." dedi bakışlarını Lisa'ya çevirirken. "Jiwon kaç gündür yalnız başına kaldı, bugün dışarı çıkart kardeşini."

Lisa bakışlarını babama çevirmeden kafasını salladığında eve gelmiştik.

Kapıyı açtığımız an tam yanımızda patlayan konfeti ile olduğum yerde sıçradım. Lisa belimden sıkıca tuttuğunda dengemi sağlayıp elimle ağzımı kapadım.

"Hoşgeldin Jennie!" Bütün herkes duvarların yanından çıkarak hep bir ağızdan bağırdıklarında mutlulukla gülümseyerek onlara baktım. Yemek masasını salonun ortasına çekmişlerdi. Üzerinde büyük bir pasta vardı ve yanlarında çeşitli çeşitli tatlılar, içecekler vardı.

Bir kaç adım attığımda yüzümdeki gülümsemenin hala silinmediğini biliyordum. Öncelikle Taemin ve Jungkook yanıma gelmiş ve yanaklarımdan öperek sıkıca sarılmışlardı. "Çok korkuttun hepimizi cadı." diye fısıldadı Jungkook kulağımda doğru.

Gülerek geri çekildiğimde Jisoo dolu gözlerle yanıma gelip sıkıca sarıldı. Kafasını boynuma gömdüğümde ağladığını boynumdaki ıslaklıktan anlamıştım. "Hep iyi ol." dedi sessizce. Geri çekildiğinde gözlerindeki yaşları silerek yanaklarımdan öptü. Karina'da yanıma gelip sarıldığında şaşkınlıkla ona baktım, uzun zamandır şehir dışındaydı ve geldiğini bilmiyordum.