Fall In Love With Her Secretary

Chapter 90

Troy's POV

Niyakap ko sya tsaka hinalkan sa noo. Gumaan sobra ang pakiramdam ko ng makausap sya. Bilang isang kaibigan.

"Thanks Maxine. I'm feeling well and comfortable now"

"Always welcome, troy"

Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya tsaka ko sya nginitian. Ng bigla akong napalingon sa labas ng opisina ko. Hindi ko inaasahan na makikita syang nakatayo sa labas habang nakatingin sa amin at umiiyak.

Tiningnan ko pa sya ng maigi at napagtanto kona si Sabrina nga ito. Wala nakong sinayang na oras, kaya nilapitan ko sya. Kaso bigla syang nalang syang nagtatakbo habang pinupunasan ang kanyang luha.

"Troy where you going?" Tanong ni Maxine.

"S-si Sabrina, n-nakita nya tayo. Andito sya" atat kong sabi.

"What? S-sigurado ka? Where she?"

"Lumayo na sya, nakita ko syang umiiyak habang nakatingin sa atin kanina"

"What!? A-anong pang ginagawa mo? Go! Umalis kana, sundan mo sya. Sige na!" Pagtataboy nya sa akin.

Para akong isang ipo-ipo na lumabas ng opisina. Wala akong tigil sa pag-takbo. Hangga't sa makalabas ako ng Building.

Naiinis ako sa sarili ko. Alam kong nasaktan kona naman ang dam-damin nya. Pangalawang beses na itong nangyare sa amin ni Sabrina. Nakita nya kami ni Maxine sa opisina. Pero ang totoo talaga, wala kaming ibang ginagawa ni Maxine. Ang totoo nyan, kinausap nya pa ako tungkol kay Sabrina. Sinabi nya sa akin na wag akong sumuko na ipaglaban ang pagmahahal ko para kay Sabrina at sa anak namin.

Habol hininga ako ng marating ko ang parking erea. Tumigil ako tsaka iginala ang dalawang mata ko para hanapin sya. May ilang hiblang luha na tumutulo sa mata ko. Sobrang sakit lang ng makita ko syang kaninang umiiyak sa harapan ko.

"Sabrina asan kana"

"Please magpakita kana!" Sabi ko saking sarili habang nililibot ang parking erea.

Balisa akong lumapit sa isang guard na nagbabantay dito.

"May nakita kabang babae dito kanina?"

"N-nako sir troy, kaka-alis lang ho."

"Kakaalis lang? Kelan anong oras?"

"Ngayon po mismo ser, siguro mga isang minuto ang lumipas"

Isang minuto. Ibig sabihin.

"Thankyou!" Sabi ko sa guard tsaka nagtatakbo.

Ibig sabihin, kakaalis lang nya. Maabutan ko sya kapag sa exit ako dumaan. Tama!

Bumalik ako at nagtatakbo sa exit. Halos pawisan na ang noo ko at buong katawan ko. Habol hininga ako habang tumatakbo. Sa ngayon, wala nakong pakealam sa sarili ko. Kelangan ko si Sabrina, kailan ko sya.

At hindi ako nadismaya. Nakita ko na agad ang sasakyan nya papalabas ng parking erea. Lalo kopang binilisan ang pagtakbo.

Napapikit nalang ako ng marinig ko ang malakas na busina nya. Iminulat ko ang mata ko ng makita ko syang galit na bumaba sa sasakyan nya.

"Hoy gago ka! Magpapakamatay kaba ha! Anong bang na-isip mo at ginawa mo iyon!?" Sigaw nya.

Napaluha ako sa tuwa. Gumuhit ang ngiti sa labi ko ng makita ko ang muka nya kahit galit sya sa akin.

Lumapit ako sa kanya.

"Anong ngini-ngiti-ngiti mo dyan! Muntikan kana ngang mamatay, nakatawa kapa!"