YIKINTI

25.Bölüm. "Tehdit."

MEDYA:Gökhan

Ufak bir hatırlatma:Arkadaşlar unutan olmuştur diye söylüyorum.Poyraz ve Bartu Ecmel ile Derin'i okuldan almıştı sonra Poyraz Derin'i eve bırakmıştı.Annesiyle karşılaşınca Poyraz Derin'i alıp tekrar kendi evine götürmüştü.

İyi okumalar.

Poyraz el frenini sert bir şekilde çektiğinde,kafamı çevirip ona baktım. "Geldik."

"Farkettim."

Arabadan suratsız bir şekilde indiğimde,endişelerim boyumu aşmıştı.Sakin kalamıyordum,kendimi kontrol edemiyordum.Birilerine vurmak,bir şeyleri kırmak istiyordum.

"Yine ellerini sıktın," Poyraz'ın endişe ile harmanlanmış sesini duyunca şaşırdım.Ellerime baktım ve sıktığımı fark ettim. "Şöyle yapma," dedi. "Seni böyle görmek istemiyorum."

"Hiç mi gergin insan görmedin?"

"Sen gerginleşince korkutucu oluyorsun ama."

Ağzım tam bir 'o' şeklini alırken Poyraz'a bakmaya devam ettim. "Öküzsün."

"Hayır," dedi. "Değlim.Egoistim.Senin egoistin."

Midemdeki kelebekler bir o yana bir bu yana uçmaya başlayınca kafamı yere eğip gülümsedim.Ciddi bir surat ifadesine bürününce kafamı kaldırıp ona baktım.

"Abla rahatsız mı ediyor,söyle döveyim abla."

Bartu araya girince Poyraz kafasını gökyüzüne doğru kaldırıp "Ya sabır!" diye mırıldandı. "Gitsene sen aşk böcüğünün yanına."

"Aşk neyi neyi?" Ecmel araya girince kıkırdadım.Bartu bir Ecmel'e bir Poyraz'a baktı ardından 'Of!' diye bağırdı.

"Abi neden söylüyorsun ona aşk böcüğüm dediğini ya ben hiç Derin'e güzel kız diyen birini dövdüğünü söylüyor muyum?!"

Bartu söylediği şeyin farkına varınca ellerini birbirine vurdu. "Hay çenemi si-"

"Adam mı dövdün?" dedim Ecmel Bartu'yu çekiştrip eve doğru götürürken.Poyraz umursamaz tavrını takınıp konuşmaya başladı.

"Hastanelik olmuş ama bu sayılmaz."

"Neresi sayılmaz ya?," dedim. "Resmen adam dövmüşsün.İnşallah onlarda seni döver."

Poyraz beni dinlemek yerine arkasını döndü ve eve doğru yürümeye başladı.Beni arkada tek başına bırakması zoruma gitmişti.Kendime hakim olarak hızlı hızlı yürüdüm ve ondan önce içeriye girdim.

"Masaya geçelim," dedi Bartu.Poyraz'ın varlığını arkamda hissedince irkildim.

"Mutfağa gelsene sen biraz."

Poyraz cevabımı beklemeden mutfağa doğru yürüdü.Ecmel ile göz göze geldiğimizde bana 'Ne oldu?' der gibi baktım.Ona mutfağı işaret ettim ve sesli bir nefes verip mutfağa doğru yürümeye başladım.Mutfağın kapısını açıp içeriye girdiğimde Poyraz kapıyı hemen ardından kapadı ve beni duvara sıkıştırıp dudaklarını dudaklarımla birleştirdi.Dudaklarımız ayrıldığında şaşkın bir ifadeyle Poyraz'a baktım.

"Bu pantolonu bir daha giyme,olur mu?"

"Bu öpücüğü pantolona borçluyum yani?"

"Bu benimle öpüşmek istediğin anlamına mı geliyor?"

"Çok fazla 'bu' kullandığımızın farkında mısın?"

Poyraz gülünce bende güldüm.

"Gülmeni seviyorum,hep gül olur mu?"