YIKINTI

6.Bölüm. "Zarar."

Medyada Gökhan var. :)

Bölüm ithafları:

- kbradgn-

@_borntoread_

İyi okumalar!

••

|Düzenlendi.|

6.BÖLÜM. "ZARAR."

1 kelime 7 harf.

Bücürük.

Kalbimin bu kadar hızlı atmasının sebebi bu muydu yani? Suratımdaki o narin gülümsemenin sebebi bu muydu? Bir kelime ve yedi harf. Bu kadar önemli miydi?

Yolun ortasında gülümseyerek telefonuma baktığımı fark edince gülümsememi sildim ve kenarıya çekildim. Anın büyüsüne kapılmış olabilirdim ama suratımdaki bu narin gülümseme bana tamamıyla yabancıydı.

Gönderilen: Egoist

İyi geceler egoist.

Acaba o da egoist kelimesine alışmış mıydı? diye düşünmeden edemedim. Egosu kabarmış bir insandı ama bazen çok nazik olabiliyordu. Bazen... "Derin bu gece gelmeyi düşünüyor musun?"

Kendi kendime düşünme eylemine son verip hızlı adımlarla Ecmel'in yanına ulaştım. Yanından geçip anahtarımı apartman kapısının deliğine soktuğumda, gülümsediğini fark ettim. Belki şuan sırtı mosmordu, kıpkırmızıydı. Ama o gülümseme yüzünden eksilmemişti. Ecmel ruhu yaralı biri olabilirdi ama kesinlikle gülüşü yaralı değildi."Dökül Derin."

Merdivenlerden yukarıya doğru çıkarken durup Ecmel'e baktım. Dudaklarımdan 'Ha?' diye bir nida dökülünce, Ecmel gözlerini devirdi. "Gülümsemeni diyorum kime borçluyuz?"

"Saçmalama Ecmel," dedim bıkkınlıkla gözlerimi devirirken. Omzuma şakayla karışık bir şekilde hafifçe vururken, "Hı hı," diye mırıldandı.

Tekrardan gözlerimi devirdim. Merdivenlerden yukarıya doğru çıkarken, anneme nasıl bir açıklama yapacağımı düşünüyordum. Elbette Ecmel'i dayak yediğini bilmiyordu. Bilseydi zaten, Ecmel'in ailesinin başı büyük bir dertte olurdu. Annem bu tip konularda oldukça hassastı. Bu hassaslığının, eşinin bir polis olmasının da bir etkisi vardı elbette.Ecmel'de aynı şeyi düşünüyor olmalıydı ki, "Bence annene pijama partisi yapacağımızı söyleyelim."

İyice düşündükten sonra, "Başka çaremiz yok gibi gözüküyor." dedim.

Evin kapısının önüne geldiğimde derin bir nefes alıp kapıyı yavaşça çaldım. Anahtarım yanımdaydı; ama annem büyük ihtimal uyumamıştı. İçindeki o büyük endişenin onu yiyip bitirdiği biliyordum ve aynı zamanda –büyük ihtimal- kapıda nöbet tuttuğunu da biliyordum. Annem tahminimi doğrulayıp kapıyı anında açınca gözlerimi devirdim. "On iki dakika geciktin, Derin."

"Sana da merhaba anne."

"Merhaba Yasemin Teyze. Rahatsız ediyoruz ama..." Benim aksime Ecmel annemi nazikçe selamlamıştı. Annem beni es geçip, Ecmel'e sıkıca sarıldı. Ceketimi çıkarıp askıya asmak üzereydim ki, o anda gözüme batan küçük bir ayrıntı oldu. Annem Ecmel'e sarılırken, Ecmel'in yüzü bana dönüktü ve gözlerini kısmıştı. Neler olduğunu anlamam birkaç saniye sürmüştü ve anladığımda ise hemen aralarına daldım."Sen zaten kızına sarılma," diyerek saçma sapan bir şekilde trip attım.