YIKINTI

18.Bölüm. "Lunapark."

MEDYA:Poyraz

PLAYLİST:Miley Cyrus-Party In The U.S.A.

Bölüm sonundaki not önemli.Lütfen okuyun.İyi okumalar bücürüklerim ♥

###

Olayın şokunu birkaç saniye üzerimden atamadım.Benim kaybettiğim bir kaç saniye Poyraz'a kazandırmıştı ve Gökhan'a bir kaç yumruk atmıştı.Sonunda kendime geldiğinde koşarak Poyraz'ın yanına gittim ve aralarına girdim.

"Ahh,sevgilim beni kurtardı." dedi Gökhan yattığı yerden yavaşca doğrulurken.

Piç,diye geçirdim içimden.Bakışlarımı Poyraz'a doğru kaçırdım.Kaşlarını çatmış direk olarak bana bakıyordu.Gözleri karanlıktı.Ayın karanlık yüzü kadar karanlık.Bana 'ne diyor bu?' der gibi bakıyordu.Ben ise ifadesizdim.Ne yapacağımı kestiremiyordum.

"Derin." diye hırladı dişlerinin arasından."Çekil önümden."

Ellerimi Poyraz'ın göğsüne daha çok bastırdım ve onun Gökhan'a ulaşmasına engel oldum.

"O p.çimi koruyorsun!" diye bağırdı.Etraftaki kalabalık büyümüştü.Neden kimse engel olmuyor?,diye düşünürken az önce bize battaniyeyi veren adam Poyraz'ı kolundan çekti.

"Gençler sakin olun!" diye bağırdı arkamızdan biri.

Poyraz onu tutan kişilerden kolayca sıyrıldı ve Gökhan'a doğru hiddetli adımlar attı.

Tâ ki,ben onu durdurana kadar.İçimden bir ses Bırak dövsün, diyordu ama diğeri ise Ona engel ol,diye bağrıyordu.

"Poyraz," diye fısıldadım zavallı bir ses tonuyla."Gidelim."

Poyraz bana uzun süre baktı.Daha sonra da beni yavaşca iktirdi ve Gökhan'a yumruk atmaya devam etti.

Gökhan gücünü toparlayıp Poyraz'a yumruk atana kadar yerimde öylece kaldım.Poyraz'ı sert bir şekilde iktirdim ve Gökhan'ın yanına çöktüm.

"Derin.." diye fısıldadı Gökhan.Burnundan kan geliyordu."Ben yapmadım."

Ona inanmalımıydım?Beynim her zamanki gibi ikiye bölünmüştü.Gökhan şu anda o kadar çaresiz gözüküyordu ki..

"Hemen git buradan." dedim."Bu konuyu sonra konuşalım."

Gökhan ayağa kalkıp koşarak uzaklaşmadan önce önüme düşen saçımı kulağımın arkasına itti.

Ne yapıyordu bu çocuk?!

Kafamı kaldırıp Poyraz'a baktım.Bir kaç kişi onu kollarından tutmuştu.Benim etrafımda bir daire oluşturmuşlardı.Poyraz kolaylıkla onlardan kurtulabilirdi.Ama o yapmadı.Hızlı ve seri bir şekilde nefes alıyordu.Bunu inip kalkan göğsünden görebiliyordum.Sadece bana bakıyordu.Sadece bana.Bu oldukça korkutucuydu.

Poyraz'ın gözleri kararlılıkla parıldadı ve onu tutan kollardan kurtulup benim bileğime yapıştı.Beni resmen sürükleyerek kalabalıktan çıkardı ve en yakın ara sokağa soktu.Üzerinde sadece deniz şortu vardı.Kazağı yoktu ve şu anda bulunduğumuz yere gelene kadar bu şekilde durmuştu.Benim ise üzerim sırılsıklamdı.

Çıkmaz bir sokaktaydık ve taşmış çöp kovaları hariç hiçbir şey yoktu.Poyraz bileğimi sertçe bıraktı ve arkasını dönerek benden bir kaç metre uzaklaştı.

İki elinide kafasına koydu.Ağzında bir kaç küfür geveledi ve yanındaki çöp tenekesine tekme attı.Metal çöp kutusu yere çarpıp tiz bir ses çıkarınca gözlerimi bir anlığına kapadım ve daha sonra tekrardan açtım.