Boğazını temizlerken gözlerim tekrar gözlerine tırmandı "Deniz feneri biliyorsun ki karanlıkta gemilere yol gösteriyor." Gözlerim dolarken kafamı salladım. Derinden nefes alırken gülümsedi "Benim için sen deniz fenerini temsil ediyorsun. Gülüşünle...
Merhaba 🦋 yeni bölümlü karşınızdayız, keyifli okumalar!
......
"Hani eski bir resme bakarken Hani yılları sayarda insan Hani gözleri dolarya birden. İşte öyle bir şey..."
Erol Evgin- İşte öyle bir şey
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ağva 2021 Mart'dan bi' hatıra
4 Eylül 2023
Dilay Mira'dan
"Yüzüğü sağ el parmağımıza takmamız gerekmiyor muydu?" Havada yüzü ile aynı hizaya getirmişti sol elini. Nişan parmağına takılan alyans ve tektaş yüzüğünü kısık gözlerle inceliyordu. Kaldırdığı eli bile titriyordu. Heyecanını belli etmemeye çalışsa da vücudu aksini söyleyerek onu ele veriyordu. Bu haline gülümsemeden edemedim. Onu baştan aşağı süzdüğümde bir kez daha dudaklarım hayranlıkla yana kıvrıldı. Prenses gibiydi. Üzerindeki kar beyazı, balon kol, straplez tül gelinlik onu bir periden farksız kılıyordu. Sırt kısmı gibi göğüs kısmı da A kesimdi. Sade ve oldukca zarifti. Saçlarının bir kısmı arkada iki tarafdan olacak şekilde örgü ile ortada birleştirmiş kalanı su dalgası ile şekillendirilerek omuzlarından serbest bırakılmıştı. Saçının dalgalı iki tutamı ise önden sarkıtılmıştı. Bir masal kitabından ışınlanmış gibiydi.
"Yüzükler nikah kıyıldıktan sonra takılacak sağ el parmağımıza." Dudaklarını çocuk gibi büzdüğünde sakinleştirmek için bir elinden tutarak onu göğsüne yasladı, siyah damatlıklar içerisindeki kişi. Eli heyecanını yatıştırmak için sırtında ağır ağır hareket ediyordu "Sakin ol ve günün tadını çıkar. Her şey çok güzel olacak." Gözlerini kapatırken dudakları saçları ile buluştu.
Öne doğru adımladım heyecanla. Demir'den gülümseyerek ayrıldıktan sonra iki elini de sıktım "Çok güzel olmuşsun!" Gülümsemesi daha da büyüdü "Peri kızı gibisin!" Gözlerim dolu şekilde sıkı sıkı sarıldım ona. Tanıştıkları gün yani 5 Martta nişanlanmışlardı. Ben rehabilitasyon merkezinde olduğum için katılamamıştım. Zaten aile arasında küçük bir tören yapmayı tercih etmişlerdi. Üniversite biter bitmez ise evlenme kararı almışlardı. Ve bugün 4 Eylülde yeni hayatlarına birlikte ilk adımlarını atacaklardı.
"Boğacaksın beni!" Sitemine karşı kahkaha atarak ondan ayrıldım. İki elini tuttum. İçimde dizginleyemediğim bir mutluluk vardı. Çünkü bugün en yakın dostum evleniyor. Hayatıma dair bir çok şeyi paylaştığım dostum.
"Begüm, sen hayatımda çok büyük ve özel yere sahipsin. Arkadaşım değilsin. Dostumsun. Her düştüğümde ben senin kalbinin güzelliğini gördüm. Beni hiç bir zaman yargılamadın. Bana yol gösterdin her zaman. Bazen bir dost gibi değil anne gibi sardın beni. Benimle beraber gülüp, benimle birlikte ağladın. Hayatımdaki varlığına teşekkür ederim." Gözünden bir damla yaş süzüldü "Çok mutlu ol, olur mu?" Kafasını aşağı yukarı sallayarak beni kendine doğru çekip sarıldı.
