YIKINTI

35.Bölüm. "His."

MEDYA:Derin.

PLAYLİST: Beyonce-Haunted (Fifty Shades Of Grey)

İyi okumalar *-*

--

35.Bölüm. “His.”

Etraftaki öğrencileri gördükçe, midemde anlam veremediğim kramplar oluşuyordu. Bazıları, yakınlarına sarılıp ağlıyor, bazıları ise gülüyorlardı.

Ben ise ruh halimi yansıta gri bir bankta oturmuş, onları izliyordum. Sınavdan yeni çıkmıştım. Annem beni alacağını söylediği için, bankta oturmuş çevredekileri izliyordum. Artık bana bir oyun gibi gelen, insanların davranışlarından ruh hallerini çıkartmaca oynuyordum. Gözüme kestirdiğim kırmızı bereli kıza, kollarımı bağlarken iyice baktım. Arada gözyaşlarını siliyor, ama her konuştuğunda yenisi geliyor. Koluyla burnunu siliyor, bu her ne kadar iğrenç olsa da. Etrafındakilere baktıkça burnunu kırıştırıyor, ağlamaya devam ediyor. Bacak bacak üzerine atarken, kafamı sağa sola hayretle salladım. Sanırım sınavı kötü geçmiş, diye düşündüm.

Ben mi? Benim sınavım ise beklediğimden daha iyi geçmişti. Yaşadıklarımdan sonra, sırtımda büyük bir yük oluşmuştu ve bu yük, her ne kadar kalkmak istesem de, daha da ağırlaşıyordu. Ve bu koca yük, sırtımı da geçip, beynimin her yerini dolduruyordu. Beynim, bilgi alamayacak kadar doluydu ama başarmıştım. Sınavım iyi geçmişti.

Düşüncelerimi bölen, telefon sesi olmuştu. Siyah ceketimin cebinden telefonumu çıkardım ve kim olduğuna bakmadan yanıtladım. “Alo?”

“Derin nerdesin kızım?” Annem benim aksime endişeli bir sesle beni yanıtladı. “Binanın…” Kafamı arkaya çevirip hangi blokta olduğuma baktım. “… B bloğunun önündeki gri renkteki bankta oturuyorum.”

“Ah,” dedi annem. “Seni gördüm.” Telefonu kapatıp tekrardan cebime koydum. Kısa bir süre sonra- ki burada bahsettiğim bir dakikadan bile az- annem yanıma geldi. Ayağa kalkıp sıkıca anneme sarıldıktan sonra yasemin kokusunu içime çektim. “Sınavın nasıldı tatlım? Heyecanlanmadın değil mi? Barajı geçebilirsin değil mi?”

“Anne!” dedim annemi sorularını bölerken. “İyi geçti, tamam mı? Ecmel’i de yol üzerinden alıp bu sıkıcı yerden gidebilir miyiz artık?”

“Tabii.” dedi annem yanımdan yürümeye başlarken. Arabaya bindik ve yol üzerinden Ecmel’i alıp eve doğru gitmeye başladık.

Eve vardığımızda kendimi hızla yatağa attım. Ecmel’de benimle birlikte yatağa atladı ve bir süre öylece kaldık. Oda içerisinde sadece nefes alış verişlerimiz duyuluyordu. Sonunda Ecmel sessizliği bozan taraf olmuştu.

“Pekâlâ,” dedi Ecmel bağdaş kurup yatağın üzerinde otururken. Bende onun gibi oturdum. “En yakın arkadaş anlaşmasının bilmem kaçıncı maddesine göre, ikimizde bütün her şeyi birbirimize anlatacaktık.” Gözlerimi devirdim.

“Pekâlâ anlatıyorum. Sınav…”

 “Onda bahsetmiyorum,” dedi Ecmel. “Sınavın canı cehenneme. Konuşup canımızı sıkmak istemiyorum.”