YIKINTI

51.Bölüm. "Düğüm."

Playlist: Sofia Karlberg -Take Me To Church - Hozier (Cover) Kesinlikle dinleyin. Kesinlikle. Özellikle sonlarda.

İyi okumalar! *-*

••

51.BÖLÜM. "DÜĞÜM."

"Her şeyi bilmek istiyorum!" diye bağırdım bir kez daha. "Duydun mu Gökhan? Her şeyi," Mizah duygusundan son derece yoksun bir şekilde gülümsedim odanın içinde dört dönerken. "Adam beni benden daha iyi tanıyor, yahu!"

"Derin, dönmeyi kes."

"En kısa zamanda bul şu adamı. Lazım o bana. O bir düğüm olabilir, Gökhan. Acilen la-"

"Yeter!" diye bağırdı Gökhan ayağa kalkarken.

"Derin çenen sussun bir kanka," Bartu aynı şekilde Gökhan'a destek çıkınca gözlerimi devirdim. Neler yaşadığım bilmiyorlardı ki, beni anlasınlar.

Ben. Gökhan. Bartu. Ecmel. Aynı odada. Saatlerdir.

Resmen 'tehlike'nin kavram olarak tanımıydık. Onlar beni dinliyordu, ben dönüyordum. Ecmel arada oflayıp fikirlerini sunuyor, kıyafetini düzeltiyordu. Bartu ciddi durmaya çalışıp, şebeklik yapıyordu. Gökhan... Gökhan'a acıyordum. Beni gerçekten dinleyen tek O'ydu. Saatlerdir kafasını ütüleyip duruyordum.

Hatta bir an bile sırf Gökhan için susmayı düşünmüştüm.

Ama vazgeçmem kısa sürmüştü. Kafam o kadar karışıktı ki... Susturmanın tek yolu gürültüydü.

"Vallaha ağlayacağım şimdi oturup," Gökhan ağlamaklı bir tonla zırlar gibi söylemişti.

"Ağlamıyor muydun, lan? Ben deminden beri gizlice ağlıyorum burada," Ayağa kalktı ve Gökhan'ın omzuna vurdu. "Helal olsun koçum."

Bartu kesinlikle tuhaftı.

Sonunda Ecmel'in yanına oflayarak oturdum. "Çok mu konuştum ben ya..."

"Evet!" Hepsi bir ağızdan bağırınca, kendimi yatağa attım ve gözlerimi ellerimle kapattım. Ardından biri daha kendini yatağa attı. Ecmel olduğunu varsayarak gözlerimi açtım ve o tarafa döndüm. Ama Ecmel değildi. "Bartu!"

Bartu gözleri kapalı bir şekilde dururken eliyle benim ağzımı buldu ve kapadı. "Kafamızı karıştırmaktan başka bir şey yapmıyorsun. Ben uyuyacağım."

Ve birkaç saniye içinde uykuya daldı.

Bartu'yu yok sayarak yattığım yerden doğruldum. "Yalnızca... Artık her şey olup bitsin istiyorum."