İçimdeki yaramaz arzu onu ve beni günaha davet ediyordu. Tutku bedenime kor bir ateş gibi hançerlenmişti.
"Öyle söyleme.'' Dedim bir anda. Acıyordu canım görmüyor muydu. Beni görmezden gelerek hayatımı mahvediyordu, başka kadına değen gözleri beni h...
Her zamanın klasiğiyle giriyorum selamlar. Nasılsınız? Nasıldınız Bizim yokluğumuzda. Hiç özlememiş gibisiniz? Özlemiş olsanız panoya, bölumlere yorumda bulunurdunuz. Neyse bu bölümde telafisini bekliyorum en son 23'üncü bölümde çok heycanlikalmıştınız kaldığınız yerden devam. Bölümler gittikçe heycan ve bomba içeriyor bunu hepimiz biliyoruz yükselişimizibüyüdüğümüzü görmek beni çok mutlu ediyor teşekkür ederim lütfen desteğinizi eksik etmeyin. Kocaman bir 26 bin olmuşuz. 😍 Bu bölümde onun şerefine uzun tuttum sizde oy ve yorum yaparak beni motive edin aksi olmuyor çünkü bölüme geçmeden oy vermeyi unutmayın keyifli okumalar.
Satır arası yorumlar bekliyorum keza oyda.😉
Ne ararsan ara ama önce kaybettiğin benliğini ara. ( BY, Z.E.Ö.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Son nefesimi verdiğimiz arzu ederken bir nefes doğmuş bilmeden.
Kulaklarımın uğultusu büyürken Karan'ın hangi cesaretle bunu söylediğine anlam veremedim. Şok içinde bahçedeki uğultulu fısıldaşmalar çığ gibi büyüdü korku bedenime hızla yayılım gösterdi.
" Ne demek oluyor bu açıklayın bana hemen!" Konağın avlusuna kurşun gibi düşen ses bizim az önce kaderimizi ilan eden adamdan duyuldu. Hepten korkarken Karan araya girecekken ona benzeyen hatta andıran adamın el işareti ile aralanan dudakları kapandı.
" İşitmedin herhal Hüseyin kız evliymiş günah değil mi bu yaptığınız?" Demesi ile izdiham olmuş gibi babam kolumdan asıldı. Olduğum yerde sendeleyerek durdum.
"Doğru mu bu!"
Bağırışı bir serzeniş değildi bunu yapmış olacağıma inanmıyordu inanmak istemiyordu. Yutkundum. Yutkunuşum boğazımda düğüm olup kalınca,
"Doğru mu dedim sana!" Gözlerim dolarken başımı dikleştirdim. Kahve gözlerinde alev yanıyordu.
" Evet." Dedim sesimdeki korkuyla kalbimdeki ölümle. " Doğru evet evlendim ben." Kalbim yerinden çıkacak gibi gümbürderken babamın gözleri kısıldı ardından kolumdan çekerek eli havalandı ne olduğunu anlamadan öylece donmuş gibi kaldım. Yüzüme inmesine saniyeler kala bir beden siper oldu.
" Sakın!" Diye gürleyen ses Eftal karan'dı. " Sakın tekrarlayayım demeyin yakarım sizide Mardin'i de" Korktum ilk defa onun sesindeki gerçeklikle korktum.
"Sen kimsin de karışıyorsun? kızım o benim ne haddine senin?" Babamın öfkeden kin kusan sesi çıra gibi kavuran gözleri Karan'ı öldürecek gibiydi fakat Karan buna aldanacak adam değildi. "Kendinizce vurmayı hak gördüğünüz kızınızın kocasıyım." Benim beynim bile bu cümle ile kuzguni kurşun yemiş gibi hızla ona döndü.
