İçimdeki yaramaz arzu onu ve beni günaha davet ediyordu. Tutku bedenime kor bir ateş gibi hançerlenmişti.
"Öyle söyleme.'' Dedim bir anda. Acıyordu canım görmüyor muydu. Beni görmezden gelerek hayatımı mahvediyordu, başka kadına değen gözleri beni h...
Merhabalar. Nasılsınız? Heyecanlı bir bölüm bırakmıştım son bölümde ve yorumlardan gördüğüm kadarıyla fazlaca beklenti var. Umarım beklentinizi karşılar keyifli okumalar.
Okumaya geçmeden satır arası yorum bekliyorum sizden.😍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Veryansın.
İhtişam ve görkemini hakim olduğu bu evrende yaşam ve ölüm arasında gidip geliyoruz nitekim bu yüzden kendimi yine iki söze bağlamamak için büyük savaş verdim. Usulca süzüldüm bir yağmur tanesi gibi düştüğüm yerde küçük küçük kaybolurken üzerime basıp geçtiler. Sığınmasız evsiz bucaksız gibi hissediyorum. Böyle ruhum perişan Halle geziyor varlığını bulmak için boş hoşnutsuz bir vadi.
İçim yanıyor kanıyor.
Gözlerim akıyor sanki kalbimin acısını göstermek ister gibi fakat faydasız. Çığlık çığlığa olsanda faydasız seni senden başka anlayan yok.
Sevda.
Sevda adı altında yaptıklarım canımı yakıyor pişman mıyım hayır çünkü sevmek kutsal. Herkes sevemez ama herkes yanlışı da kabullenip seviyorum diyemez. Yanlış olandan uzak durmak uzaktan sevmek lazımmış ben beceremedim canım yana yana günah işleye işleye sevmişim. Hastalık gibiydi sevgi denen şey. Görmeden duymadan hissetmeden dokunmadan nefes alamıyorsun aynı Oğuz Atay'ın anlattığı gibi,
Ne ölmek nefessiz kalmaktır; ne de yaşamak nefes almaktır. Yaşamak; sevilmeyi hakeden birine yaşamını harcamaktır. "
Onun için kendimi harcamışım ama yanlış şekilde fark ediyordum da onun gözlerinde benim sevgimi kabullenişi vardı. Görmek istedim tekrar o kabullenişi. Deri koltukta yaslı başımı usulca ona çevirdim. On beş dakika içerisine annemgille vedalaşıp yola çıkmıştık kimseye belli etmemeye çalışsamda abim ve annem anlamıştı annem susup sormasada abim üzerime gelmiş ancak annem onu durdurmuştu. Şimdi ise arabanın açık kahve derisine başımı yaslamış yüzünü izliyordum. tüm ciddiyeti ve tek eliyle direksiyonu kullanıyor sabit yüz ifadesiyle yola bakıyordu.
" Senin benliğinde varlığında İstanbul'daki Karan'ın gözlerinde kaldı. Şimdi Mardin'de ki Eftalin kalbindeki Neva'yı gör."
O sözleri kulağımda hala yankı yapıyor kalbimi burkuyordu. Onun kalbinde bir Neva var mıydı ki? Ne zaman koymuştu o ismi kalp odacığına hangi ara? Nefessiz kalmış gibi derin bir nefes aldım içime. Sessiz arabada yankılanan nefes sesimle yüzü bana döndü saniyeyle. Gözlerim o an tutunurken göz bebeğine ona baktığımı yeni fark etmiş gibi yola dönen yüzü geri bana döndü.
" Bir şey mi oldu?" Yüzünde ona dikkatli bakmamın şaşkınlığını belli edercesine konuştu.
